Jaren de bak in voor een misdaad die je niet hebt begaan, het overkwam vijf tieners uit New York en daar is nu een nogal kwaadmakende serie over.

Ava DuVernay is een beetje de AOC van de filmindustrie. Net als haar wapenzuster in het Huis van Afgevaardigden zet zij zich namelijk in voor de mensen die wel wat erkenning verdienen of een steuntje in de rug kunnen gebruiken. In 2014 had ze met Selma – een kijkje in het leven van dr. Martin Luther King – haar grote doorbraak en sindsdien zijn we getuigen van haar veelzijdigheid. Zo legde ze met de docu 13th het Amerikaanse gevangenissyteem op de pijnbank en was Queen Sugar niet alleen een lekker familiedrama, tussen de regels door proefde je ook daar de nodig maatschappijkritiek. Voor haar nieuwste project is DuVernay aan de haal gegaan met een krankzinnige, waargebeurde zaak die maar weer eens bewijst hoe belangrijk bewegingen als de civil rights movement en #blacklivesmatter zijn. Disclaimer: gezellig is anders.

Guilty until proven innocent

Antron McCray, Kevin Richardson, Yusef Salaam, Raymond Santana en Korey Wise hadden gewoon hun krantenwijk moeten lopen. Ze hadden hopeloos verliefd moeten worden op het mooiste meisje van de klas. Ze hadden op het basketbalveldje bij Malcolm X Boulevard moeten ruziën over wie er deze keer Michael Jordan mocht zijn. De vijf tieners hadden een zorgeloze jeugd moeten hebben, maar in plaats daarvan zaten ze vast. Onschuldig. Veroordeeld voor een gruwelijke verkrachting waar ze niks mee te maken hadden. De zaak rammelde aan alle kanten, maar de instanties waren meedogenloos. De LAPD kreeg de puzzel niet rond, maar ramde ongegeneerd een vierkant in een cirkel. De wereld keek toe en gaf geen moer, het waren immers geen witte tieners. Als Bradley en Chad erbij waren genaaid, dan was het land te klein geweest, maar dit waren ‘jongens uit de kantlijn’, so nobody cared. Het systeem at hen op en leek ze nooit meer uit te spugen, totdat het verhaal opeens een hele andere wending kreeg.

De Wet van Williams

• Deel