Wie heeft gezegd dat televisie kijken altijd leuk en ontspannend moet zijn, heeft waarschijnlijk Maid nog niet gezien. Ook pittige kost stilt de honger en daar is deze nieuwste Netflix Original een heel goed voorbeeld van.

Daar waar ik Netflix er in het verleden vaak van betichtte dat ze kwantiteit boven kwaliteit leken te verkiezen, moet ik nu eerlijk toegeven dat ze recentelijk hun mojo aardig hebben weten terug te vinden. Met Squid Game, The Chestnut Man en nu het indringende drama Maid hebben ze – wat mij betreft – namelijk een bloed zuivere hattrick gescoord. Drie Originals op rij die later dit jaar met gemak in de bovenste regionen van de jaaroverzichten met beste series gaan staan. Lekker bezig, Netflix. Maar echt.

Lekker bezig, Neflix. Maar echt.

Maid is losjes gebaseerd op Maid: Hard Work, Low Pay & A Mother’s Will To Survive van schrijfster Stephanie Land. Haar autobiografische boek denderde in 2019 de top drie van de New York Times Best Seller List binnen en dat is ook televisiemaakster Molly Smith Metzler – eerder al medeverantwoordelijk voor de scripts van Shameless, Casual en Orange Is The New Black –  niet ontgaan. Voor Netflix verbouwde zij Land’s boek tot een serie die je direct naar de strot grijpt, om pas tien afleveringen later weer los te laten. Een serie die een absolute aanrader is voor mensen die niet vies zijn van een goeie stomp in hun maag, want tijdens het kijken van Maid is een flinke dosis buikpijn op voorhand gegarandeerd.

Helemaal alleen

Alex heeft een nogal agressieve vriend. Zo eentje die zijn vuist door alle gipswandjes ramt, wanneer hij en zijn kwade dronk ‘s avonds laat thuiskomen. Het is vooral de huisraad die de klappen op moet vangen, maar Alex wil niet wachten totdat ze zelf een keer aan de beurt is. Groot gelijk, Alex! Met niet meer dan een nagenoeg lege portemonnee in de kontzak en haar driejarige dochtertje Maddy op haar arm vertrekt ze als een dief in de nacht. Maar waarheen? Al haar vrienden zijn onderdeel van haar oude leven en op haar ouders hoeft ze ook al niet te rekenen. Papa is niet in the picture en haar esoterische, bipolaire moeder praat makkelijker met de bomen in haar tuin, dan met haar bloedeigen dochter. Alex staat er dus helemaal alleen voor en dat maakt de start van een nieuw leven er logischerwijs niet bepaald makkelijker op.

Een naargeestige cocktail van armoede, eenzaamheid en mishandeling.

Naargeestige cocktail

Als je opzoek bent naar iets licht verteerbaars, dan zou ik Maid even laten voor wat het is. Het is namelijk een nogal naargeestige cocktail van armoede, eenzaamheid en (geestelijke) mishandeling. Daar moet je maar net ‘zin’ in hebben. Je wordt deelgenoot van een leven vol wanhoop door aanhoudende geldproblemen. Het is net drijfzand. Iedere keer als je denkt ‘Alex heeft de uitweg gevonden’, dan wordt ze toch weer terug gezogen. Je kijkt naar een billenknijpend bestaan, waarin je iedere dag maar weer moet hopen dat je niet wordt geconfronteerd met een onverwachtse garagerekening of de kosten voor een gebroken arm, omdat je kind tijdens het klimmen uit een boom is gekletterd. Tegelijkertijd is er die schaamte, die schaamte dat je in een situatie bent terechtgekomen, waarin je jezelf – en je dochtertje – niet kunt onderhouden. Je bent eigenlijk te trots om hulp van anderen aan te nemen, maar om te overleven heb je simpelweg geen andere keuze.

Hoop

Maid is dan wel een serie vol rampspoed, het gaat ook over hoop. Er is altijd hoop, hoe donker de situatie ook is. Hoop door mensen – soms volkomen vreemden – die uit onverwachtse hoek hun hand uitsteken, maar ook de hoop die je kunt putten uit je eigen wilskracht. Zo grijpt Alex naar strohalmen, ziet ze breken, maar krabbelt uiteindelijk toch weer op. Daardoor is Maid voor sommigen misschien zo’n tenenkrommende, inspirerende quote op Instagram – alleen dan verpakt als serie – maar ik ging er persoonlijk aardig goed op. En ook ik krijg doorgaans rode vlekken in mijn nek van foto’s van een zonnige bergtop met de tekst: tHe bEsT viEw cOmEs aFtER ThE haRDesT CliMb. Om dat maar even als disclaimer mee te geven. Tot slot nog even een rondje van applaus voor het acteerwerk van Margaret Qualley en Andie MacDowell. Nomineer die twee voor prijzen. Lijkt mij geen heel onredelijk verzoek. Ooh en Netflix, houd dit vast.

• Netflix (2021)
• Indringende serie over armoede, mishandeling en overlevingskracht
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel