De 'fake' maanlanding, de Amerikaans-Russische space race én een love story in één romcom met big star energy? Klinkt ambitieus en vergezocht, maar Scarlett Johansson en Channing Tatum maken het (vrij) geloofwaardig en supervermakelijk in de must-see Fly Me to the Moon.

Voor iedereen die het nog niet wist: er rouleren nog altijd een hoop complottheorieën dat de eerste maanlanding van Neil Armstrong en Buzz Aldrin in 1969 een mega gevalletje fake news is. Dat de Amerikanen tijdens de Koude Oorlog zooo wanhopig waren de Russen voor te zijn met een mannetje op de maan, dat ze tijdens die ruimterace de landing met de Apollo 11 in scène zetten. Want hoezo kon de Amerikaanse vlag daar wapperen? Waar waren de sterren aan de hemel? Google op ‘fake maanlanding’ en je krijgt een lading aan artikelen, met zelfs de bewering dat Stanley Kubrick (The Shining, A Clockwork Orange) de hele boel regisseerde.

Marketing chick vs. serieuze space guy

De makers van Fly Me to the Moon (met hulp van producent Scarlett Johansson) gaan in hun romantische comedy op een geinige manier met deze complottheorie aan de haal. In de film speelt Johanssen marketinggoeroe Kelly Jones die door de Amerikaanse overheid wordt ingehuurd om NASA’s imago op te krikken en te zorgen dat senatoren genoeg geld blijven doneren om de ruimterace te winnen. Leider van die NASA-operaties Cole Davis (Tatum) ziet dat gelikte marketing-gedoe helemaal niet zitten. De prachtige en charmante Kelly stiekem wel. Het levert een hoop geflirt en leuk gebanter op tussen die twee, maar ook frustraties wanneer Kelly wordt gedwongen om een back-up-maanlanding in scène te zetten en dit niet mag delen met Davis. Het maakt het bekende aftelmoment naar de Apollo 11-missie een stuk spannender en in meerdere opzichten een stuk romantischer.

Luchtig doen over heftige zaken…?

Films over en in de ruimte komen in allerlei genres en vormen. Van scifi’s als Interstellar, The Martian en 2001: A Space Oddyssey tot drama’s als Appolo 13, First Man, Gravity en Hidden Figures. En voor wie net als ik veel van die films heeft gezien en lichtelijk iets weet over de ruimtewedloop in de jaren zestig, moet aan het begin van Fly Me to the Moon even een knop omzetten. Als in: beseffen dat je naar een luchtige romantische comedy gaat kijken waarin je niet te lang en serieus moet stilstaan bij de grote, serieuze historische gebeurtenissen in die tijd. Denk Vietnamoorlog, denk de strijd voor de burgerrechten, denk de moorden op Kennedy en Martin Luther King enzovoorts. Het was niet voor niets dat er ook een hoop protesten gevoerd werden tegen de rete-dure maanmissies. Iets waar de film vluchtig bij stil staat.

Een romcom met inhoud: zo doe je dat

Maar zet je die knop om, dan kan je heerlijk onderuitgezakt met je bak popcorn genieten van een originele romcom met twee sterk spelende leads, perfecte chemie, veel aandacht voor (sixties en NASA) detail, een leuke groep aan bijrolspelers en een meeslepend verhaal dat continu boeiend blijft. En dat je gaandeweg toch verrast met z’n oprecht voelende boodschap over het belang van de waarheid en de nodige emotionele diepgang. Fly Me to the Moon pretendeert geen historische les te zijn, maar ambieert wel meer te zijn dan een standaard oppervlakkige romantische comedy. En maakt dat helemaal waar. Netflix Original afdeling, letten jullie even op?

• Fly Me to the Moon (2024)
• Cijfer: 8,5
• Romantiek, comedy, drama
• Duur: 2h, 12min
• Regie: Greg Berlantie
• Cast: Scarlett Johansson, Channing Tatum, Anna Garcia, Woody Harrelson, Nick Dillenburg, Noah Robbins, Colin Woodell

• Deel