The Trial of the Chicago 7 mag zich dan afspelen in de sixties; de gebeurtenissen rondom de beruchte waargebeurde rechtszaak tussen de Amerikaanse staat en Vietnambetogers zijn nog altijd eng actueel. Een film om van te huiveren én te genieten, mede dankzij z’n sublieme cast.

De opening van The Trial of the Chicago 7 deed me even twijfelen. Lekker opzwepend muziekje, sexy montage… wacht even: dit wordt toch niet zo’n over-the-top, glazuur galore Hollywooddrama dat tragisch uit de bocht vliegt in z’n geforceerde gooi naar Oscarpoppetjes? Toen een personage even later de juicy oneliner ‘we are at the Academy Awards of protest and it’s an honour just to be nominated’ serveerde, schoten m’n tenen dan ook in een lichte kramp. Maar die trok gelukkig snel weg. Het rechtbankdrama van Aaron Sorkin (The Social Network, Steve Jobs) wist me toch beet te pakken. En wat blijkt na een rondje Google: de werkelijkheid rondom deze waargebeurde zaak is blijkbaar nog crazier dan de film.

'The land of the free...'

De film duikt in een van de vele zwarte pagina’s uit de Amerikaanse geschiedenis toen een Democratische conventie het decor werd van anti-Vietnamdemonstraties. Vreedzaam bedoeld, gewelddadig geëindigd. Vele arrestaties volgden, waarbij de Amerikaanse staat zeven betogers onterecht aanklaagde voor samenzwering en rebellie. Alleen is al snel duidelijk dat achter de schermen allerlei politieke belangen meespelen (Nixon en z’n posse hadden het niet zo op die blèrende hippies). Evenals dat de politie een aardig handje had in de escalaties en er buitensporig op los mepte. Bovendien blijkt rechter Julius Hoffman (Frank Langella) bevooroordeeld, lichtelijk seniel en racistisch te zijn. Niks geen eerlijk proces dus. Al helemaal niet voor de Black Panther Bobby Seal (Yahya Abdul-Mateen II) die onterecht samen met de ‘Chicago Seven’ wordt berecht en voor de meest shockerende scène uit de film zorgt. Extra shocking is het continue besef tijdens het zien van deze film dat er in vijftig jaar niet bijster veel verbeterd is. Of zien we in dit Trump-tijdperk wat voor een stront er altijd al onder het fancy oppervlakte zat...?

Op het puntje van je stoel

Een dik twee uur durend drama dat zich bijna volledig in de rechtbank afspeelt, is wel even taaiere koek dan een Judge Judy aflevering. Maar woordentovenaar Sorkin houdt je met z’n scherpe, gevatte en tikkeltje gelikte dialogen dik twee uur op het puntje van je stoel. Wat daarbij ook helpt, is dat de gebeurtenissen in de rechtszaal worden afgewisseld met flashbacks van alle (verrassende) events in de aanloop naar de rechtszaak. Vooral tijdens de wat meer komische momenten vermoed je even dat Sorkin is uitgeschoten met z’n romantiseerpen. Een scène waarin de twee hippie gedaagden Abbie Hoffman (Sacha Baron Cohen) en Jerry Rubin (Jeremy Strong) op komen dagen in een toga met daaronder politie-uniformen bijvoorbeeld. Maar het merendeel van wat je ziet, is dus werkelijk gebeurd in die rechtbank. Op het sentimentele Hollywood-einde na dan. Jammer. 

Sacha Baron Cohen op z'n best

Een laatste shoutout naar de sublieme cast, die er samen met het verbale vuurwerk van Sorkin voor zorgt dat je geen seconde uit het verhaal wordt gehaald. Joseph Gordon-Levitt, Michael Keaton, Eddie Redmayne, Mark Rylance en alle eerdergenoemde acteurs: ze hebben met veel toppers het podium te delen, maar weten elk van het scherm te spatten. En hoewel ik heus wel wist dat Sacha Baron Cohen meer kan dan Ali G. en Borat, was het toch verfrissend om hem weer eens in een serieuze rol te zien. Hij levert met Eddie Redmayne een van de meest boeiende en raakste scènes als het gaat om de vraag hoe je verandering nou eigenlijk het beste teweegbrengt. De ene linkse idealist is de andere niet, ook dat komt treffend naar voren in deze film.

Met dank aan Steven Spielberg

The Trial of the Chicago 7 is ondanks z’n sterke script en cast een rechtbankdrama om soms flink buikpijn van te krijgen. We weten natuurlijk dat óók democratische instituties falen, of doordrenkt zijn van niet-zo-democratische en corrupte machtsfiguren. Maar het zo uitgespeeld zien worden in een meeslepende film, blijft confronterend. Met het oog op de Amerikaanse verkiezingen, de hooggerechtshof-vacature en ook de afgelopen periode van protesten, is het belang van dit soort verhalen misschien groter dan ooit. Al blijft het goed om in je achterhoofd te houden dat de politieke kleuren van de makers (Sorkin schreef het script op verzoek van Steven Spielberg) ook deze film kleuren. Hoe accuraat en goedbedoeld ook: het blijft een film, geen docu. Maar wel een must see als je spectaculaire politieke rechtbankdrama's lust.

• The Trail of the Chicago 7 (2020)
• Cijfer: 8
• Drama, waargebeurd
• Duur: 2u, 10min
• Regie: Aaron Sorkin
• Cast: Sacha Baron Cohen, Eddie Redmayne, Josep Gordon-Levitt, Jeremy Strong, Frank Langella, Yahya Abdul-Mateen II, John Caroll Lynch

• Deel