Arcadian is een apocalyptische film die creatief omgaat met een laag budget. Ze wisten zelfs Nicolas Cage te strikken als single dad en introduceerden een nieuw soort monster, maar benut de film de volle potentie van het horrorgenre?

Door: Loeke de Waal

Wanneer de zon ondergaat in Arcadian ontwaken de monsters die alle levende wezens op hun pad uitroeien. Paul (Cage) en zijn zoons Thomas (Jenkins) en Joseph (Martell) proberen te overleven in een afgelegen boerderij. Tot één van de jongens op een avond niet op tijd thuis is. Zijn vader besluit het huis te verlaten en zijn zoon te zoeken voor de zon onder is. Hij wordt gevonden, maar daar komen ze niet zonder kleerscheuren vanaf en het gezin moet alle geleerde survival skills inzetten om de nacht door te komen.

Vechten, vluchten, bevriezen

Al gauw wordt duidelijk dat de drie mannen elk een andere reactie hebben op de wereld waar ze al vijftien jaar samen in leven. Paul is in afwachting van een grote redding, Thomas wil vluchten en Joseph wil het gevecht aangaan. Paul heeft ze in zo’n strakke routine gewurmd, waarbij ze elke avond aan de stand van de zon zien wanneer ze het huis moeten dichttimmeren om de monsters buiten te houden, dat hij denkt het zo nog lang vol te houden. Maar Thomas voelt zich benauwd en is liever op de boerderij van de buren, waar hij in de ogen en armen van Charlotte (Soverall) kan vluchten. En Joseph duikt in de boeken en formules in huis om uit te vogelen hoe ze de monsters te slim af kunnen zijn en verlost worden van hun gevangenschap.

Maar wat er nu precies gebeurd is en waarom deze monsters de wereld overgenomen hebben, is niet duidelijk. Op een ietwat omslachtig moment denk je het antwoord te krijgen van Charlotte en Thomas als zij het spelletje ‘crack the apocalypse’ spelen. Maar alles wat ze roepen, blijkt een eigen verzinsel om logisch te maken wat compleet onlogisch is. Het is dat je de uitleg niet echt nodig hebt om het als de realiteit aan te nemen. Maar enige uitleg over welk probleem de mensheid heeft en of er überhaupt een oplossing voor is, zou hebben geholpen.

Want die monsters zijn weird. Goed weird, want eng, vóórdat je ze echt goed en wel gezien hebt. Vooral in de scène waarin Joseph voor het eerst een nacht alleen in huis blijft en de boel zelf dicht heeft moeten timmeren, maar er toch iets doorheen lijkt te glippen. De lange, spannende en vooral doodstille scène is het beste wat de film te bieden heeft.

Goofy monster

De inspiratie voor de weirde monsters die kort daarna onthuld worden, blijkt Goofy te zijn. Ja, die malle hond uit de Disney cartoons. Althans zijn Disneywereld. Regisseur Ben Brewer (met een achtergrond in visual effects) wilde namelijk monsters met grote ogen die in het donker konden zien en grote, uit elkaar staande tanden, die te groot zijn voor hun mond. Hij vond inspiratie in de film A Goofy Movie (1995), in met name de droomscène, wanneer een tiener als een soort weerwolf in zijn vader verandert.

Creatief is Arcadian sowieso. De film zit vol interessante, verfrissende perspectieven. Camera’s die vanuit de spleet in de aarde, waar de monsters ooit uitkwamen, filmen, top views in de buggy waar de jongens rijles in krijgen. Pianomuziek die op zowel hoopvolle wijze wordt ingezet, als op een manier die griezelige spanning opbouwt. En de film leunt opvallend genoeg, gezien het genre, niet te veel op jump scares.

Kleine Cage

Toch heeft Arcadian niet genoeg body om er echt lekker in te komen. En de echte Nicolas Cage-fans weten dat hij ook heel goed klein kan spelen, maar je moet het helaas doen met een bijrol met hoofdletter B. Hij maakt slechts een handvol spectaculaire opwachtingen. En dat is jammer, want als Cage goed is, is hij G-O-E-D. De openingsscène waarin hij vijftien jaar eerder zijn toen nog babyzoons in veiligheid probeerde te brengen, zonder woorden, maakt gelijk duidelijk met wie we hier te maken hebben; een liefdevolle, single (!) vader die alles voor zijn familie overheeft. Anderhalf decennia later moeten zijn zoons die rol van hem overnemen.

Arcadian doet knappe dingen voor een low budgetfilm en heeft een groepje sterke acteurs tot haar beschikking. Maar de film weet die potentie net niet genoeg te benutten er een horrorclassic van te maken die je nog lang bij blijft.

• Arcadian (2024)
• Cijfer: 7
• Actie, horror
• Duur: 1u, 32min
• Regie: Benjamin Brewer
• Cast: Nicolas Cage, Jaeden Martell, Maxwell Jenkins en Sadie Soverall.

• Deel