Hou je van true crime documentaires waarin een spannend mysterie zich beetje bij beetje ontrafelt? Dan is Girl in the Picture een aanrader. Maar wees gewaarschuwd: alle puzzelstukjes die in deze heftige Netflix-docu op z’n plek vallen zijn misselijkmakend ziek.

Het is 1990 wanneer Tonya Hughes bewusteloos langs de kant van de weg wordt gevonden. Ze blijkt een 20-jarige stripper die vermoedelijk is aangereden. In het ziekenhuis ontdekken de artsen allerlei oude wonden op haar lichaam. Vreemd. Haar kleine zoontje Michael en haar man Clarence zijn er inmiddels ook. Tonya’s hubby is een stuk ouder dan z’n vrouw en heeft de uitstraling van Charles Manson. Ook vreemd. Wanneer de artsen de ouders van de vrouw bellen, claimt de ‘moeder’ aan de lijn dat zij deze aangereden ‘Tonya’ niet kent. Sterker nog: haar dochter overleed twintig jaar geleden op éénjarige leeftijd. WTF is hier aan de hand?! Is de vrouw in het ziekenhuis eigenlijk wel wie ze denken dat ze is? En waarom vermoeden de artsen dat het zoontje beter af is bij een pleeggezin dan bij z’n eigen vader?

Waar ging het mis?

Vanaf het moment dat het jongetje bij een pleeggezin komt, zet dat een ontvoering en een shitload aan gebeurtenissen in gang die ik niet zal spoilen. Ze zorgen er in ieder geval voor dat de FBI zich met de kleine Michael en de zogenaamde vader gaan bemoeien. Er volgen onderzoeken naar ‘Tonya’ en ‘Clarence’ en elke bizarre ontdekking leidt tot nieuwe aliassen en identiteiten, nieuwe vragen en nieuwe betrokkenen. Maar ook tot nieuwe verbazing en walging. Deze ‘Tonya’ was ooit voordat ze aan de stripperpaal hing een student met een gouden toekomst en het ultieme perfecte buurmeisje: lief, knap, gul en goed aangepast. Wél eentje met een hoop schokkende geheimen en die komen in deze true crime docu beetje bij beetje aan het licht. Laat ik dit meegeven: kijk je liever niet naar verhalen over seksueel geweld of geweld richting kinderen, dan is Girl in the Picture niet je ding.

Ziek, zieker, ziekst

Je weet dat er zieke dingen gebeuren in de wereld, maar ze zo achter elkaar onthuld zien in ruim anderhalf uur aan materiaal, is zelfs voor de die hard true-crime-docu-binger geen feestje. Eerder een nare stomp in je maag. Toch houdt de prijswinnende regisseur Skye Borgman (Abducted in Plain Sight) je tot het einde geboeid door de anekdotes van de geëmotioneerde betrokkenen, bizarre twists en archiefbeelden (beetje zoals in veel van de Netflix docs, maar toch). Alleen hoop je bij iedere verknipte onthulling dat Borgman ook een keer iets fijns en hoopgevends uit z’n hoed tovert. Die hoop is tevergeefs.

Girl in the Picture is vanaf woensdag 6 juli te zien op Netflix

• Girl in the Picture (2022)
• Cijfer: 7,5
• True crime docu
• Duur: 1u, 41min
• Regie: Skye Borgman

• Deel