Docuserie over een reeks van schandalen die boven water komen nadat een jonge, katholieke zuster bruut om het leven wordt gebracht.

Soms zou je bijna denken dat de gemiddelde babyboomer vooral bezig is met het manisch soppen van z’n nagelnieuwe Volvo station, met aan de rand van ‘t zwembad van ‘het vakantiehuisje’ in Toscane maar weer eens een nieuwe keuken uitzoeken voor thuis en met het eindeloos schrijven van klaagbrieven naar de gemeente, omdat de brievenbus, na het leggen van de nieuwe straat, vier meter te ver naar links is teruggeplaatst. Soms denk je dat die (pre-)pensionado’s echt niks beters te doen hebben, maar dan ken je Gemma Hoskins en Abbie Schaub nog niet. Gemma en Abbie hebben andere hobby’s, Gemma en Abbie zijn de Saga en Sarah Lund van Baltimore, pitbulls die zich in onrecht vastbijten om pas los te laten als de onderste steen boven is. Ook Netflix is dat niet ontgaan en daarom richten zij voor ‘n zevendelige docuserie de camera’s op twee amateurdetectives die strijden tegen een schandaal dat het daglicht niet verdragen kan.

Lijken in Baltimore en lijken in de kast
Het is het Baltimore van eind jaren ’60, niet het verloederde en met drugs overspoelde Baltimore van The Wire, maar een Baltimore waar Jan Terlouw met alle liefde een touwtje uit z’n brievenbus zou hangen. Lange tijd was de vraag “Welke kleur cardigan zal Mister Rogers vanavond aantrekken?” het spannendste wat zich in ‘t leven van de bewoners van Catonsville, het Amstelveen van Baltimore, afspeelt, maar dan verdwijnt de door velen geliefde non, Zuster Cathy Cesnik, spoorloos. De grootste vrees wordt werkelijkheid als haar levenloze lichaam twee maanden later gevonden wordt op een afgelegen vuilnisbelt niet ver van haar huis. Wanneer het onderzoek naar de moord op een dood spoor lijkt te belanden, rollen Gemma en Abbie – beiden oud-leerlingen Engels van Zuster Cesnik – de mouwen op en raken ze verzeild in een zoektocht langs gebroken harten, ontwrichte levens en een Katholieke sexual predator met complete minachting voor de wereld om zich heen. Niet voor tere zieltjes dus. Ik zeg het er maar alvast even bij.

Het is het Baltimore waar Jan Terlouw met liefde een touwtje uit z'n brievenbus zou hangen.

Complotten en doofpotten
Misschien is het omdat ‘t in mijn leven ontbreekt aan de broodnodige spanning en sensatie, maar ik ga dus best wel lekker op al die waargebeurde misdaadverhalen als Making A Murderer, The Kalief Browder Story en nu The Keepers. Het is vaak even fascinerend als ongelofelijk en deprimerend. Een opeenstapeling van doofpotten, complottheorieën en onschuldige slachtoffers die ten onder gaan aan een kil en harteloos systeem. Het ideale recept om weer eens even lekker een potje het vertrouwen in de mensheid te verliezen. Mensen zijn klootzakken. Behalve Gemma en Abbie dan, die kun je er wel bij hebben. En Shane Kluivert natuurlijk. Volgen jullie Shane al op Instagram? Doen! Word je blij van, blijer dan van The Keepers in ieder geval.

Hak op de tak
Net als bij eerdere docuseries hebben ook de makers van The Keepers nagenoeg alle betrokkenen voor de camera weten te krijgen. Nagenoeg, want vanwege de oudheid van de zaak waren er inmiddels natuurlijk ook een aantal overleden, vaak aan een zeer hardnekkige vorm van karma. Leerlingen, journalisten, familie, politie en een handvol, al dan niet gevallen, Katholieke nonnen en priester doen allemaal hun verhaal. Een hier en daar wat onsamenhangend verhaal dat nogal eens van de hak op de tak springt en vooral veel insinueert en in mindere mate bewijst. Dat laatste is wat mij betreft een beetje de achilleshiel van deze vaak huiveringwekkende documentaire, het is met name een verzameling theorieën. Neemt niet weg dat de makers wel weer even wat licht schijnen op een Kerk die decennialang de andere kant op keek, terwijl volwassen mannen zich vergrepen aan onschuldige kinderen. Een Kerk die al ver voor de hele ontmaskering door The Boston Globe in 2001, het onderwerp van de meesterlijke film Spotlight, op de hoogte was van de gruwelen die zich achter gesloten deuren afspeelden. Gezellig is ‘t allemaal niet, maar eenmaal begonnen aan The Keepers kun je maar moeilijk stoppen met kijken. Om in kerkelijke termen te blijven, het is een potje zelfkastijding waar pas na een bingesessie van zes uur een einde aan komt. Dan weet je dat.

• Netflix (2017)
• Docuserie over een reeks van schandalen die boven water komen nadat een jonge, katholieke zuster bruut om het leven wordt gebracht.
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel