Wat als je thuissituatie dé plek is waar je het meeste gevaar loopt? De nieuwe Australische mini-serie Safe Home die vanaf 18 mei te zien is op NPO 3 en NPO Start laat zien dat huiselijk geweld echt iedereen kan overkomen.

Door: Valérie Hoffmann

Het zou kunnen dat je bij het horen over huiselijk geweld denkt: maar waarom gaan ze niet gewoon weg?! De nieuwe Australische miniserie Safe Home laat zien dat dit niet zo makkelijk is als het lijkt. Door de ogen van hoofdpersoon Phoebe (Aisha Dee), die net begonnen is aan een nieuwe baan bij een bureau dat rechtshulp biedt bij huiselijk geweld, volgen we vier zaken. Vanaf het eerste moment dat wij samen met haar het kantoor binnenstappen, is duidelijk dat het om serieuze en ingewikkelde cases gaat. De vier slachtoffers, Ry, Cherry, Diana en een anoniem slachtoffer die zich pas later in de serie kenbaar maakt, zijn mensen zoals jij en ik of je buurvrouw. De een is een gepensioneerde oma die dol is op haar kleinkinderen, de ander een rebels tiener die werkt bij een elektronicawinkel en de ander een moeder uit Hong Kong. Net als ieder ander maken ook zij fouten of domme beslissingen, zo jat de een van werk en begint de ander een affaire met de man van haar baas. 

Victim Blaming

Door die vier verschillende situaties te volgen, zie je meteen hoe huiselijk geweld bestaat in veel verschillende vormen en hoe het zelfs jou zou kunnen overkomen. Ook merk je meteen hoe moeilijk het soms is om in te schatten wanneer er precies gevaar dreigt, zelfs voor iemand als Phoebe die er zo dicht bovenop zit. Net als haar begrijp je dat er niet voor iedere escalerende situatie een duidelijke oplossing is. Huiselijk geweld is ingewikkeld en complex en Safe Home laat je beseffen hoe makkelijk het is om te oordelen over slachtoffers of ze zelfs de (eigen) schuld te geven van wat ze overkomt.  

Te veel lijntjes

Het is wat dat betreft jammer dat de makers zoveel focus leggen op het personage Phoebe die al deze boeiende zaken aan elkaar linkt. Safe House blijft vooral haar persoonlijke verhaal. Ze is interessant, dat wel. En ook zij maakt grote ontwikkelingen door de situaties die ze ziet te linken aan haar eigen leven. Maar de focus op haar leidt de aandacht af van de slachtoffers, je krijgt van hun levens uiteindelijk slechts flarden mee. Safe Home probeert zóveel te doen in vier afleveringen, dat er geen mogelijkheid is om echt de diepte in te gaan. Ondanks dat de serie genoeg meegeeft om je te laten beseffen hoe complex huiselijk geweld is en hoe het iedereen kan overkomen, blijft het uiteindelijk lastig om de situaties en personen helemaal te doorgronden en bijvoorbeeld te snappen hoe sommige dingen zijn ontstaan. Iets meer tijd en afleveringen (of iets minder verhalen tegelijkertijd) had de serie een stuk meer diepgang kunnen geven. Zonde.

Waar de makers beter in slagen, is manier waarop ze de ingewikkelde en heftige, maar belangrijke verhalen op een begrijpelijke manier weten over te brengen aan de kijker. Dit drama laat je voelen alsof je zelf aanwezig was bij het geweld, waardoor je goed alle perspectieven van de betrokkenen meekrijgt. Safe Home is geen feelgood en op happy ends hoef je ook niet (altijd) te rekenen, maar hij opent absoluut je ogen.  

• Cijfer: 7
• Te zien op NPO 3 en NPO Start
• Drama
• 4 afleveringen
• Cast: Aisha Dee, Mabel Li, Regan stimson, Virginia Gay, Antonia Prebble, Thomas Cocquerel

• Deel