Je kan zeggen wat je wil over Greta Thunberg, maar de junior klimaatactivist wist wel even de aandacht te vangen van Trump, Poetin en The Terminator. In deze documentaire zie je waarom deze bijzondere meid fissa’s en bingewatchen liever verruilt voor demonstraties en VN-toppen.

Het zal je maar overkomen als upcoming jonge regisseur. Een vriend tipt je over een 15-jarig meisje dat staakt van school en in haar eentje protesteert voor het Zweedse parlement. Of ze die klimaatcrisis even wat serieuzer willen nemen. Je vraagt je baas om toestemming, pakt je camera, vraagt het meisje of je haar mag filmen en je legt voor de zekerheid nog uit dat ze er verder niets van moet verwachten. Een dag later zou je zomaar weer met iets anders bezig kunnen zijn. Maar je blijft plakken. Het meisje krijgt binnen enkele weken gezelschap van steeds meer leerlingen, haar video’s worden steeds vaker gedeeld. En een jaar later volg je haar nog steeds terwijl ze inmiddels de wereld over reist en politici toespreekt. Met als climax een 15 dagen durende (retespannende) zeiltocht van Zweden naar New York voor een revolutionaire speech tijdens de VN-conferentie. Klinkt haast als een film. 

'M'n leven is een bizarre film'

Net zoals Greta Thunberg in de vrij oppervlakkige maar boeiende documentaire van geluksvogel Nathan Grossman herhaaldelijk opmerkt dat haar leven inmiddels ook lijkt op een film. Zo zien we haar in het begin van de docu nog tevergeefs zoeken naar een klasgenootje dat gezellig met haar wil lunchen (awkward…), om niet veel later met drommen volwassenen voor ongemakkelijke selfies te poseren. En staan mannen in dure pakken in de rij om Greta (valse) beloftes te doen, voor hun pr-karretjes te spannen óf het meisje in de media af te branden op een niveau dat ver onder het kinderachtige ligt. Wie is er nou werkelijk de ‘volwassene’? Het leven van de klimaatactivist is in een jaar tijd inderdaad haast gaan lijken op een film, maar dan zeker niet eentje in de categorie Disneysprookje of mierzoete romcom.

Je snapt die Greta wel ... soort van

I Am Greta geeft een fascinerend beeld van Greta en de grote uitdagingen die met haar toenemende aandacht gepaard gaan. Van de vele vermoeiende reizen en discussies met haar liefhebbende vader (‘wel voldoende eten, Greta’) tot de invloed van haar Aspergersyndroom, de doodsbedreigingen en loze woorden van politici: Nathan Grossman brengt het allemaal als een vlieg op de wand in beeld. Dat het meisje ‘hysterisch’ en hijgend wereldleiders op hun flikker gaf tijdens een VN-top, snap je wel als je ziet welke reis ze letterlijk en figuurlijk tot dat moment heeft afgelegd.

Onbeantwoorde vragen

Wat je niet snapt is de bij vlagen cheesy sentimentele muziek, hoe haar familie in hemelsnaam aan het geld komt om al die reisjes te betalen, wat haar zusje Beata hier eigenlijk allemaal van vindt en waarom we vooral Greta’s vader zien en niet haar moeder. Wat dat betreft laat I Am Greta best wat vragen onbeantwoord. Een gevalletje ‘kill your darlings’ of een gevalletje ‘geen commentaar’? Wie weet. Het neemt echter niet weg dat de oprechtheid en strijdlust van Greta constant voelbaar zijn. Ik kan me in ieder geval niet voorstellen dat de tiener op de loonlijst van de Zweedse GroenLinks-equivalent staat. Haar speeches schrijft ze zelf en oh wee als vaderlief zich bemoeit met de inhoud.
 
Wat bij mij vooral beklijft na het zien van I Am Greta is een mix van meer begrip, bewondering (ik vind de staat van onze planeet ook belangrijk, maar doe er met m’n luie reet vrij weinig aan) en het gevoel dat ik Greta een dikke knuffel en een gezellig avondje bingewatchen gun met een bak popcorn en een stel leuke vrienden. Tussen al het strijden door.

• I Am Greta (2020)
• Cijfer: 7
• Documentaire
• Duur: 1u, 37min
• Regie: Nathan Grosmann

• Deel