Wat krijg je als je zeven adoptiekinderen met super powers samen in een huis zet?

Disney komt later dit jaar met haar eigen streamingdienst en dat is nogal goed nieuws. Nou ja, voor de meeste mensen dan. Op de directiekamer van Netflix zullen ze er waarschijnlijk wat minder enthousiast over zijn. Disney gaat ongetwijfeld een aanzienlijk deel van de kijkerstaart van hen afsnoepen, maar dat is nog niet eens hun grootste probleem. Niet alleen is de thuishaven van Mickey Mouse de eigenaar van zo ongeveer iedere tekenfilm die jij vroeger als hyperactieve kleuter op repeat had staan, ze deelt ook de lakens uit bij Pixar, ABC en Marvel. Je weet wel, die Pixar, ABC en Marvel die met titels als Ratatouille, Modern Family en The Punisher verantwoordelijk zijn voor een aanzienlijk deel van de (aangekochte) premium content op Netflix. Dat wordt dus angstvallig billenknijpen. Het is vermoedelijk slechts een kwestie van tijd, voordat Disney het alleenrecht op veel van deze films en series op zal eisen. Weg content. Mooi vervelend.

Lekker geanticipeerd, Netflix. Hou dit vast.

Daredevil, Jessica Jones en die andere twee Defenders zullen als Originals wel voor Netflix behouden blijven, maar op nieuwe Marvel-helden hoeft de dienst waarschijnlijk niet te rekenen. Tijd om uit een ander superheldenvaatje te tappen dus. Zo hebben ze voor hun nieuwste bovennatuurlijke kunststukje aangeklopt bij niemand minder dan Gerard Way. De zanger van My Chemical Romance schreeuwt namelijk niet alleen in een microfoon, hij bedenkt ook nog eens hele vette comics. Some guys have all the talent. Steve Blackman – eerder al betrokken bij aansprekende series als Fargo, Legion en Altered Carbon – heeft Way’s werk naar vlees en bloed vertaald en dat heeft een binger opgeleverd die absoluut niet onder doet voor welke Marvel-serie dan ook. Dus. Lekker geanticipeerd, Netflix. Hou dit vast.

Armageddon

Wie dacht dat de onbevlekte ontvangenis van Maria een mirakel was, heeft waarschijnlijk nog nooit van de familie Hargreeves gehoord. Het uitzonderlijke adoptiegezin bestaat namelijk uit zeven kinderen die van de één op de andere dag, onaangekondigd, tussen de vlezige dijen van hun zwaar verbaasde moeders opdoken. Kiekeboe! Zeven kinderen, allemaal geboren op 1 oktober 1989 en stuk voor stuk in het bezit van een uiterst krachtige super power. Super powers die een beetje in toom gehouden moeten worden. De excentrieke en sociaal-gehandicapte patriarch, Sir Reginald Hargreeves, is niet te beroerd om die taak op zich te nemen. Wanneer één van zijn pupillen – gezegend met de kunst van het tijdreizen – tijdens een tripje naar de nabije toekomst ontdekt dat de wereld op uitsterven staat, is het aan de broers en zussen om de nodige damage control te verrichten. Makkelijker gezegd dan gedaan natuurlijk.

Marvel? Marvel wie?!

Vliegende start

Ik denk dat ik niks raars verkondig, als ik zeg dat Netflix in 2019 als een razende uit de startblokken is geschoten. Sex Education was een smuller, Russian Doll een zeer aangename verrassing, Conversations with a Killer heerlijk verontrustend en met The Umbrella Academy slaan ze de bal opnieuw uit het park. Er is zoveel aan deze serie om van te houden. Allereerst is de boel doorspekt met belachelijk lekkere muziek. Ik weet niet welke music director ze daar bij Netflix hebben aangenomen, maar hij kent alle soulvolle, energieke, sentimentele, opzwepende en ontroerende krochten van Spotify uit zijn hoofd. Iets wat in Sex Education en Russian Doll ook al opviel. Verder is deze nieuwste Original het zoveelste bewijs dat series de afgelopen jaren, filmisch, echt boven zichzelf zijn uitgestegen. Ik wil The Umbrella Academy hier niet vergelijken met Game Of Thrones of A Series Of Unfortunate Events, maar alles ziet er fantastisch uit en de special effects zijn bovengemiddeld goed. Voor iemand die is opgegroeid met een lilliputter in een Alf-kostuum is de virtuele butlerchimpansee van Sir Hargreeves echt een verademing. Daar waar series als The Flash en Black Lightning nog het meeste weg hebben van een karikatuur, voelt The Umbrella Academy aan als een serieuze verfilming van een serieuze comic. Respectvol en met smaak gedaan. Ook leuk om Mary J. Blige in een kleine bijrol te zien shinen. Ik vond haar in Mudbound al goed en ook hier valt ze niet uit de toom. Ja, ik lust deze wat obscuurdere, nieuwe superhelden van Netflix wel. Marvel? Marvel wie?!

• Netflix (2019)
• Adoptie gezin barst uit haar voegen van de super powers
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel