Wat gebeurt er als vier superhelden de krachten bundelen en ten strijde trekken tegen een mysterieuze criminele organisatie? Nou, dit...

In 2013 maakte Netflix bekend dat ze zich ging wagen aan één van de ondergeschoven kindjes uit de Marvel-catalogus, The Defenders. Want laten we eerlijk zijn, hoeveel van ons hadden voor die tijd van Daredevil, Jessica Jones, Luke Cage en Iron Fist gehoord? Ik niet in ieder geval. Okay, de naam van Daredevil was in 2003 door Ben Affleck al volledig door het slijk gehaald, maar de rest van het kwartet bestond voor mij uit volledige onbekenden.

Het superheldenproject begon veelbelovend met het eerste seizoen Daredevil en werd, volgens sommigen, zelfs overtroffen door het lekker grimmige Jessica Jones, maar toen kwam er een kleine kink in de kabel. Er was niks mis met die broeierige Harlem vibe van Luke Cage, maar inhoudelijk rammelde het aan alle kanten en zowel het eerste seizoen Iron Fist als de tweede ronde Daredevil hadden ons best bespaard mogen blijven. Je zou dus kunnen zeggen dat Netflix’ Marvel-avontuur na een voortvarend begin wat is ingekakt. De vraag is nu of ze met The Defenders de weg omhoog weer hebben gevonden of dat we naar een ambitieus project zitten te kijken dat als een nachtkaars uit dreigt te gaan.

Er is van alles aan The Hand
Na de afgelopen jaren te hebben geshined op hun eigen podium is het voor het bovennatuurlijke heldenkwartet nu dan eindelijk tijd om de handen inéén te slaan en de spotlights te delen. The Hand, een Oosterse vechtbrigade uit een andere dimensie, heeft haar zinnen gezet op New York en daar moet een stokje voor gestoken worden. Voor Daredevil en Iron Fist na eerdere confrontaties inmiddels gesneden koek, maar Jessica Jones en Luke Cage moeten door het tweetal eerst nog even bijgepraat worden over The Hand en hun dubieuze rol in het mondiale criminele circuit. Eenmaal op dezelfde pagina trekken de vier ten strijde tegen het kwaad en worden daarbij dwarsgezeten door een schim uit het verleden.

Wéér dialogen die je thuis op de bank af kunt maken voordat ze überhaupt uitgesproken zijn.

Vertrouwd of inspiratieloos?
Heb jij tot nu toe alles gezien van Daredevil & co. dan kun je deze ook best kijken, al is het maar om te kunnen zeggen dat je de rit helemaal hebt uitgezeten. The Defenders borduurt probleemloos verder waar zijn voorgangers gebleven waren en dat is wat mij betreft ook meteen het probleem, het is wel heel erg veel van hetzelfde. Je kunt het ‘lekker vertrouwd’ noemen, maar ik en mijn licht cynische kijk op het leven neigen toch meer naar ‘een beetje inspiratieloos’. Wéér Iron Fist die zichzelf onsterfelijk belachelijk maakt met zijn quasi-filosofische geleuter over K’un-Lun, wéér dialogen die je thuis op de bank af kunt maken voordat ze überhaupt uitgesproken zijn en wéér een berg ninja’s die, netjes opgesteld in rijen van drie, geduldig wachten tot het hun tijd is voor een pak op de broek van Daredevil. We hebben het inmiddels allemaal wel gezien. Ik wel, tenminste.

De serie neemt zichzelf zo serieus, dat het bij vlagen bijna lachwekkend wordt.

The missing link
The Defenders is een degelijke optelsom van wat Daredevil, Jones, Cage en Iron Fist eerder al hebben laten zien, maar het geheel wordt nergens meer dan de som der delen. Er ontbreekt iets. Het mist een knipoog. Zelfspot. De serie neemt zichzelf zo serieus, dat het bij vlagen bijna lachwekkend wordt. De gewichtige teksten, de shots van moeilijk kijkende hoofdrolspelers, het ontbeert de nodige zelfrelativering. Iets wat je bij dat andere Marvel-collectief, The Avengers, bijvoorbeeld wel ziet. Ook als het op charisma aankomt kunnen ze in New York nog wat leren van de Hulk, Iron Man en Captain America. Ik vind het heel nice dat Netflix in de eerste seizoenen van Daredevil en Jessica Jones geen karikatuur heeft gemaakt van de hoofdpersonen, maar het is nu wel een beetje doorgeslagen. Soms heb je het idee dat je naar vier begrafenisondernemers met verrassend goede Kung Fu-skills zit te kijken. Je hoeft The Defenders niet op je verjaardag uit te nodigen voor de gezelligheid, zeg maar. Ondanks dat timmer je het acht afleveringen tellende seizoen er redelijk soepeltjes doorheen. Het bovenstaande is dan ook vooral frustratie dat er zoveel meer in had gezeten. Dan maar hopen op het betere hak- en sloopwerk in de eerste spin-off van The Defenders, The Punisher.

• Netflix (2017)
• Het New Yorkse superheldenkwartet is compleet en klaar voor de strijd
• 45 minuten per aflevering
  

• Deel