Na maandenlang teasende promotie is het zover, Christopher Nolans Oppenheimer, over de uitvinder van de atoombom, is eindelijk te zien in de bioscoop. Met Cillian Murphy als ‘Oppie’, volgen we zijn leven dat zo bizar is dat je bijna niet kan geloven dat het echt is gebeurd.

Door Valérie Hoffmann

Een natuurkundig dromenland

De film opent met oorverdovende explosies, krachtige vuurvlammen en betoverende beelden van diverse sterren. Een passende opening voor de wervelwind van een film die je te zien gaat krijgen. De carrière van J. Robert Oppenheimer, die uiteindelijk zal leiden tot de uitvinding van de atoombom, is namelijk verre van alledaags. ‘Oppie’ is als natuurkundestudent dromerig en gedreven, maar ook mentaal instabiel en verdrietig. Gelukkig heeft hij zijn grote liefde kwantumfysica, die hem staande houdt. Ook als je de ballen van natuurkunde snapt, lukt het Oppenheimer om je geïnteresseerd te houden en om je een inkijkje te geven in de techniek achter de ontwikkeling van de eerste atoombom.

‘Nobody know what you believe, do you?’

Oppenheimer stijgt met zijn geniale brein al snel boven veel natuurkundigen uit. Wat begon als een passie voor kernfusie, mondt uit in een project om als eerste de atoombom te creëren. In Los Alomos werkt de wetenschapper met een team van zijn eigen studenten uit Berkely en een groepje Europese wetenschappers in een geïsoleerde omgeving aan het maken van kernbommen. Oppenheimer realiseert zich dat het maken van een bom meer is dan een passieproject en dat de gevolgen misschien niet overeenkomen met zijn politieke ideeën. In het Amerika dat bang is voor iedereen die het niet eens is met de leiders van het land, durft hij zich uit te spreken over de manier waarop er oorlog wordt gevoerd. Het uiten van zijn twijfels en ideeën over het gebruik van de atoombom heeft helaas grote gevolgen voor zijn carrière en verdere leven.

Was alle media-aandacht terecht?

Even kortgezegd, ja. Christopher Nolan heeft een drie uur lange film neergezet waarbij je constant op het puntje van je stoel zit van spanning en tegelijkertijd een geschiedenislesje krijgt over de atoombom en de keuzes van Amerika aan het einde van de Tweede Wereldoorlog. De muziek door de Zweedse componist Ludwig Göransson is overweldigend en laat je alle emoties, van extreem verdriet tot euforie, tegelijkertijd voelen. De film speelt met beelden in zowel kleur als zwart/wit en springt moeiteloos van heden naar verleden zonder dat het verwarrend wordt. De bijzondere beelden zijn trouwens extra speciaal omdat Christopher Nolan heeft gezegd dat er in de hele film geen CGI (special effects door computer-software) is gebruikt.

Tot slot is het acteerwerk in de film zo innemend, dat het niet lukt om weg te kijken van het scherm. Cillian Murphy is ijzersterk en je kan je haast niet voorstellen dat hij ooit een andere rol dan Oppenheimer heeft gespeeld. De chemie tussen hem en Jean (Florence Pugh) is adembenemend en vult je hart als kijker meteen seksueel verlangen. Robert Downey Jr. is bijna onherkenbaar en krachtig in zijn rol als voorzitter van de Atomic Energy Commission, Lewis Strauss. De persoon die met haar acteerkunsten toch net boven de rest uitstijgt is Emily Blunt als Kitty, de vrouw van Oppenheimer. Je voelt door het scherm tegelijkertijd de extreme liefde en pijn die ze moest hebben gevoeld als vrouw van zo’n gekweld genie. De media hadden dus zeker gelijk, Oppenheimer is een film die je gezien moet hebben.

·  Oppenheimer (2023)

·  Cijfer: 9

·  Biopic

·  Duur: 3h

·  Regie: Christopher Nolan

·  Cast: Cillian Murphy, Florence Pugh, Emily Blunt, Robert Downey jr., Matt Damon, Rami Malek, Casey Affleck

• Deel