Doodsbedreigingen, de trending hashtag #CancelNetflix en honderdduizenden petitie handtekeningen om de release van Cuties (Mignonnes) te voorkomen. Het Franse coming-of-age-drama is inmiddels te zien, maar of hij nou echt al die heisa waard is…

Nog even een korte recap voor iedereen die het nieuws rondom de Franse film Cuties (Mignonnes) gemist heeft. Het begon allemaal met een filmposter. Niet de oorspronkelijke poster waarmee de film begin dit jaar in première ging op het Sundance filmfestival en daar de World Cinema Dramatic Directing Award won. Nee, het was de dubieuze poster waarmee Netflix in augustus het coming-of-age-drama van regisseur Maïmouna Doucouré op de socials dropte die de eerste ophef veroorzaakte. Hierop waren vier elfjarige meisjes in strakke hotpants en korte topjes te zien die overduidelijk vaak naar de muziekvideo’s van Cardi B en Miley Cyrus hebben gekeken.

Whoops, 'foutje' van Netflix

Het beeld leidde (niet verrassend) tot een storm van kritiek, wereldwijde petities, boycots en een officieel excuus van Netflix voor het ongepaste promotiemateriaal. Tragisch alleen dat deze (vast heel bewuste) actie van de streamingsgigant ervoor zorgde dat de film al werd bestempeld tot de natte droom voor pedofielen nog voordat-ie überhaupt te zien was. Jammer ook dat je hem daardoor zelf bijna niet meer met een neutrale blik kan kijken. Ironisch bovendien dat de Frans-Senegalese maakster Maïmouna Doucouré hierop allerlei doodsbedreigingen ontving, terwijl ze met haar film juist tegen hetzelfde thema zegt te strijden: de zorgwekkende objectivering en hyperseksualisering van jonge meisjes en de rol die social media daarin spelen.

Waar gaat het over?

In Cuties volgt ze de elfjarig Amy die net als de regisseur zelf Senegalese ouders heeft en opgroeit in Parijs. Vrienden heeft het eenzame meisje niet en thuis is de situatie behoorlijk kut. Vaderlief staat namelijk op het punt om vanuit Senegal naar huis terug te keren met een chick die z’n tweede vrouw wordt. Tot groot verdriet Amy's moeder en het meisje zelf, die overigens wel alle uitjes mag pellen voor het bruiloftsdiner. Maar dan komt Amy in contact met Angelica, die samen met een paar andere grofgebekte en schaars geklede klasgenootjes (‘de mignonnes’, Frans voor schatjes) een dansgroepje vormt.
Voor het schuchtere maar nieuwsgierige meisje gaat hiermee een wereld van opstandigheid, make-up, sexy outfits, social media, selfies met pruillipjes, twerkvideo’s en danschoreo’s open. En na het zien en copy-pasten van sexy moves uit clips, is Amy al snel degene die haar ‘schatjes’ de meest provocerende moves voor een naderende wedstrijd aanleert, inclusief verleidelijk bijten op de onderlip, gezuig op vingers en droogneuken op de dansvloer. Dat kaliber. Onschuldig avontuurlijk in de ogen van deze puberende meisjes die gewoon nadoen wat ze in hun feeds voorbij zien komen. Maar natuurlijk niet zonder gevolgen in de (online) grote-mensen-wereld, en klaslokalen vol jochies met gierende hormonen.

Twerken voor de likes

De dansscènes zijn vrij ongemakkelijk, I kid you not. Bijvoorbeeld wanneer de elfjarige mignonnes tijdens het opnemen van een clipje plots heel verleidelijk recht in de camera kijken, terwijl op de achtergrond pompende dancehall beats klinken. Wacht even, dit lijkt haast een Cardi B-light clip met kinderen... Met close-ups vol op de billen en kruis. Je kan je op dat moment terecht afvragen of Doucouré daarmee niet precies datgene doet wat ze juist bekritiseert. Hier komen de piepjonge actrices toch ook très geseksualiseerd in beeld? Verwarrend.
Maar zie je de complete film, dan zie je ook dat deze awkward scènes deel uitmaken van een integer en niet-oppervlakkig geheel met een maatschappijkritisch commentaar. Waarin de maker juist laat zien dat hun kinderlijke en naïeve verlangen naar likes en (jongens)aandacht via deze twerk-weg niet heel zaligmakend is. Dat het hun seksuele ontdekkingstocht alleen maar ingewikkelder maakt. Extra complex ook voor hoofdpersoon Amy die zich ook nog eens tussen verschillende werelden (en de daarbij horende cultureel-religieuze opvattingen ten aanzien van vrouwen) bevindt.

Aanrader?

De beste film van het jaar is Cuties wat mij betreft niet, daarvoor bevat dit coming-of-age-drama net te veel weirde, abrupte plotlijntjes en een onbevredigend einde. Maar een goed geacteerd en interessant regiedebuut is het zeker. Inclusief een hoop denk- en gespreksvoer over urgente thema’s als de hyperseksualisering van kinderen, dubbele seksuele moralen en de zorgelijke invloed van social media. Ik zou zeggen: kijk, oordeel zelf, en gebruik de film als aanleiding voor ongemakkelijke maar belangrijke gesprekken. En laat bedreigingen in godsnaam achterwege.

• Cuties/Mignonnes (2020)
• Cijfer: 7
• Coming of age, drama
• Duur: 1u, 36min
• Regie: Maïmouna Doucouré
• Cast: Fathia Youssouf, Médina El Aidi-Azouni 

• Deel