Nog voordat Lin-Manuel Miranda furore maakte met Hamilton, won hij in 2008 al prijzen voor de Broadway hit In the Heights. Samen met Crazy Rich Asians regisseur Jon M. Chu brengt hij de sprankelende en swingende musical nu naar het witte doek.

Zelfs als je niet van musicalfilms houdt, ga ik je aanraden In the Heights een kans te geven. En geloof me, dit genre en ik zijn niet bepaald een match made in movie heaven. Er zijn unieke uitzonderingen als La La Land en Singin’ in the Rain die ik erg waardeer, maar over het algemeen ben ik zo’n kijker die in een kramp schiet wanneer een acteur in het midden van een zin ineens in een melodramatische aria uitbarst en danspasjes doet. Ik voel ongemak en de neiging in een kinderachtige lach te schieten.

Meedansen, meehuilen

Hoe anders was die ervaring tijdens het zien van In the Heights, de verfilming van Lin-Manuel Miranda’s Broadway musical. Ik danste mee, werd ontroerd en kwam zowat zwevend de bioscoopzaal uit. Waren het die opzwepende Latin beats? Raakte het verhaal een persoonlijke gevoelige snaar? Of kwam de hoopvolle feel en vrolijke kleurenpracht van de film op precies het juiste moment na al die grijze lockdownmaanden? Een beetje van alles waarschijnlijk. Maar het is bovenal de sprankelende samenkomst van dans-, zang-, acteer- en filmkunsten in combinatie met de actuele thema’s en het hartverwarmende verhaal die In the Heigths tot een rijke film maakt.

Dromen en uitdagingen op Upper Manhattan

Het verhaal staat in het teken van de hechte Latijns-Amerikaanse Washington Heights gemeenschap op Upper Manhattan die je gedurende één hete zomer volgt. Verteller is Usnavi de la Vega (Anthony Ramos), een sympathieke twintiger die een winkeltje runt en droomt van een beter leven. Hij wil net als z’n neefje Sonny het liefst studeren maar heeft helaas geen verblijfsvergunning. Of als Vanessa, het meisje van z’n dromen die graag naar een beter gedeelte van Manhattan verhuist, maar nergens in aanmerking komt. En dan is er ook z’n bff Nina die als eerste uit de wijk op een elite-universiteit studeert. Ze kan er als culturele minderheid echter moeilijk aarden en overweegt te stoppen. Zij het niet dat haar schuldgevoel ten aanzien van haar hardwerkende en trotse vader te groot is. En laat ik oma Claudia niet vergeten, die als klein meisje met haar moeder naar Amerika emigreerde voor werk, maar nooit verder kwam dan ondergewaardeerde en onderbetaalde klusjes en ondanks alles probeert de goede moed én haar waardigheid overeind te houden. Allemaal hebben deze personages een goede reden gehad om ooit naar Washington Heights te komen, óf juist weg te willen. Helemaal nu de prijzen in de wijk stijgen als gevolg van gentrificatie.

Aanstekelijke muziek

Lin-Manuel Miranda en regisseur Jon M. Chu wikkelen al die zorgen en al die dromen in aanstekelijke salsa, merengue, rap en popnummers die de sfeer en emoties goed versterken (in plaats van irritant in de weg te zitten). Gevangen door een camera die tijdens alle indrukwekkende choreografieën soepel meedanst. En net wanneer je denkt dat de makers al hun creatieve konijnen uit hun hoed hebben getoverd of het verhaal dreigt te slepen, verrassen ze je met een magische ‘upside down’ dansuitvoering als een ode aan Fred Astaire’s beroemde plafonddans in Royal Wedding. Nice!

Visueel spektakel met een hart (en een misser)

In the Heights is een visueel feestje. Het is bovendien een mooie ode aan dromen en aan de opofferingen van eerste-generatie-immigranten om de jongere generaties te doen slagen. Aan het waarderen van de kleine dingen in het alledaagse. Aan omarmen waar je vandaan komt en gemeenschapsgevoel. En aan jezelf compleet laten gaan en uiting geven aan alles wat je voelt: van liefde en ambities tot frustraties over ongelijke behandeling of gentrificatie. Helaas blijkt dat feestje van Lin-Manuel Miranda niet erg representatief en inclusief. Nu weet ik zelf te weinig over de populatiesamenstelling van Washington Heights om er veel zinnigs over te zeggen. Maar in Amerika wordt de makers een sterk staaltje ‘colorism’ verweten: de cast bestaat voornamelijk uit licht getinte Latino’s, terwijl de wijk voor het grootse deel uit donkergekleurde Afro-Latino’s bestaat. Een misser voor een film die juist zo’n nadrukkelijke focus legt op thema’s als identiteit, diversiteit en uitsluiting. Miranda erkende z’n tekortkoming op dit vlak en beschouwt het als een belangrijk leermoment voor toekomstige projecten. We gaan het zien.

Niet voor de 'nuchtere' maag

Om een film als Washington Heights te kunnen waarderen moet je bereid zijn je cynisme en nuchterheid thuis te laten. Want laten we wel wezen: het blijft musical. Het melodramatische over-the-top suikerspingehalte ligt hoog en van de meeste verhaallijnen kun je wel voorspellen hoe ze aflopen. Maar je gaat niet naar een musicalfilm voor de sfeer van een Coen brothers-film of de droge dialogen van Alex van Warmerdam. Je gaat om betoverd te worden door een energieke explosie van kleur, zang, dans en emotie. En in die missie slaagt In the Heights.

• In the Heights (2020)
• Cijfer: 8
• Drama, Musical, Muziek, Feelgood
• Duur: 2h, 23min
• Regie: Jon M. Chu
• Cast: Anthony Ramos, Corey Hawkins, Leslie Grace, Melissa Barrera, Olga Merediz

• Deel