Reacher: een frikandel speciaal verkleed als serie
Reacher
Een soort bootleg-versie van Banshee, waarin een nogal gewelddadige vreemdeling een klein stadje volledig op z'n kop zet.
Zin in een lekker ongecompliceerde serie, waarin een sociaal gehandicapte kleerkast alles en iedereen de vernieling in slaat? Nou, dan is Reacher wellicht iets voor jou.
Toen regisseur Christopher McQuarrie in 2012 besloot om Tom Cruise te casten voor de rol van Jack Reacher,
marcheerde verontwaardigde fanboys en -girls van het personage uit de
boeken van Lee Child nog net niet en colonne naar het Internationale
Strafhof in Den Haag. Wat volgens hen een kruising tussen Jason Statham
en Duke Nukem had moeten zijn, werd een kleine neurotische Scientologist
die alleen door heel hoog te springen iemand in de kraag kon vatten.
Cruise leek in niks op de door Child bedachte, onderkoelde, blonde
kleerkast die iedereen en zijn moeder de vernieling in timmerde. Uit die
kritiek heeft Amazon
blijkbaar lering getrokken. Voor de verfilming van Killing Floor – Lee
Child’s debuutroman en dus de eerste kennismaking met het karakter Jack
Reacher – hebben ze met acteur Alan Ritchson iemand gevonden die vanwege
zijn indrukwekkende torso alleen zijwaarts door deuropeningen kan. Met
de casting zit het dus wel snor, maar is Reacher verder ook een beetje
de moeite waard?
Opgepompte Sherlock
Ooit was hij een politieman in het leger, maar inmiddels zwerven de sociaal ongemakkelijke Jack Reacher en zijn soldatenpensioen een beetje door de zuidelijke staten van Amerika. Wanneer hij in het kleine stadje Margrave aanbelandt, komt er abrupt een einde aan zijn zorgeloze bestaan. Hij wordt opgepakt als verdachte in twee moordzaken en moet lullen als Brugman om niet permanent achter de tralies te belanden. Sterker nog, hij weet de politie er zelfs van te overtuigen dat hij zijn steentje bij kan dragen aan het onderzoek. Reacher is namelijk een soort Sherlock Holmes, met het lichaam van Arnold Schwarzenegger en de moves van Jean-Claude Van Damme. Hij is een vierkante vechtmachine die op basis van de meest subtiele aanwijzingen iemands doopceel kan lichten. Geen overbodige luxe, want sommige bewoners van Margrave hebben een kerfstok waar je u tegen zegt.
Reacher is een frikandel speciaal verkleed als serie.
Bootleg Banshee
Met een vreemdeling die een klein slaapstadje de stuipen op het lijf jaagt met een golf van ongefilterd geweld, heeft Reacher wel wat weg van een bootleg-versie van Banshee. Bootleg, omdat je niet met droge ogen kunt beweren dat deze nieuwste van Nick Santora – eerder al verantwoordelijk voor series als Prison Break en Scorpion – een waar hoogstandje is. Reacher is zo’n serie vol tenenkrommende oneliners en een net iets te voor de hand liggende bad guy die in de laatste aflevering vol trots nog even zijn evil master plan – en daarmee het hele plot – overzichtelijk samenvat. Handig voor de kijkers die af en toe even ingedommeld waren. Wie zich er makkelijk vanaf wil maken, hoeft dus in principe alleen de laatste 45 minuten te kijken. Dan heb je ongeveer wel een idee waar Reacher over gaat. Nee, deze misdaadthriller is zeker geen hogere kunst, maar op de één of andere manier kijkt het toch best lekker weg. Het is een frikandel speciaal verpakt als serie. Je weet dat het slecht is, maar toch blijf je ervan eten. Waarschijnlijk in afwachting van de volgende strak gechoreografeerde vechtpartij, want daar zit Reacher vol mee. Is het geluid van krakende schedels en onderkaken voor jou genoeg om tegenvallend acteerwerk en een volkomen belachelijk script door de vingers te zien, dan is Reacher wellicht (ook) een serie voor jou.