Als je spontaan begint te likkebaarden van juridische drama's, dan is Perry Mason je beste vriend. HBO gaat aan de haal met het bijna honderd jaar oude personage en dat heeft een serie vol potentie opgeleverd.

Wat hebben Robin Hood, Dracula, Sherlock Holmes en Batman met elkaar gemeen? Precies, hun verhaal is al ettelijke malen verteld in allerhande films en series. Je kunt als regisseur nog zo inspiratieloos zijn, geef een kerel een pijl en boog of duw hem in de Batmobile en je hebt de aandacht van de kijker. Ook Perry Mason – geesteskind van schrijver Erle Stanley Gardner – is al verscheidene malen onder handen genomen en deze keer is het HBO die met de avonturen van de Amerikaanse strafrechtadvocaat aan de haal gaat.

Niemand minder dan Tim van Patten – eerder al verantwoordelijk voor afleveringen van The Sopranos, The Wire en Boardwalk Empire – kruipt tot vijf maal toe in de regisseursstoel. De overige afleveringen staan onder de bezielende leiding van de Turks-Franse Deniz Gamze Ergüven, die onder andere met The Handmaid’s Tale en The First haar strepen verdiende. Zwaar geschut dus en dat zie je ook wel terug in een juridisch drama dat alles heeft wat de gemiddelde HBO-serie zo aantrekkelijk maakt. Nou ja, nagenoeg alles.

Wie is Perry?

Perry Mason is een enigszins aan lager wal geraakte privédetective die worstelt met een hardnekkig trauma, opgelopen aan de frontlinie van de Eerste Wereldoorlog. Het feit dat Amerika nog maar nauwelijks aan het opkrabbelen is na de grote economische crisis van de jaren ’30 – the Great Depression – is ook niet heel erg bevorderlijk voor Perry’s gemoedsrust. Evenals het feit dat zijn ex-vrouw – samen met hun dochter – naar de andere kant van het land is verhuist. Nee, Perry heeft wel eens betere tijden gekend. Op werkvlak zit de boel wel in de lift, want Mason’s speurneus is nodig tijdens een weerzinwekkende ontvoeringszaak die het hele land in shock achterlaat. Het blijkt een klus te zijn die – onbedoeld – verstrekkende gevolgen heeft voor het leven van Mason en de mensen om hem heen.

Een stevige 7,5, zodat Perry Mason in seizoen twee kan uitgroeien tot een ware klassieker.

Alles, behalve tempo

Als gezegd heeft Perry Mason nagenoeg alles wat de gemiddelde HBO-serie zo lekker maakt. Met Matthew Rhys, John Lithgow en Tatiana Maslany – die we kennen van haar dertienhonderd rollen in Orphan Black – beschikt het over een cast om de vingers bij af te likken. Ook de styling is weer om door een ringetje te halen. Laat het maar aan HBO over om je onder te dompelen in een compleet ander tijdperk. Ze deden het met Boardwalk Empire, ze deden het onlangs nog met The Plot Against America en The Deuce en nu doen ze het met Perry Mason. Als de gleufhoeden en de gammele Ford Model A’tjes je niet in de stemming brengen, dan doet dat ingetogen, jazzy trompetgeluidje op de achtergrond het wel. Het enige wat Perry Mason ontbeert is vaart. Tempo. Het is niet de ultieme binger. Integendeel. Knappe jongen die er drie afleveringen op rij doorheen tikt. Dit eerste seizoen voelt als één lange introductie, de opmaat voor alles wat nog moet komen. Perry Mason bewandelt daarmee de route van Better Call Saul en we weten allemaal tot welke hoogte die serie inmiddels gestegen is. Een stevige 7,5, zodat Perry Mason in het tweede seizoen – wat inmiddels al door HBO aangekondigd is – kan uitgroeien tot een ware klassieker. Hopelijk.

• HBO (2020)
• Soort origin story van Amerika’s meest bekende televisieadvocaat
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel