In een wereld vol onderdrukking lijkt er geen ruimte voor liefde. Tot je diepe vriendschappen sluit die je de kracht geven toch jezelf te zijn. All We Imagine as Light maakte tot voor kort kans op een Oscarnominatie: een gemiste kans van de Academy?

Door: Loeke de Waal

In All We Imagine as Light volgen we twee verpleegsters, Prabha (Kusruti) en Anu (Prabha), in Mumbai. Prabha’s echtgenoot - die al ruim een jaar niks van zich heeft laten horen na zijn vertrek naar Duitsland voor werk - neemt onverwacht weer contact op via een cadeau voor in de keuken. En Anu zoekt in alle hoeken en gaten van de stad naar een plekje om haar geheime relatie naar een, intiem, next level te tillen. Pas wanneer ze even naar een nabijgelegen kustplaats trekken om vriendin Parvaty (Kadam) te helpen verhuizen, vinden ze de ruimte om na te denken over wat ze écht willen.

“With love, Mumbai”

Aan de ene kant is All We Imagine as Light een ode aan de grote stad, Mumbai in dit geval. We zien de Indiase stad een beetje anders dan normaal; meer ‘s nachts, vol hoge flatgebouwen en parkeergarages, in de metro, op de daken en in de regen. De klassenstrijd is ook in dit Mumbai voelbaar. Prabha’s vriendin wordt haar huis uitgewerkt, omdat de eigenaren er ‘classy’ flatgebouwen voor de rijken willen bouwen. En zonder papieren heeft ze geen rechten. Samen uiten ze hun frustratie op een reclamedoek met de tekst “Klasse is een privilege, gereserveerd voor de gepriviligeerden”. Terwijl de film eigenlijk dichtbij de persoonlijke (liefdes)levens van haar hoofdpersonage blijft, is er ondertussen een gentrificatie-strijd gaande.

En zoals elke grote stad is Mumbai een stad vol illusies. De illusie dat het er beter is, dat je voor werk en het grote geld hier moet zijn. En terwijl jezelf verliezen in iets groters dan jezelf aantrekkelijk kan zijn, is het ook wat het leven zo eenzaam kan maken. In een grote stad kan je verdwijnen en in theorie zal niemand dat doorhebben. Je moet in de illusie geloven, of je wordt gek.

Maar er is een andere, belangrijkere illusie waar Prabha en Anu in (gedwongen zijn) te geloven. Dat ze afhankelijk zijn van de mannen in hun leven; vaders, ooms, echtgenoten. Daarmee wordt All We Imagine as Light ook een film over keuze. Letterlijk over anticonceptie, maar ook wie je bent en wil zijn. Je kracht en stem vinden in een wereld die dat onmogelijk heeft gemaakt. Omdat je vader bepaalt met wie je moet trouwen, omdat de naam van je man op alle papieren staat en jij op die manier niet lijkt te bestaan of omdat al jouw interacties met mannen je waarde bepalen.

Ondanks die harde onderdrukking, die zoveel gewicht op de schouders van de vrouwen in de film legt, zweeft All We Imagine as Light. Rustig door de tijd en filosofisch beschouwend in elke scène. De naaktheid die we bijvoorbeeld zien, suggereert dat wij een andere vrouw zijn in de ruimte. Anders hadden we nooit tepels, dijen of buiken mogen aanschouwen. We zijn onder elkaar en dan mag er gedroomd worden. Hoe fijn!

Oscarkanshebber?

Na het winnen van de Grand Prix op het filmfestival in Cannes - de eerste Indiase film van een vrouwelijke regisseur ooit geselecteerd - werd All We Imagine as Light een grote kanshebber voor een nominatie in de buitenlandse filmcategorie voor de Oscars. Na een paar maanden campagne voeren, wist het dat gewilde plekje helaas niet te bemachtigen. Met sterke concurrenten in de Braziliaanse film I’m Still Here, het Duitse The Seed of the Sacred Fig, de Letse animatiefilm Flow en - toen nog - de Franse gangstermusical Emilia Peréz. Alle andere internationale kanshebbers moesten vechten om dat laatste plekje. Jammer, want in dat rijtje had een film over subtiel verzet door voor jezelf en elkaar te kiezen niet misstaan.

In de onderdrukte omgeving hield namelijk ook Prabha krampachtig vast aan de verhalen die haar verteld waren. Gedraag je je ‘sletterig’ (door met een man te flirten)? Dan verlies je zo het respect van iedereen om je heen. Dus als Anu publiekelijk gevaarlijk gedrag vertoont, spreekt ze haar daarop aan en ontneemt ze haar vriendin, al is het maar voor even, de ruimte om te ontdekken wie ze is.

Echte vrijheid

Tot ze de stad eventjes moeten verlaten. Omdat het leven in Mumbai op unieke wijze je geduld kan beproeven, tot het plots op is en Prabha en Anu hun vriendin Parvaty dus helpen terug te verhuizen naar haar kustdorp. Daar ontstaat er, uit de ratrace, ruimte voor zelfreflectie.

In de bossen, grotten en hutjes van de nabijgelegen kustplaats mag Prabha een hoofdstuk afsluiten waardoor zij haar leven weer kan gaan leiden. En mag Anu voelen wat ze voelt voor haar vriendje. Omdat Prabha en Anu besluiten elkaar daar de ruimte voor te geven, de ruimte die de maatschappij en de stad hen niet wilden geven. Het is zoals één van de eerste scènes in de film, waarin Anu met een stethoscoop naar haar eigen hart luistert: is dat niet het meest rustgevende geluid dat er is?

• All We Imagine as Light (2024)
• Cijfer: 8
• (Familie)drama
• Duur: 1u, 58min
• Regie: Payal Kapadia
• Cast: Kani Kusruti, Divya Prabha, Chhaya Kadam, Hridhu Haroon en meer

• Deel