In een klein dorpje in Limburg klopt Raven aan bij tatoeëerder en nachtbraker Maurice. Door zijn heftige verleden en verslaving kan hij zich moeilijk ontspannen.

Ver na zonsondergang en diep in Limburg, rijdt Raven het dorpje Bunde binnen. “Bunder done that.” Je kan in het dorpje werkelijk een kanon afschieten, zo rustig is het. Niet zo gek, want het is pakjesavond, vertelt Raven, terwijl die zich gekscherend en hardop afvraagt in hoeverre de roetveegpiet is ingeburgerd in het diepe zuiden.

Als die met “geveulstemperatuuer min twaoluf” de hoek omrijdt, ziet die toch nog een lichtje branden: een tattooshop. Daar zit Maurice nét lekker porno te kijken op de bank wanneer Raven op het raam klopt. Het aanbod om mee te kijken slaat Raven natuurlijk niet af, maar eenmaal binnen in de tattooshop blijkt er een andere verklaring te zijn voor het nachtbraken van Maurice. 

Gewoon eens effe aanbellen. Hallo! Oh! Hij zit porno te kijken. Hoi! Stoor ik? 
Nee hoor.

Je zit porno te kijken!
Ja. Je mag wel meekijken?

Hahaha, oké ja is goed! Hoi, ik ben Raven. 
Hoi, Maurice. 

Ben jij tatoeëerder? 
Ja, klopt.

Oh maar je hebt nu geen klant? 
Nee, ‘s nachts niet hè. 

Wat doe je hier dan ‘s nachts? 
Ontspannen, alleen zijn. Ik ben verslaafd geweest, dus het is een beetje moeilijk voor mij om te ontspannen. 

Maar wat gebruikte je dan? 
Alcohol en cocaïne. En ik ben nu zeven jaar clean, maar ik heb nog steeds moeite te ontspannen. Alcohol en drugs waren mijn afsluiter.

Waar moest je voor wegrennen dan?
Van alles, eigenlijk. Mijn vader is vroeg overleden.

Maar kreeg je daar dan geen begeleiding in? 
Nou, ik was negentien toen mijn vader stierf. En mijn leven speelde zich toen alleen af in de kroeg. Alcohol, drugs, criminaliteit. Zeven jaar geleden stond ik met een stroomkabel in het bos om mezelf op te hangen. 

Oef, heel heftig. Kwam dat dan door je verslaving dat je suïcidaal was?
Ja. Ik had ook een paar gram coke en een blikje bier meegenomen naar het bos. Ik dacht: Als het straks over is, dan is het klaar. Maar uiteindelijk toch bij zinnen gekomen. Ik zag mijn moeder en mijn zus al aan mijn graf staan. Snap je?

Op dat moment? Met al die halve liters bier en die coke op?
Uiteindelijk wil je niet zo’n zoon zijn die dat zijn eigen moeder aan doet. Dat is toch wel de makkelijkste en de slapste weg. Naar huis gegaan, mijn roes uitgeslapen en op internet weer gaan zoeken naar een verslavingskliniek. Sindsdien ben ik clean.

En die hadden een goede methode om jou eraf te halen? 
Al die klinieken hebben wel een goede methode. Ik was er op dat moment gewoonweg pas echt klaar voor. Op den duur heb ik gewoon geleerd dat ik met een verslaving geboren ben. Dat is gewoon genetisch bepaald; een familiekwaaltje. 

O, ja? Wie in jouw familie nog meer dan?
Mijn pa en mijn oom. Dat zijn allemaal alcoholgerelateerde problemen. Toen ik eenmaal clean was, kwam ik erachter dat ik toch wel een beetje creatief was. Zo ben ik begonnen met tekenen, schilderen en uiteindelijk heb ik via Youtube leren tatoeëren. 

Wow, dat heb je zelf geleerd? 
Jazeker. En nu heb ik dit in een keer allemaal. Dit is nooit mijn droom geweest, maar is gewoon allemaal zo gelopen. Vooral met en beetje doorzettingsvermogen. Als honderd mensen “dat kan je niet” tegen mij zeggen, dan zal ik je het tegendeel wel bewijzen. Maar het leven was wel gemakkelijker toen. 

Hoezo?
Nu heb ik allemaal verantwoordelijkheden: kinderen, eigen zaak, rekeningen, iedere dag zitten er mensen te wachten op me. Toen was mijn enige ding om te zorgen dat ik die dag genoeg geld had voor drugs. 

Kijk, dit is iets wat ik vandaag gemaakt heb. 

Zo, dat is echt heel netjes! Ik zou bijna zeggen, laten we er wat opknallen! Maar ja, ik ben er niet impulsief genoeg voor. 
Nee? Nou je lijkt me wel het type dat impulsief is!

Ja? Haha, als ik het nu zou zeggen, zou ik zeggen: doe maar een roetveegpiet! 
Haha, ja ik heb wel voldoende zwarte inkt staan!

Haha, nou goed hee.
Ja, leuk dat jullie er waren!