Na Pablos Escobar zet Netflix deze keer de tanden in de snuifkoning van Mexico, El Chapo. Verwacht moord, coke en 'n heleboel ontsnappingen.

Het zijn de jaren ’80 en terwijl Pablo Escobar met z’n illegale drogisterijketen verantwoordelijk is voor nagenoeg het hele Bruto Nationaal Product van Colombia, is bij de buren ook iemand bezig om stukje bij beetje z’n eigen imperium uit de grond te stampen. Al op jonge leeftijd heeft de Mexicaanse Joaquín “El Chapo” Guzmán door dat je met het verkopen van burrito’s aan Amerikaanse toeristen geen Mercedes CLK gaat rijden. Als je écht knaken wil verdienen, dan kun je beter de logistiek in gaan, de drugslogistiek om precies te zijn.

Rommelt hij in eerste instantie nog een beetje aan voor een lokale cokebaron, al snel wordt zijn meedogenloze manier van werken gesignaleerd door de Eredivisie van ‘t Mexicaanse drugswezen. Als Hoofd Logistiek van ‘t Guadalajara kartel leert hij de fijne kneepjes van het vak en weet hij zich binnen no time op te werken tot één van ‘s werelds grootste exporteurs van snuifbare blijdschap op advocatenfeestjes en kunstmatige concentratie bij chirurgen in operatiekamers. En dan zijn er nog mensen die durven te beweren dat je in de onderwereld niet lekker carrière kunt maken…

(Pak je Spaanse woordenboek er maar even bij, want ze houden het daar bij Netflix lekker authentiek als het om de trailer gaat. Compleet ondertitelloos, zeg maar.)

Oude wijn, nieuwe zakken
Na het zien van de trailer zullen er mensen zijn die zeggen dat El Chapo wel erg veel weg heeft van een Narcos-kloon en die mensen kan ik alleen maar gelijk geven. Het is inderdaad een beetje oude wijn in nieuwe zakken. Oude coke in hippere envelopjes, zo u wilt. Een nogal ambitieuze snor die zich opwerkt tot de capo di tutti capi van de Midden-Amerikaanse pharmaceutische industrie, justitiële snorren en snorren van concurrerende bendes die deze dominantie niet zo zien zitten en Amerikaanse politiesnorren die proberen te voorkomen dat de hele oost- en westkust van Amerika al snuivend ten onder gaat, het zit er allemaal in en doet meer dan eens aan Narcos denken. Heb je moeite om je daar overheen te zetten, dan ga je aan El Chapo een flinke klus hebben.

Als Michael Scofield 't talent van El Chapo had, dan was Prison Break na twee afleveringen afgelopen.

Houdini
Er is eigenlijk maar één ding waarmee El Chapo zich weet te onderscheiden van Narcos en dat zijn Joaquín Guzmán’s onnavolgbare Houdini skills. Pablo Escobar vond zichzelf een hele jongen toen hij uit die schijnvertoning van een gevangenis, “La Catedral”, wist te ontsnappen, maar dat staat in schril contrast met de kunsten die El Chapo op dat vlak vertoont. Als Michael Scofield het talent van Guzmán had gehad, dan zou seizoen één van Prison Break al na twee afleveringen afgelopen zijn geweest. Het maakt niet uit waar ze de kleine El Chapo vastzetten, geef de man een eetlepel en genoeg tijd en hij gaat full blown Shawshank Redemption in z’n cel. Het geeft de serie El Chapo net even die twist die het nodig heeft om niet helemaal in een soort Narcos 2.0 uit te monden.

“Ik ga keihard, jongûh”
De belangrijkste stelregel in the game is: never get high on your own supply. Een memo die de schrijvers van El Chapo blijkbaar niet allemaal hebben meegekregen, want in aflevering één stampen ze nog harder door het verhaal dan kalende gabbers op een Rotterdam Terror Corps reünie. Gelukkig gaat de storm na aflevering twee wel een beetje liggen en komt El Chapo in wat rustiger vaarwater. Niet zúlk rustig vaarwater dat ze net als in de Colombiaanse telenovela Pablo Escobar: El Patrón del Mal zeventig afleveringen nodig hebben om hun verhaal te doen, maar wel zo rustig dat je tussendoor prima kunt gaan plassen zonder iets te missen. Perfect voor de kijkers met een kleine blaas, dus.

De schrijvers gaan nog harder dan kalende gabbers op een Rotterdam Terror Corps reünie.

Goeie mix
Productioneel en visueel houdt El Chapo een beetje het midden tussen Pablo Escobar: El Patrón del Mal en Narcos. Een goeie mix tussen het knullige, maar sympathieke, van El Patrón del Mal en de iets meer gelikte style van de Netflix sensatie Narcos. De grote Amerikaanse serie- en filmaanbieder lijkt met El Chapo dan ook het drugsbaronnenijzer te willen smeden nu het heet is en dat is, wat mij betreft, prima gelukt. Tuurlijk kun je haten op het feit dat er veel gelijkenissen zijn met Narcos, maar dat maakt van El Chapo nog geen slechte serie. Sterker nog, ik kan niet wachten tot ze in september het tweede seizoen de wereld in slingeren. Vamos!

• Vanaf 16 juni te zien bij Netflix
• Een kijkje in het leven van de Mexicaanse Pablo Escobar
• 40 minuten per aflevering
  

• Deel