Stel: je speelt de hoofdrol in een film over je eigen leven. Zou dat helpen bij de verwerking van life changing events? In Drama Girl probeert de twintiger Leyla de Muynck het uit onder regie van Vincent Boy Kars. Wij spraken de regisseur over zijn bijzondere experiment!

Vincent Boy Kars (29) maakte onder andere de korte films Sophie en Helene, My First Porn Film, de VPRO-serie Vieze Film en de documentaire Independent Boy. Vanaf donderdag 5 maart draait zijn nieuwste productie Drama Girl in de bioscoop, die de regisseur maakte met productiebedrijf Halal. In deze stijlvolle docu speelt twintiger Leyla de Muynck samen met professionele acteurs in een film over haar eigen leven. Vincent onderzoekt met haar hoe drama kan helpen bij een beter begrip van je leven én biedt een fascinerend inkijkje in het maakproces.

Vincent, vertel: hoe kwam je op dit bijzondere idee?

Ik ben bezig met een drieluik waarin ik de millennial een stem geef over thema’s als volwassen worden, de dood en de liefde. In het eerste deel, de documentaire Independent Boy, volgde ik mijn besluiteloze vriend Metin en nam ik een maand lang de regie van zijn leven over. Met film twee, Drama Girl, wil ik ontdekken hoe het verleden je vormt. Helemaal als je net als ik in je twintiger jaren een ouder hebt verloren. Hoe beïnvloedt dat je identiteit? Hoe vormt het je? En kan het naspelen van je eigen leven misschien helpen bij de verwerking ervan?

Waarom richt je je specifiek op de millennial?

Ik ben zelf een millennial en wil met mijn drieluik een document maken over mijn eigen generatie. Waar ik tijdens het maken van Independent Boy overigens nog dacht dat wij een unieke generatie zijn met onze eigen problemen, besef ik steeds meer hoe iedere generatie uiteindelijk tegen dezelfde uitdagingen in het leven aanloopt. Die kloof tussen millennials en niet-millennials, die mede door de framing van de media is ontstaan, wil ik graag dichten met mijn werk.

En nu is er Drama Girl. Waarom eigenlijk geen ‘Drama Boy’?

Het eerste deel van het drieluik gaat al over een jongen. Bovendien gaat Drama Girl ook over het onvermogen om emoties te uiten en ik vond het interessant om te zien hoe een vrouw daarmee omgaat. Niet dat vrouwen en mannen daarin veel hoeven te verschillen, hoor. Maar je hoort en ziet toch vaak dat we anders met dezelfde emoties omgaan.

Hoe kwam ‘drama girl’ Leyla de Muynck op je pad?

Toen ik zo’n twee jaar geleden mijn idee en de karakterbeschrijving met de producent (HALAL, red.) besprak, brachten zij me in contact met Leyla. Ze kenden haar via via en dachten dat ze perfect zou zijn voor dit project. En toen moest je bij Leyla dit bijzondere idee gaan pitchen. Dat was best gek ja! We spraken af om koffie te drinken in Amsterdam. Leyla kende mijn vorige film, maar had verder geen idee. Ze begreep gelukkig meteen mijn bedoelingen met Drama Girl en was enthousiast. Ik trouwens ook; het klikte goed en ik kon Leyla echt zien in dit project.

Wat gaf je dat vertrouwen?

Leyla heeft moderne dans gestudeerd, is expressief en binnen haar expertise ook bezig met thema’s waar ik me als filmmaker mee bezig houdt. Dat gaf veel vertrouwen. Maar het bleef natuurlijk een spannende sprong in het diepe. Het idee was dat ze pas tijdens het draaien bij iedere scène een nieuwe opdracht zou krijgen. En we konden van tevoren natuurlijk niet weten hoe iedere opdracht uit zou pakken en hoe kwetsbaar Leyla zich zou opstellen.

Hoe hebben jullie je daarop voorbereid?

Samen met Leyla en een cameraploeg verbleef ik drie dagen in een huisje op de hei. Ze deelde haar hele levensverhaal met ons; waar ze is opgegroeid, wat ze allemaal heeft meegemaakt en hoe ze in het leven staat. Al die informatie gebruikte ik voor het schrijven van een script en daarmee gingen we aan de slag tijdens een draaiperiode van ongeveer drie, vier weken.

Drama Girl heeft wat weg van een therapiesessie. Was je weleens bang dat je experiment meer kwaad dan goed zou doen?

Nee, eigenlijk niet. Dat is ook de reden waarom ik koos voor de samenwerking met Leyla. Onze gesprekken gaven me het vertrouwen dat ze sterk genoeg, emotioneel stabiel en open-minded was. Daarnaast was Leyla zelf ook heel nieuwsgierig naar de herbeleving van bepaalde momenten uit haar leven. Natuurlijk was ik tijdens het draaien alert, je ‘speelt’ toch met het leven van een ander. Maar ze deed het heel goed.

Heb je Leyla uiteindelijk ‘gekraakt’?

Ze is niet zo’n open boek als Metin uit Independent Boy en net als veel generatiegenoten heel bewust van hoe ze zichzelf aan de buitenwereld presenteert. Dus of ik haar echt heb kunnen ‘kraken’… Ze geeft in ieder geval wel een inkijkje in haar ziel. Ik heb kunnen zien hoe Leyla omgaat met de dood van haar vader en in hoeverre dat bijvoorbeeld verschilt van mijn eigen verwerking. Drama Girl bevat veel lagen en thema’s, maar ik hoop ook dat het mensen vooral inspireert om kwetsbaarheid te delen en open te zijn over onzekerheden. Dat krijgt in onze vluchtige, individuele maatschappij te weinig ruimte.

Met Drama Girl zit je nu op deel twee van je drieluik. Waarmee eindig je?

Independent Boy ging over ‘het nu’ en Drama Girl is een terugblik op het verleden en hoe dat je vormt. Deel drie zal dus over de toekomst gaan. Ik vond het heel interessant om met Drama Girl een documentair personage samen te brengen met acteurs. Dus ik denk dat ik die twee werelden nog een keertje samenbreng.

Drama Girl draait vanaf donderdag 5 maart in de bioscoop. Benieuwd naar Vincents debuutfilm Independent Boy? Check hem hier op 2Doc.

• Deel