Nine Perfect Strangers: drama van de makers van Big Little Lies
Nine Perfect Strangers
Dramaserie van de makers van Big Little Lies. Iets met negen vreemden die een weekje komen rebirthen in een mysterieus wellnessresort.
Na Big Little Lies zetten televisiemaker David E. Kelley en Nicole Kidman opnieuw de tanden in een boek van Liane Moriarty.
Velen van ons maakten kennis met het werk van schrijfster Liane Moriarty toen televisieveteraan David E. Kelley – eerder al verantwoordelijk voor grote series als Chicago Hope, Ally McBeal en Boston Public – besloot haar boek Big Little Lies te verfilmen. Het werd een beklemmende slow burner met glanzende (hoofd)rollen voor Reese Witherspoon, Alexander Skarsgård, Meryl Streep en Nicole Kidman. Laatstgenoemde gaf de samenwerking met Kelley direct een vervolg met het cliffhangerkanon The Undoing en nu – nog geen jaar later – is er wéér een serie waarbij hun namen naast elkaar op dezelfde filmposter staan. De twee gaan opnieuw aan de haal met een boek van Liane Moriarty, maar of Nine Perfect Strangers het in een wedstrijdje ver plassen gaat winnen van Big Little Lies… Ik heb zo mijn twijfels.
Tranquillum House
Negen vreemden treffen elkaar in het mysterieuze wellnessresort Tranquillum House om daar gedurende tien dagen te werken aan wat issues in de persoonlijke sfeer. Tranquillum House is de plek waar minderwaardigheidscomplexen, relatieproblemen, posttraumatische stress en onverwerkte rouw naar toe komen om te sterven. Er moeten dus de nodige trauma’s worden verwerkt en de meeste cursisten zijn niet te beroerd om daarvoor de handen uit de mouwen te steken. Op voorhand hadden ze rekening gehouden met wat timmeren op klankschalen, een beetje mantra’s hummen en natuurlijk de nodige uren op een yogamat – misschien zelfs met een net iets te intense rebirthsessie – maar niemand had kunnen bevroeden wat de Russische goeroe Masha voor hen in petto heeft. De enigmatische coach – die zo uit het elfenrijk van Lord Of The Rings lijkt te zijn gestapt – houdt er namelijk een nogal onorthodoxe, dubieuze behandelingsmethode op na.
Het is een soort stockholmsyndroom verpakt als serie.
Stockholmsyndroom
Het gaat te ver om Nine Perfect Strangers een existentiële serie te noemen, maar het schuurt wel aan tegen titels als Tales From The Loop, DEVS, Solos en Undone. Je zit uiteindelijk toch te kijken naar een stel mensen die zichzelf afvragen wie ze zijn, waar ze heen willen en hoe ze dat het beste kunnen bereiken. Deze nieuwe van David E. Kelley grijpt je niet meteen bij de strot – mij niet althans – maar je groeit er – naarmate je de personages wat beter leert kennen – wel langzaam in. Het is een soort stockholmsyndroom verpakt als serie. Je raakt er geleidelijk door geïntrigeerd, terwijl je eerder eigenlijk al besloten had dat je er niet zo heel veel aan vond. Een serie voor de doorzetters dus. De vraag is of dit eindsprintje genoeg is om van Nine Perfect Strangers een memorabele serie te maken. Laat staan een serie die in de schaduw van Big Little Lies kan staan. Ik denk van niet. Op het acteerwerk valt weinig aan te merken – hoe kan het ook anders met zo’n cast – en de sfeer is lekker unheimisch en ongemakkelijk, maar onderaan de streep is er te weinig verhaal om echt potten te breken.
