Ik heb echt m'n best gedaan, maar Undercover is gewoon niet mijn serie. Het voelt als een New Kids parodie op Narcos met een polder Tony Soprano die ieder moment door Max Verstappen opgehaald kan worden om familiepakken wc-papier in te slaan. Vind ik dan.

Pablo Escobar. El Chapo. Ted Bundy. Breng als land een rücksichtsloze crimineel voort en Netflix maakt er een serie over. Ook de Nederlandse handelsgeest heeft een kleurrijke verzameling bad guys opgeleverd waar je best een boekje over open kunt doen. Klaas Bruinsma, Willem Endstra, Stanley Hillis, allemaal leidden ze een leven dat zich prima laat vertalen tot een aflevering of tien. Netflix heeft er echter voor gekozen om deze eer te gunnen aan de – misschien wat minder bekende – Brabantse XTC-grootmeester Janus van Wesenbeeck. Undercover is daarmee ook meteen de eerste Netflix Original van Nederlandse bodem. Nou ja, halve Netflix Original, want deze polderversie van Narcos was een samenwerking met Één, de Vlaamse zender die ons eerder al pareltjes als Beau Séjour en Gevoel Voor Tumor gaf.

Ferry’s illegale drogisterij

In Undercover luistert Janus van Wesenbeeck naar de naam Ferry Bouman en Ferry is de ongekroonde pillenkoning van de Benelux. De bourgondische Brabander zit niet in de paracetamolletjes, maar produceert maandelijks het XTC-equivalent van ongeveer vijftienhonderd edities Thunderdome. Lange tijd kan Ferry – vanuit zijn vakantiehuis op de Belgisch-Nederlandse grens – ongestoord zijn illegale drogisterij uitbaten, totdat de autoriteiten hem uiteindelijk toch op het spoor komen. De sterke arm der wet besluit twee undercoveragenten in te zetten om de Brabantse drugsbaron uit de tent te lokken, maar dat blijkt nog lastiger en gevaarlijker dan gedacht.

Mijn brein is simpelweg niet flexibel genoeg voor die hersenoefening.

Narcos meets Maaskantje

Soms gaat het er niet per se over of een serie goed of slecht is, maar of je hem voelt. Om mij heen gaan heel veel mensen lekker op Undercover, maar mijn hart gaat er op de één of andere manier niet sneller van kloppen. Ik kan het gevoel maar niet van me afschudden dat ik naar een New Kids-parodie op Narcos zit te kijken. Ik weet dat het makkelijk scoren is, maar Frank Lammers als een soort Tony Soprano uit de polder kan ik gewoon niet serieus nemen. Het ene moment staat hij samen met Max Verstappen zijn karretje vol te laden met speklappen en wc-papier en het andere moment moeten we geloven dat hij de schrik van de Nederlandse onderwereld is? Mijn brein is simpelweg niet flexibel genoeg voor die hersenoefening. Naarmate de serie vorderde nam de ergernis ook alleen maar toe. Hadden ze die vriendin van Ferry nóg onnozeler kunnen maken? Waarom speelt Luther nou opeens in Undercover en waarom heeft hij precíés dezelfde rol als in Penoza? Dit verhaal - wat verre van origineel is - had toch ook wel in de helft van de afleveringen gekund en waarom staat die achtergrondmuziek de hele tijd zo hard? Nee, dit was niet mijn serie. Als gezegd, velen dragen deze liefdesbaby van Tom Waes, Anna Drijver en Frank Lammers een warm hart toe, maar voor mij komt hij niet in de buurt van Mocro Maffia, Hollands Hoop en de eerste seizoenen Penoza. Zelfs de TV Kantine plakneus van Willem Holleeder in Judas ging er bij mij beter in dan Undercover. Met Ares heeft Netflix de volgende Nederlandstalige Original al in de pijpleiding, dus laten we Undercover maar gewoon een matige generale noemen. Voor mij althans. Maar ik ben, geloof ik, een roepende in de woestijn.

• Één en Netflix (2019)
• De Pablo Escobar van Maaskantje
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel