Nikki negeerde haar burn-out: 'Ik dacht dat het wel over zou gaan'

Nikki staat al bij haar voordeur te wachten, wanneer we haar straat in lopen. Lachend wenkt ze ons binnen. Als haar moeder de koffie op tafel zet, begint ze enthousiast te vertellen over de gastlessen die geeft. “Ik geef gastlessen op middelbare scholen over psychische gezondheid. Zo geef ik bijvoorbeeld les in creatief schrijven, zodat leerlingen hun ervaringen en emoties verwerken in een zelfgeschreven verhaal."

Geen begrip

Voordat Nikki de enthousiaste vrouw was die ze nu is, had ze op de middelbare school een pittig, emotioneel jaar. “In mavo drie wisselde ik van school, waardoor ik acht weken thuis zat. Hierdoor moest ik veel inhalen en had ik extra werkdruk. Van mavo vier ging ik naar havo vier, wat nog meer druk met zich meebracht. Ik gaf aan dat ik een tussenjaar wilde, maar omdat ik pas zestien was mocht dat niet.”

Nikki had last van prestatiedruk, wat veel stress en aanhoudende migraineaanvallen opleverde. Ze was steeds vaker ziek thuis of sloeg lessen aan het einde van de dag over. "Omdat mijn vrienden dat fysiek niets aan mij konden zien, vonden ze het apart dat ik dan naar huis ging omdat ik echt moe was. Zij hadden dan zoiets van: Ja, maar wij zijn ook moe!"

Uiteindelijk was Nikki zo moe, dat ze besloot om drie weken thuis te blijven. "Niemand snapte wat er aan de hand was en toen het begrip burn-out viel, ontstond daar onbegrip over. Ze snapten niet hoe zwaar en intensief mentale klachten waren, waardoor ze het een aparte move vonden dat ik stopte met school." Nikki merkte dat er over haar werd geroddeld en kreeg appjes met denigrerende vragen over haar keuze om tijdelijk te stoppen met school. "Ik kreeg te horen dat ik anderen zou hebben laten zitten."

Haar klasgenoten hadden dus geen begrip voor haar psychische klachten. “Ik ben daardoor ook vrienden kwijtgeraakt. Dat maakte me erg eenzaam, want niemand begreep me. Het werd afgekeurd.”

“Mijn moeder zat thuis vanwege herstel van een burn-out en een depressie. Ze had wel door wat er met me aan de hand was, maar kon hier vanwege haar eigen klachten niet op anticiperen. Mijn vader was niet zo’n prater als het om gevoelens aankwam, dus bij hem kon ik ook niet terecht.”

GEFAALD

In 2015 besloot ze daarom naar de dokter te gaan, die vertelde dat de aanhoudende stress en migraine symptomen waren van een burn-out. “Ik dacht: Oké, wat moet ik hier mee? Het voelde voor mij alsof alles in elkaar tuimelde en ik had gefaald. Dat was het beeld dat ik toen had, omdat het zo’n taboe was en niemand wist hoe je om moest gaan met een jong iemand in een burn-out."

Nikki werd daardoor heel gesloten en terughoudend. "Het is nooit echt direct gezegd tegen me gezegd dat ik me niet zo moest aanstellen, maar je merkt het dat dat gevoel erachter zit als mensen vragen aan je stellen. Ze werden een beetje ongemakkelijk als ik vertelde hoe het met me ging. 'Oh, wat vervelend. Nou, bereid je dan maar voor op de rest van het leven. Het wordt nog veel zwaarder,' hoorde ik dan. Ik vroeg me af of er wat mis met me was. Schaamte laat je aan jezelf twijfelen.”

SPIEGEL VOORHOUDEN

Nikki besloot haar hulp zelf vorm te geven, omdat ze in de reguliere zorg op dat moment niet de goede ondersteuning vond. "Ik vond niet de juiste hulpverleners. Ook mijn moeder en mijn ex hebben geen goede ervaring met de ggz. Ik ben niet tegen de reguliere zorg hoor, maar ik heb gewoon niet het geluk gehad dat ik een goede hulpverlener vond."

De hulp vond ze wel in de alternatieve zorg. Zo ging ze naar een natuurvoedingsgeneeskundige en helpt een coach haar nog steeds met het omgaan van emoties en patronen, door een goede spiegel voor te houden. Volgens Nikki is dat puur zelfreflectie. "Als ik mezelf bijvoorbeeld in een situatie bevond waarbij ik me niet goed voelde, wees ik niet langer meer de vinger naar een ander of naar de situatie. Ik begon mezelf dus steeds actiever af te vragen: Wat is mijn aandeel?"

Ze werd met zichzelf geconfronteerd. "Ik merkte dat ikzelf meestal degene was die over mijn eigen grenzen heen was gegaan, door te vaak ja te zeggen en bizar hoge verwachtingen aan mezelf te stellen. Ik wilde continue hoge cijfers halen, om mezelf te bewijzen naar anderen. Als ik degene ben die deze patronen zelf heeft gecreëerd, ben ik ook degen die ze kan doorbreken. Dat gaf me vrijheid."

LEERPROCES

Nikki accepteert inmiddels volledig wie ze is. Ze heeft haar rol gevonden in het doorbreken van taboes en het verminderen van burn-outs. “Dit is mijn puzzelstukje in het grotere geheel. Mijn burn-out heeft me gebracht waar ik moet zijn en is het bewijs dat ik het wel kan. Ik heb mijn burn-out op een positieve manier om weten te zetten in alles wat ik doe en het sterkste, beste deel van mij. Blijf bij jezelf en leer jezelf kennen. Weet wie je bent en ben daar trots op!"

ZIT JE NIET LEKKER IN JE VEL OF ZIE JE HET LEVEN (EVEN) NIET MEER ZITTEN? NEEM DAN CONTACT OP MET MIND KORRELATIE.