Een man overvalt een bank. Op zich niks geks, maar deze man heeft een tikkende tijdbom aan zijn lijf geketend en blijkt bezig aan de speurtocht from hell.

Ik denk dat het veilig is om te stellen dat Netflix zich inmiddels heeft opgeworpen als de thuishaven van de lekkere true crime documentaire. Wat een paar jaar geleden begon met Making A Murderer is inmiddels uitgegroeid tot een catalogus waar zelfs bij Marc Dutroux de rillingen van over zijn rug zouden lopen. Seriemoordenaars, fraudeurs en verkrachters, Netflix heeft de hele psychopatenbingokaart vol en verbazingwekkend genoeg eindigen niet al deze nachtmerries met het geluid van ratelende traliedeuren. Het leven is oneerlijk. Nogal. Dat blijkt ook maar weer uit het volgende orenklapperende verhaal.

Het tafereel heeft wel iets weg van een scène uit Saw, maar dan zonder die enge pop.

Saw
Het is 28 augustus 2003, een doordeweekse dag in Erie, Pennsylvania. Op het asfalt van de parkeerplaats tussen de McDonalds en de PNC Bank zit de 46-jarige pizzabezorger, Brian Wells. Brian heeft zojuist de bank overvallen en het is niet helemaal gegaan zoals hij gehoopt had. De politie was op tijd ter plaatse en nu voelt hij een stuk of vijf doorgeladen Smith & Wessons op zich gericht, maar Brian heeft grotere zorgen. Om zijn nek zit een verankerde, metalen constructie met daarin een tikkende tijdbom die elk moment af kan gaan. Het tafereel heeft wel iets weg van een scène uit Saw, maar dan zonder die enge pop en zonder een regisseur die heel hard ‘CUT’ kan roepen. Wells blijkt onderdeel te zijn van de meest lugubere speurtocht die je maar kunt bedenken. In zijn auto vindt de politie een routebeschrijving met aanwijzingen waar de sleutels zijn verstopt die hem van zijn naderende dood kunnen bevrijden. Iemand speelt hier een heel erg ziek spelletje, maar wie?!

Freakshow
In tegenstelling tot haar voorgangers, Making A Murderer en The Keepers, is Evil Genius geen clusterbom aan complotten en bizarre wendingen. De zaak van de pizza bomber, zoals de Amerikaanse media de affaire gekscherend noemen, begint wel als een krankzinnige film, maar is verder vooral een inkijkje in het methodische onderzoek van de FBI en een zeer doortastende documentairemaker. Stukje voor stukje leggen zij een puzzel die, eenmaal compleet, een bizarre samenzwering laat zien. Dat wil overigens niet zeggen dat je jezelf niet met enige regelmaat afvraagt waar je in hemelsnaam naar zit te kijken. Hoe kunnen mensen zo zijn? Is de wereld eigenlijk één grote freakshow en heb ik tot dusver gewoon geluk gehad dat ik de dans heb weten te ontspringen? Waarom had mijn buurman, toen ik hem laatst tegenkwam bij de Gamma, een zaag en acht rollen vuilniszakken in zijn karretje? Heb ik wel genoeg sloten op mijn deur? Moet ik niet misschien een Bull Terrier?

• Netflix (2018)
• Saw, maar dan in het echt.
• 45 minuten per aflevering
  

• Deel