17 jaar na Lost in Translation werken Sofia Coppola en Bill Murray opnieuw samen. En die reünie levert weer een pareltje op. On the Rocks is een fijne, geestige en scherpe vader-dochter dramedy met ook mooie rollen voor Rashida Jones, Marlon Wayans én New York.

Wat doe je als je man door het succes van z’n nieuwe start-up ineens continu moet overwerken, van hot naar her reist, en het verdacht vaak over zijn collega ‘Fiona’ heeft? Een heel mooie en bovendien jongere collega, that is. Wiens toilettas ook plots opduikt in de koffer van je man na een zakelijk tripje… Je moet wel heel goedgelovig of supernaïef zijn, willen er niet meteen keiharde alarmbellen afgaan. De New Yorkse moeder Laura (Rashida Jones) in On the Rocks vermoedt in ieder geval het ergste wanneer haar man Dean (Marlon Wayans) aan al deze shady omschrijvingen voldoet. Het helpt ook niet dat Laura zelf niet helemaal lekker in haar vel zit: haar nieuwe boek wil maar niet vlotten door een hardnekkige writer’s block en haar dagen bestaan verder vooral uit de zorg voor hun twee (superschattige) kinderen. Zucht… ooit waren zij en haar hubby een avontuurlijk jong stel met alle tijd van de wereld voor elkaar. En voor seks.

'Pa, zijn alle mannen vreemdgaande klootzakken?' 

Laura gaat te rade bij haar vader Felix (Bill Murray), een charmante en rijke internationale kunsthandelaar en liefdevolle vader en opa. Maar ook nog altijd een jongensachtige rokkenjager die Laura’s moeder bedroog en daarmee hun huwelijk om zeep hielp. Voor ‘ervaringsdeskundige’ Felix bestaat er geen twijfel: Laura’s man gaat ab-so-luut vreemd en hij overtuigt z’n sombere dochter om samen met hem op zoek te gaan naar hard bewijs. Want – zo denkt hij - liever dat dochterlief er zelf achter komt, dan dat ze moet wachten op de pijnlijke bekentenis van haar man. Dat wilde idee leidt tot een geestige, pijnlijke, hartverwarmende en herkenbare vader-dochter-trip door New York (én zelfs nog een stukje Mexico) vol generatieclashes, sekse-botsingen, alledaagse zorgen, oud zeer en nieuwe inzichten. Met op de achtergrond heel veel catchy popmuziek en sfeervolle Chet Baker-tunes. Dat Felix en Laura er money-wise allebei warmpjes bij zitten zorgt voor een reeks oogstrelende decors: de mooiste bars en de meest luxe restaurants en appartementen trekken aan je voorbij. En haalt Felix zijn dochter op voor hun eerste stake-out (‘even checken wat Dean en zijn collega’s uitspoken bij de exclusieve club Soho’), dan doet hij dat in een rode cabrio inclusief picknickmand gevuld met kaviaar en wijn.

Echte mensen

Op het vreemdgaan-gedeelte na, klinkt dat haast als een sprookje met geprivilegieerde personen die ver van onze dagelijkse realiteit van middeninkomens staan. Maar laat het maar aan regisseur Sofia Coppola, Murray en Jones over om je desondanks mee te laten voelen met hun personages en herkenning te vinden in de relaties, alledaagse worries en vader-dochter-dynamiek. Murray’s flamboyante Felix lijkt op het eerste oog zo overtuigd van z’n theorieën over het huwelijk, monogamie en de reden waarom mannen vooral op jonge vrouwen met grote borsten vallen (jawel), maar z’n ogen verraden spijt. Vooral nu hij ziet wat diezelfde situatie met z’n dochter doet. Al kan hij het nog steeds niet laten om tijdens hun lunch te flirten met de veel te jonge serveerster, de oude snoeper. En in de ogen van z’n dochter zie je enerzijds de liefde, loyaliteit en bewondering voor haar vader, maar ook de sporen van pijn en woede over de scheiding en het bedriegen van haar moeder.

Beetje voortschrijdend inzicht?

Geen sprookje dus, maar ook geen zwaar familiedrama. Coppola serveert haar nieuwe film licht, vermakelijk, charmant en rijk aan details en mooie decors, zonder emotie te bagatelliseren of weg te blijven van scherpe observaties. Het voelt zelfs alsof Coppola sinds Lost in Translation is ingehaald door voortschrijdend inzicht. En de regisseur (en zelf dochter van een heel bekende vader) nu anders aankijkt tegen de 'charmante jongensachtige midlifer'. Die in LoT nog moeiteloos wegkwam met de afscheidszoen die hij uitwisselde met de dertig jaar jongere Scarlett Johansson... Als ik On the Rocks in één woord zou moeten omschrijven, dan zou ik zeggen: fijn. Heel fijn. Jammer dat hij maar anderhalf uur duurt! Met een kwartiertje langer zou het einde misschien wat meer body hebben gekregen, dat voelt nu wat abrupt. Maar wat was het een genot om (samen met Murray en Jones) weer even in New York te zijn. Alsof corona die energieke stad nooit heeft aangetast.



Ga hem zien, neem er een lekker glas rode wijn bij, leun achterover en geniet. On the Rocks draait vanaf 2 oktober in de bios en is ook beschikbaar op Apple+.
P.S. nog een kleine shout-out naar comedian Marlon Wayans die ik vooral ken als de flauwe funny guy uit films als Scary Movie en White Chicks. In On the Rocks is de grapjas verfrissend ingetogen.

• On the Rocks (2020)
• Cijfer: 8
• Comedy, drama
• Duur: 96min
• Regie: Sofia Coppola
• Cast: Bill Murray, Rashida Jones, Marlon Wayans

• Deel