Diederik van Rooijen: van Penoza naar Hollywoodhorror
The Possession of Hannah Grace
Wist je dat de nieuwe bioscoopfilm The Possession of Hannah Grace geregisseerd is door een Nederlander? We spraken Diederik van Rooijen over zijn Hollywooddebuut.
Na het succes van de hitserie Penoza vertrok regisseur Diederik van Rooijen met zijn gezin naar Hollywood voor een nieuw avontuur. Drie jaar later is er nu zijn Amerikaanse debuut: de horrorfilm The Possession of Hannah Grace. Hierin speelt Pretty Little Liars-ster Shay Mitchell de jonge ex-agent Megan Reed die tijdens haar nachtdienst in een mortuarium het verminkte lichaam van Hannah Grace afgeleverd krijgt. Een lichaam dat vergezeld blijkt te worden door de kwaadaardige geest die nog in haar schuilt. Van Rooijen verruilde het zonnige L.A. even voor het koude Amsterdam om over zijn spannende nieuwe film te praten.
Meestal eindigt zo’n exorcismefilm met een duivelsuitdrijving, maar jouw film begint ermee.
Ja, dat verbaasde me ook toen ik het script kreeg. En ik vond het tegelijk het meest intrigerende aan de film: het begint met het einde... en vervolgens zien wat er gebeurt als zo’n lijk in een mortuarium terechtkomt.
En vanaf dat moment krijgt de film ook meer het karakter van een slasher. Een bewuste keuze?
Dat vond ik het interessante: de verschuiving van horror naar slasher, creature-feature, en actie. In die subgenres speel ik met clichés, maar ik schrapte er ook bewust een paar om iets nieuws neer te zetten. Wat dat betreft is horror een geweldig genre: je kunt er verschillende elementen in combineren en er is ruimte om dingen uit te proberen.
Ging het maken van je eerste horrorfilm zoals je had verwacht?
Ik vond het een stuk moeilijker dan gedacht. Iedere film heeft natuurlijk z’n uitdagingen, maar bij horror moet je er tijdens het draaien van de scènes zelf van alles bij bedenken. Op de set zelf gebeurt namelijk nog niet zoveel; er zijn nog geen enge dingen te zien. Dus ik moest de acteurs bijvoorbeeld helpen door geluiden te maken of ze te laten schrikken.
Je was al fan van het genre voordat je aan de film begon: wat vind je zo leuk aan horror?
Ik keek als kind al graag naar enge films. Dan stond ik stiekem bovenaan de trap mee te kijken als m’n ouders er eentje op hadden staan. Heerlijk, die adrenaline die door je lijf gaat als je bang bent. En ik kreeg er gelukkig geen nachtmerries van, dus ik heb veel horrorfilms kunnen kijken. Alleen van E.T. heb ik een week lang wakker gelegen en gehuild; geen horrorfilm misschien, maar wat een emotioneel trauma.
Hoe verliep de samenwerking met Shay Mitchell? Dit was voor haar wel even wat anders dan Pretty Little Liars?
Zeker, hoewel er in die serie ook veel spanning zit. Shay pakte alles snel op, ze is echt een professional. En nee, absoluut geen diva met een entourage of absurde eisen. Ze was heel nuchter, vertrouwde mij en deed het heel goed.
Maakte je op de set eigenlijk nog spooky voorvallen mee?
Nou, er vond wel een ongeluk plaats tijdens de draaiperiode. Ik reed met een aantal crewleden midden in de nacht terug toen we door een auto werden geraakt. We draaiden 360 graden rond en ik weet nog dat ik dacht: dit is echt raar. Een bijna-doodervaring meemaken terwijl ik een film schiet over een mortuarium!
De trailer van de film maakte behoorlijk wat los: heb je de reactiefilmpjes op YouTube gezien?
Ja, hilarisch! En ook heel gek om te zien. Dit is zo’n groot project voor mij; de film draait over de hele wereld en is alleen al in Amerika in zo’n 2000 bioscopen te zien.
Met nog wat extra Nederlandse tintjes: hoe kwam het dat ook Gijs Scholten van Aschat en Guy Clemens een rolletje bemachtigden?
De exorcisme-scène draaiden we als laatste en ik zat op dat moment in Kroatië en Letland voor een ander project. Met nog een week om de opnames af te maken, bleek Nederland de ideale plek om te draaien, zo tussen L.A. en de Balkan in. Mét Nederlandse acteurs. En dat was ook voor Gijs en Guy erg leuk om te doen. Een beetje hetzelfde effect als wanneer je cowboy mag spelen: totaal iets anders dan wat je normaal doet.