Noa (23) richt steunpunt op voor jongeren die niet gehoord worden
- 4 minuten leestijd
Hoe help ik jongeren die met hun problemen nergens anders terechtkunnen? Die vraag motiveerde sociaal ondernemer én ervaringsdeskundige Noa van Hagen (23) om voor hen een steunpunt op te zetten.
Noa van Hagen is net twintig als ze een verslavingskliniek uitkomt. Ze heeft er dan een lang traject in de jeugdzorg op zitten, met moeilijke en vooral heel onveilige jaren. Om haar problemen het hoofd te blijven bieden, sluit ze zich aan bij Anonieme Alcoholisten. Maar daar ontdekt ze al snel: ze is vaak de enige jongere in een groep ouderen.
‘En ja, natuurlijk heb je er dan nog steeds wat aan, maar ik merkte wel dat zij met hele andere thema’s bezig waren,’ vertelt Noa. ‘Het is nogal een verschil of je in scheiding ligt, of dat je worstelt met het feit dat je door verslaving geen opleiding hebt kunnen doen of dat al je vrienden tijdens het uitgaan wél drinken en drugs gebruiken.’
Dat kan anders, beseft Noa, zeker ook omdat ze weet dat ze niet de enige kan zijn die hier tegenaan loopt. Integendeel, er zijn veel jongeren die worstelen met tal van problemen die nergens anders gehoord worden. Daarom richt ze Steunpunt Avalon op, vernoemd naar een vriend uit de jeugdzorg die is overleden.
Het steunpunt is een plek in Den Haag waar jongeren die net als zij hun plek willen vinden na een periode in onder meer de (gesloten) jeugdzorg, verslavingszorg, kinder- en jeugdpsychiatrie. Er is ruimte om met elkaar te kletsen, trainen en eten, maar ook om met elkaar heel persoonlijke problemen te delen in een groepssessie.
‘Als je het mensen vraagt, wil eigenlijk bijna iedereen helpen’
Eventjes een steunpunt oprichten is makkelijker gezegd dan gedaan. Hoewel: ‘Als je het mensen vraagt, wil eigenlijk bijna iedereen helpen,’ aldus Noa. ‘Zo mogen wij gratis gebruik maken van de locatie, worden de boodschappen gesponsord door de supermarkt en geeft een sportschoolhouder voor niks taekwondolessen. Iedereen vind het mooi om iets bij te dragen.’
Hoe groot is het sociale vangnet van Nederland? In 100 dagen in de vergeten wijk gaan Nicolaas Veul en Tim den Besten in de Haagse wijk Laak aan de slag als stagiair sociaal werker en vrijwilliger. Zo worden ze geconfronteerd met onder meer armoede, eenzaamheid en polarisatie. Op NPO3.nl portretteren we in een tweeluik jongeren die zich inzetten om die problemen te lijf te gaan. Lees hier meer.
Wat begon als simpelweg een poging om iets voor anderen te kunnen betekenen, is inmiddels uitgegroeid tot een sociale onderneming. Zo reist Noa stad en land af om lezingen en zorgadvies te geven, organiseert ze backpackweekenden voor deze groep jongeren en geeft ze zelf ook nog leiding aan de groepstherapie op het Steunpunt. Onlangs is er zelfs een locatie in Roermond bijgekomen.
‘Als je ziet hoe jongeren binnenkomen, hoe eenzaam ze zijn, en hoe ze dan uiteindelijk uitgroeien tot een voorbeeld van de groep… dat vind ik supergaaf om te zien,’ vertelt Noa over de voldoening die ze uit haar (vrijwilligers)werk haalt. Ze hoopt dat anderen zich ook voor hun omgeving in willen zetten, of het nu in de vorm is van vrijwilligerswerk of iets anders. ‘Ik zou het ook geen vrijwilligerswerk noemen. Nee, we zorgen gewoon voor de medemens. Je hoeft je alleen maar af te vragen wat er mist in jouw buurt. Wat is er waar jij iets aan wil doen? En dat dan met anderen aanpakken.’
Benieuwd waarom jij vrijwilligerswerk zou moeten doen? Deze vijf jongeren vertellen het jou!