Dounia Maakor over het vinden van verbinding met de religie waarmee je opgroeit
- Artikel
- 15 nov 2024
- 3 minuten leestijd
TV- en radiopresentatrice Dounia Maakor groeit op in een islamitisch gezin met basisprincipes als vasten, geen varkensvlees en waarde hechten aan eerlijkheid, maar voelt later toch een leegte. Door zich nu te verdiepen in het geloof, herontdekt ze de verbinding met haar religie.
In de documentaireserie Bekeerd volgt Dounia het verhaal van drie mensen die zich tot de islam hebben bekeerd: de 56-jarige Anna, die 26 jaar geleden de keuze maakte, ex-kickbokser Jason (33) die in een depressie terechtkwam en zich daarna bekeerde, en Iris (23), die tijdens de opnames haar Shahada (geloofsbelijdenis) uitspreekt.
Dounia vertelt aan Spot On hoe het maken van de documentaire haar ook meer leerde over het geloof waar ze zelf mee opgroeide, en hoe ze zich kwetsbaar opstelt om zowel haar eigen verhaal als dat van de bekeerlingen te delen.
Geen islamitische vriendinnen
Als kind heeft Dounia geen islamitische vriendinnen en mist ze voorbeelden op school, in bladen en de media. “Ik had buiten mijn familie niemand om echt over mijn geloof te praten”, vertelt ze. “Mijn beste vriendin is bekeerd tot de islam en het is voor het eerst dat ik met iemand over het geloof kan praten. We leren samen meer over het geloof en hebben er diepe gesprekken over.”
In de documentaire spreekt Dounia met een bekeerde jongen die vertelt hoe eenzaamheid vaak een grote uitdaging is voor mensen die zich hebben bekeerd. Dounia herkent de eenzaamheid die komt met het gevoel er niet volledig bij te horen. "Ik heb me vaak een vreemde eend in de bijt gevoeld. Ik dacht dat ik niet ‘islamitisch genoeg’ was, en daardoor durfde ik niet naar de moskee te gaan of koranlessen te volgen. Ik denk dat ik te veel bezig was met schaamte en de angst om veroordeeld te worden.”.
Nooit te laat
Wanneer ze het ramadan-radioprogramma Suhoor Stories mag presenteren, reageert een vrouw op Instagram dat Dounia niet het recht heeft om het programma te presenteren. “Omdat ik geen rolmodel zou zijn. En dat wordt dan gezegd door iemand uit mijn eigen community, dat kwetst mij het meest. Binnen ons geloof hoort het geven van naseeha (advies) op een respectvolle manier te gebeuren, daar sta ik voor open.”
Tijdens het maken van de documentaireserie ontdekt Dounia dat ze niet de enige is die later meer verdieping zoekt in haar religie. “Het is nooit te laat om je te verdiepen in je religie, of je nu bekeerd bent of geboren moslim bent. We horen elkaar juist te supporten in het proces, niet afwijzen."
Liefde voor de community
Het maken van de documentaire brengt Dounia dichter bij haar eigen gemeenschap. “Voorheen kwam ik nooit in een moskee, maar in het proces van het filmen ben ik veel meer gaan begrijpen wat de gemeenschap voor me betekent. Ik voel dat ik niet word afgewezen.” Ze bezoekt onder meer Centrum de Middenweg, waar mensen samen kunnen komen voor gebed en gesprekken.
"Door mijn eigen angsten en schaamte ben ik vaak niet naar binnen gegaan, vooral omdat ik geen hoofddoek draag. Ook weer door angst voor afwijzing," legt Dounia uit. “Maar bij de Middenweg voelde ik me geaccepteerd. Het gaat niet om cultuur, maar om religie, dat is voor mij het mooiste wat ik heb ontdekt. Ik denk dat we als mensen allemaal graag willen voelen dat we onderdeel zijn van een groter geheel, en dat voel ik nu zelf ook.”
