A24’s nieuwste bioscoopfilm Death of a Unicorn gaat over eenhoorns en het goede (willen) doen, maar sprookjesachtig is het niet. Net als een ritje in de achtbaan is de horrorkomedie nog leuk aan het begin, met een kans op misselijkheid aan het einde van de rit. Lees hier waarom!

Door: Jip Soekhai 

In een poging tot vader-dochter bonding neemt vader Elliot (Paul Rudd uit Ant-Man) zijn dochter Ridley (Jenna Ortega uit Wednesday) mee op een werkuitje naar het landgoed van de steenrijke familie Leopold. Op de weg ernaartoe rijden ze per ongeluk een eenhoorn aan, waarna er een E.T.-achtige scène volgt waarin Ridley een mysterieuze connectie met diezelfde eenhoorn vormt. En dat is nog maar het begin van een wel heel apart weekendje weg… 

Saltburn meets Jurassic Park 

Eenmaal aangekomen (inclusief dode eenhoorn in hun achterbak) worden Elliot en Ridley door de familie Leopold ontvangen op een landgoed met hoog Saltburn-gehalte. Naast het feit dat Richard E. Grant ook in deze film de vader van een knettergekke en steenrijke familie speelt, straalt het Leopold-landgoed net zoveel pracht en praal uit als het Saltburn-kasteel. Wanneer vader Odell Leopold (Richard E. Grant) ontdekt dat het bloed van de eenhoorn ziektes kan genezen, start hij samen met zijn vrouw Belinda (Téa Leoni) en zoon Shepard (Will Poulter) een onderzoek naar de krachten van de eenhoorn. Dit doet hij ondanks Ridley’s vele waarschuwingen om het niet te doen. Wat volgt is een Jurassic Park-achtig kat en muisspel met eenhoorns, in plaats van dinosaurussen. De Leopolds jagen op de eenhoorns, maar wat ze niet weten is dat de ouders van de dode eenhoorn juist achter hen aan zitten. En die zijn uit op wraak. 

Een goede cast is het halve werk 

Dat de film -in ieder geval het eerste uur- lekker wegkijkt is grotendeels te danken aan de cast die regisseur Alex Scharfman om zich heen verzamelde voor zijn regiedebuut. Tegenover de talentvolle Jenna Ortega staat Paul Rudd als clumsy maar liefhebbende vader. De dynamiek tussen de twee is heel herkenbaar voor iedereen die zich ook wel eens irriteert aan hun ouders, vooral als ze niet naar je luisteren. Maar het is vooral Will Poulter die als Shepard (The Maze Runner, We’re the Millers) met zijn scherpe timing het komische randje weet toe te voegen aan Death of a Unicorn. Shepard is als enig kind van de Leopolds ontzettend verwend, heeft rare omgangsvormen en wordt door zijn ouders niet serieus genomen. Wel biedt hij precies de vrolijke noot in een anderzijds voorspelbaar verhaal. 

Kwartiertje korter 

Toch is een goede cast nog maar de helft van het werk en er wordt veel tijd besteed aan de opzet van het verhaal. Maar tussen het niet luisteren naar Ridley’s waarschuwingen en het vechten voor genezend eenhoornbloed zitten een aantal scènes die weinig waarde toevoegen aan Death of a Unicorn. De bijna twee uur durende film had minstens een kwartier korter gekund zonder dat de kwaliteit van het verhaal hieronder zou lijden. Dat maakt deze horrorkomedie een tikkeltje langdradig en naarmate de film vordert, voorspelbaar. Ook komen in de meeste overbodige scènes eenhoorns voor die vaker wel dan niet ongeloofwaardig geanimeerd zijn. Soms lijken het meer paarden met dinosaurushoofden dan mooie mythische wezens, maar misschien was dat juist wel Scharfmans bedoeling. 

Misselijkmakende climax 

Wel is de balans tussen horror en komedie in Death of a Unicorn precies goed. Waar in het eerste uur de nadruk vooral ligt op het komedie-aspect, kom je in het tweede uur helemaal aan je horror-trekken. Precies wanneer je je afvraagt of de wraakzuchtige eenhoorns je nog eens goed gaan laten schrikken is het tijd voor de bloederige climax. Horror-liefhebbers kijken dit ongetwijfeld met twee vingers in hun neus, maar voor de onervaren horrorkijker is het vooral een misselijkmakend slotstuk. 

Jenna Ortega is de ster 

Ook heeft Death of a Unicorn nog een onverwacht emotioneel randje. Dat heeft niks te maken met een goed geschreven script, maar vooral met Ortega’s vermogen om de kijker volledig mee te slepen in haar acteerspel. Dat is dan ook verreweg het sterkste aspect aan deze anderzijds voorspelbare en absurdistische film. De horrorkomedie kijkt lekker weg, maar valt soms een beetje in herhaling. Toch zorgt de bloederige afloop dat het horror-aspect goed tot zijn recht komt. En daarmee weet Death of a Unicorn zowel te vermaken als misselijk te maken. 

Fun fact: De eenhoorn tapijten (Unicorn Tapestries) die in de film worden bestudeerd bestaan echt en werden rond 1500 op Nederlandse bodem gemaakt! Inmiddels hangen ze in het Metropolitan Museum of Art in New York, voor wie ze in real life wil bewonderen ;-) 

• Death of a Unicorn (2025) 
• Cijfer: 6.5 
• Genre: horror, komedie 
• Duur: 1u 48 min 
• Regie: Alex Scharfman 
• Cast: Paul Rudd, Jenna Ortega, Will Poulter, Téa Leoni, Richard E. Grant

• Deel