Sophie Dros ken je misschien van haar prijswinnende documentaires My Silicone Love en Genderbende. Vanaf 12 december draait haar nieuwe docu King of the Cruise in de bioscoop. Hierin volgt Dros de aandachtzoekende Schotse baron Ronald die verslaafd is aan luxe cruisevakanties.

Zou jij al je tijd door willen brengen op luxe cruisevakanties? De Schotse baron Ronald Busch Reisinger of Inneryne doet niet anders. Omgeven door romantische koppels, welgestelde families, hardwerkend personeel en pensionado's schept Ronald graag op over zijn status en ongelofelijke levensverhalen. Maar wat ligt er onder dit bombastische oppervlak? Eenzaamheid? Verlangen naar erkenning? Een van ’s Nederlands tofste documentairemakers Sophie Dros volgt hem in het beklijvende portret King of the Cruise die ze samen met productiehuis Halal maakte.

Je volgt voor je documentaires vaak mensen die afwijken van de ‘norm’ om te ontdekken wat we met hen gemeen hebben. Hoe past baron Ronald in dat plaatje?

Hij wijkt alleen al in fysieke zin af van de ‘norm’, omdat hij zo groot is. En door de hele tijd over zichzelf te praten en op te scheppen, gedraagt hij zich op een manier die mensen ongemakkelijk maakt. Ik probeer in mijn film te laten zien waar die drang vandaan komt. Waar die trein ooit is gaan rijden.

Ben je daarin geslaagd denk je?

Dat dat denk ik wel. In een van mijn favoriete scènes uit de docu vertelt Ronald dat z’n moeder hem als kind verlaten heeft en dat hij denkt dit gebrek aan liefde te kunnen compenseren met materialisme. Ik geloof dat daar de kern zit. Hij sprak daar ook niet makkelijk over; liever deelde hij zijn grootse avonturen. Dat zijn moeder hem verlaten heeft, droeg niet bij aan het beeld dat hij van zichzelf neer wilde zetten.

Hoe kreeg je voor elkaar dat hij toch over z’n moeder vertelde?

Door simpelweg te blijven vragen. We draaiden alle interviews in zijn slaapkamer, met alleen de cameraman en geluidsman erbij zodat het vertrouwd voelde. Het duurde wel lang, hoor. Ik heb vaak moeten doorvragen. Hij begon liever weer over z’n kastelen en olifantenpolo. Maar ik legde hem geduldig uit waarom de persoonlijke details belangrijk waren voor de documentaire, waarna hij me uiteindelijk vertrouwde. Gelukkig.

Hoe kwam je eigenlijk op het idee voor deze docu?

Ik wilde graag een keer een film maken op een cruiseschip, omdat ik die verschrikkelijk vind. Ik maak altijd films over dingen die ik niet begrijp. En ga dan zo lang door, dat ik uiteindelijk niet meer begrijp waarom ik iets in eerste instantie niet begreep, snap je? En een cruise, daar kon je je niets bij voorstellen. Bij een cruise dacht ik vaak: daar moet je toch niet aan denken! Maar tegelijk wilde ik ook naar binnen kijken en zien wat voor wereld dat is. Ik bestelde allemaal cruise-dagboeken en in eentje kwam ik een zin tegen over een baron die in z’n kilt vrouwelijke passagiers achterna zat. Ik zocht contact met de schrijver en die vertelde me dat deze Ronald te gek was en ik hem echt moest opzoeken.

En toen vond je Ronald. Stond hij meteen open voor een documentaire?

Sterker nog: hij was verbaasd dat het nog niet eerder gebeurd was, haha! Dat vond ik zo grappig. Hij wilde wel graag weten wat m’n intenties waren en eerder werk van me zien. Nadat ik hem een paar keer op Skype had gesproken, ontmoette ik hem in Schotland. Daar verbleef ik drie dagen met m’n producent van HALAL, Olivia Sophie van Leeuwen. Al bij de eerste ontmoeting dacht ik: Jezus, dit is een film.

Wat gebeurde er dan?

Hij zat daarin in z’n adellijke rode cape en bestelde een high tea. De ober zei dat dat gezien de tijd niet meer mogelijk was. Waarop Ronald tegen m’n producent zei: “Zeg tegen hem dat ik een baron ben en dat ik graag een high tea wil.” Als filmmaker vond ik dat te gek, dit was gewoon een scène! We deden dat en ja hoor, hij kreeg de high tea. Ronald is reflectief, zelfbewust, weet precies wat hij doet én dat mensen anders reageren op iemand van adel.

Wel verdrietig ook…

Dat ook, want hij is er in de kern van overtuigd dat hij als mens niet goed genoeg is. Als je echt denkt dat niemand interesse in je heeft zonder die titel, dan heb je een heel eenzaam leven. Ronald weet dat zijn vrouw niet bij hem zou zijn geweest als hij niet rijk was. Dan zou hij een ‘normale oude gek waar niemand mee wil praten’ zijn, in z’n eigen woorden.

Hoe reageerde hij op de film?

Dat vond hij de eerste keer lastig. Hij verwachtte meer show in plaats van de eenzaamheid en kwetsbaarheid. Maar dat was echt nodig en dat kon ik hem ook laten inzien. Zonder die kwetsbaarheid zouden mensen afhaken, ze moeten zich ergens mee kunnen identificeren. Hij is er nu heel relaxed over en heel trots. Hij wil zelfs een deel 2.

En jij: zie je een vervolg zitten?

Nee! Het is jammer dat we maar twee weken mochten filmen, want ik denk dat de film nog beter had kunnen worden met meer draaidagen. Maar ik hoef nooit meer op een cruise haha! Het is echt niets voor mij met al die prikkels, mensen, hysterisch entertainment en de grote hoeveelheden eten die worden weggegooid. Aan de andere kant is het ook niet zo walgelijk als ik dacht. Hoe ouderen daar tot leven komen, zichtbaar worden, dansen en kletsen: dat was mooi en bijzonder om te zien. En cinematografisch was het een feestje.

Hoopte je ergens dat de documentaire Ronald zou helpen?

Het mooie aan mijn werk is dat ik dat in het begin hoop en uiteindelijk denk: het doet er niet toe. Het is niet mijn intentie om iemand te veranderen; ik wil laten zien dat iemand die in eerste instantie ver van je af staat, uiteindelijk dezelfde universele behoeftes heeft. Een persoon die ook gevoelens heeft, behoeften, gemis… Ronald is bijna 80, dit is wat hij doet en wat hij nodig heeft. Wat moet hij nu nog doen? In therapie en over gevoelens praten? Dit is wie hij is en dat ga ik niet veranderen. Ook denk ik dat ik in de kern niet heel anders ben dan hij.

In welk opzicht?

Het is niet aan mij te zeggen dat zijn leven niet goed is. In zekere zin doe ik niet veel anders dan Ronald - met mijn sociale media, praten over mezelf en opscheppen. Daarnaast heb ik ook moeite met kwetsbaarheid. Wat maakt mij dan zo anders? Er zijn dingen die ik lastig vind aan Ronald, maar het is een lieve man van wie ik ben gaan houden. Hij stelde zich kwetsbaar op, gaat bij vertoningen zitten, doet Q&A’s en laat het allemaal maar over zich heen komen.

Wat is tot nu toe de meest opvallende reactie die je ontving?

Dat sommige mensen moesten huilen, dat had ik absoluut niet verwacht en vind ik een groot compliment.

Een tweede King of the Cruise komt er dus niet. Wat kunnen we wél verwachten?

Ik heb net een nieuwe film gedraaid over een missverkiezing voor senioren in Amerika. We zitten nu in de montage en hopen hem volgend jaar klaar te hebben.

King of the Cruise van regisseur Sophie Dros en productiehuis Halal draait vanaf donderdag 12 december in de bioscoop. Meer Sophie? Goed nieuws: haar prijswinnende afstudeerfilm My Silicone Love vind je gewoon hier op NPO3.nl. 

• Deel