Er gaan wel vaker boeken viral op BookTok, maar die krijgen niet allemaal een grote bioscooprelease met Blake Lively en Jane the Virgin-ster Justin Baldoni in de hoofdrollen. It Ends With Us is daarmee een van de hotste films van het moment. Maarrr... is het ook wat?

Een film maken van de bestseller It Ends With Us, was zeker geen piece of cake voor regisseur Justin Baldoni. De acteur, uitgesproken feminist en Man Enough-podcasthost moest eerst schrijver Colleen Hoover zien te overtuigen. En die had al meerdere verzoeken afgewezen om haar populaire boek over een liefdesrelatie vol jeugdtrauma en huiselijk geweld (gebaseerd op het leven van haar moeder) in de bioscopen te krijgen. Maar Baldoni wist als true fan met oprecht respect voor het onderwerp blijkbaar de juiste gevoelige snaar te raken in zijn e-mail aan de schrijfster: hij kreeg de klus. Sommige ándere grote fans waren echter minder enthousiast toen ze hoorden wie de hoofdrollen zouden spelen (Baldoni zelf en Blake Lively) en hadden al felle kritiek op de 'weirde outfits' die ze Lively zagen dragen op de set. No pressure Baldoni...

Appels met air fryers vergelijken

Baldoni is zeker niet de eerste regisseur die dit overkomt: filmmakers krijgen regelmatig een (über)kritische fanbase op hun dak die een verfilming van hun geliefde boek bij voorbaat al kut vindt. En als je shitty missers als Fifty Shades of The Girl on the Train ziet (no offense voor iedereen die wél goed ging op deze films), dan snap je waarom. Zelfs bij succesvolle adaptaties als Harry Potter, The Godfather, The Devil Wears Prada, Bridget Jones, Atonement of The Notebook zullen er altijd teleurgestelde boekfans zijn die luid roepen dat het boek vééeeeel beter was. Dat de baard van Dumbledore korter had gemoeten, of dat de Noah door Ryan Reynolds gespeeld had moeten worden in plaats van Ryan Gosling. Maar elke lezer heeft natuurlijk al z'n eigen beeld gevormd en een film zal nooit aan iedereens persoonlijke wensen en voorstellingsvermogen tegemoet komen.

Films en boeken zijn bovendien eigenlijk net zo slecht met elkaar te vergelijken zijn als appels met air fryers: twee totaal verschillende kunstvormen met ieder z'n eigen regels en wetten om een verhaal te vertellen. Daarbij zal de filmmaker simpelweg niet elk detail, elke verhaallijn, elke gedachte of elk personage letterlijk naar het witte doek kunnen vertalen: dan zitten we met z'n allen dagen lang in de bioscoop voor één film. En let's be honest: we vinden langer dan twee uur vaak al een uitdaging. Je kan natuurlijk wel hopen dat de film in ieder geval de kern of de sterkste punten van je geliefde boek bevat. Dat het met een beetje geluk een passende moderne touch geeft (Little Women) óf het boek zelfs naar een hoger niveau tilt (The Shining, Blade Runner, Mean Girls). Again, no pressure Baldoni;-)

Het eindigt met ons

Terug naar It Ends With Us. Voor iedereen die net als ik niet bekend is met het boek: het verhaal draait om Lily Bloom (Blake Lively) die na een turbulente jeugd een nieuw leven opbouwt in Boston. Ze wil daar een eigen bloemenzaak openen en ontmoet er -net na het overlijden van haar vader- bij toeval de aantrekkelijke neurochirurg Ryle Kincaid (Justin Baldoni). De twee lachen om elkaars onwaarschijnlijke namen (wij ook) en het feit dat Ryle zo lijkt weggelopen uit een telenovela waarin hij de rol van super-afgetrainde dokter speelt. Ze krijgen een relatie, trouwen en er komt een kindje. Allemaal happyhappyjoyjoy in picture perfect outfits, dure huizen, dromerige bloemenwinkels, fancy feestjes en hippe restaurants.

Maar net als Lily draagt ook Ryle een trauma met zich mee en zoiets weet zich altijd een weg naar buiten te etteren. Ryle heeft al vanaf het begin iets dominants over zich (dan nog lichtelijk 'sexy'?) en uit zich steeds bezitteriger en agressiever. Nog meer nadat Lily haar oude jeugdliefde Atlas (weer zo'n naam) tegenkomt. En voor Lily het weet, belandt ze net als haar moeder in een spiraal van emotioneel en fysiek huiselijk geweld. Eentje die ze moet doorbreken. Maar hoe doe je dat als je superveel houdt van degene die je geleidelijk aan steeds meer pijn doet en bovenal: als je zelf nooit het goede voorbeeld hebt gehad?

Don’t judge a book by it’s cover

Het maakt van It Ends With Us een emotionele, meeslepende en vrij genuanceerde film over liefde, huiselijk geweld en de invloed van trauma’s op relaties. Baldoni en scriptschrijver Christy Hall nemen de tijd, zorgvuldigheid en ruimte om zowel Lily als Ryle gelaagd neer te zetten en via flashbacks (die soepel door de film verweven zijn) beetje bij beetje duidelijk te maken waarmee hun emo-rugzakjes zijn gevuld. De film maakt aannemelijk waarom ze voor elkaar vallen én waarom Lily niet meteen een sprintje richting de voordeur trekt na het eerste twijfelachtige fysieke incident.

De keuze om Lily en Ryle in de film ouder te maken dan in het boek pakt ook goed uit. Zoals gezegd was niet iedere fan blij met de casting en dat had vooral met deze age gap te maken. Maar het was juist schrijver Colleen Hoover zelf (ook co-producent van de film) die Baldoni aanraadde dit te doen. En gelukkig maar, want wie had gepikt dat Lily als dertiger (in plaats van als 23-jarige) een classic Mercedes rijdt en een grote bloemenzaak runt in een dure stad? Net zoals het wel heeeel knap zou zijn dat Ryle al op z’n 30e een succesvolle carrière als neurochirurg heeft, terwijl het al minstens 12 jaar duurt om überhaupt al je benodigde diploma’s hiervoor te halen. Bovendien benadrukken de hogere leeftijden en leeftijdsfases nog iets meer dat huiselijk geweld echt iedereen kan overkomen: óók onafhankelijke sterke vrouwen met een eigen onderneming en meerdere relaties en levenservaring achter de rug.

What's up met de muziek?

Die volwassen tweaks maken de keuze voor de glammy look en poppy-sentimentele soundtrack wel uuuh... opmerkelijk. Je ziet de acteurs (met name Baldoni) vrij rauw en diep gaan, maar in een heel gelikt decor met allemaal net iets té mooie shots, alleen maar mooie mensen en net iets te hijgerige zwijmelmuziek. Het geeft veel scènes een hoog After We Collided-meets-Nicholas Sparks gehalte. 

Begrijp me niet verkeerd, ik snap de appeal van de After-films en ben groot fan van The Notebook. Maar dat zijn films die vibe, inhoud en toon precies lijken te weten voor wie ze zijn bedoeld: liefhebbers van zwijmelvoer. En It Ends With Us voelt op dit vlak een beetje schizo: is de muziekkeuze een poging van de makers om alsnog in touch te blijven met de jongere TikTok-generatie? Wilde het met z'n vibe extra ademruimte creëren? Hoe dan ook, een beetje een mismatch met een verder geslaagde film. Om echt emotioneel te kunnen verpletteren als een recente tearjerker à la All of Us Strangers bijvoorbeeld, of Jusqu'à la garde (een must-see op het gebied van huiselijk geweld), had It Ends With Us een tandje rauwer en minder gepolijst gemogen.

Of It Ends With Us ook een geslaagde boekverfilming is, mag iedere IEWU-fan lekker voor zichzelf bepalen. Ik draai het om en begin nu aan het boek;-)

• It Ends With Us (2024)
• Cijfer: 7
• Drama, liefde
• Duur: 2h, 10min
• Regie: Justin Baldoni
• Cast: Blake Lively, Justin Baldoni, Jenny Slate, Amy Morton, Hasan Minhaj, Brandon Sklenar

• Deel