Laila (24) analyseerde kindermisbruik: ‘Ik kon kinderen op straat niet meer normaal aankijken’'
- Artikel
- 23 aug 2024
- 5 minuten leestijd
Dagelijks blootgesteld worden aan kinderporno voor je werk is behoorlijk intens. Hier kan de Amsterdamse Laila* over meepraten. Ze heeft gewerkt als kinderporno-analist en vertelt over de impact hiervan.
Werkzaamheden
Als Laila tijdens de studie criminologie samen met haar onderzoeksgroep een systeem creëert voor een organisatie om kinderporno te herkennen, krijgt ze een aanbod om er te werken. “Als analist beoordeel ik dagelijks online content om vast te stellen of deze strafbaar is volgens de Nederlandse wetgeving. Wanneer dit het geval is, moeten we het materiaal binnen 24 uur verwijderen.”
Daarnaast onderzoekt Laila waar het slachtoffer of de dader zich bevindt, zodat de autoriteiten van dat land op de hoogte kunnen worden gebracht. “We mogen zelf niks doen met de gegevens van de daders, maar we delen ze met andere instanties om hun werk te vergemakkelijken.”
“Ik werd vaak wakker door nachtmerries van de beelden die ik overdag zag”
“Tijdens het sollicitatiegesprek werd ik getest of ik dit werk mentaal aankon. De eerste twee maanden gingen nog goed, maar in de laatste periode van mijn diensttijd ging het niet meer. Ik kwam thuis en was op”, vertelt Laila. “Ik kon alleen maar liggen en slapen en ik werd vaak wakker door nachtmerries van de beelden die ik overdag zag. Ik kon kinderen op straat niet meer normaal aankijken. Als iemand tegen mij zei: ik ga met mijn neefje zwemmen, gingen de alarmbellen af. Ik werd gillend gek.”
Familie
Laila’s familie merkte ook dat het niet goed ging met haar. “Ik woon thuis met mijn ouders en zij merkten dat ik geen energie meer had. Ik was voorheen een sociaal persoon, maar ik werd heel schuw en ging me afzonderen van de buitenwereld.” Laila’s familie vond het heftig dat ze dit werk deed. “Niemand had het me aangeraden om dit te doen, maar ze vonden het ook goed dat ik me hier hard voor maak. Iemand moet dit werk doen.”
“Ik voelde me zo rot, dat ik dat niet kon stoppen.”
Een van de zwaarste momenten die Laila heeft meegemaakt op haar werk was toen ze een livestream ontdekte. “Ik zag beelden voorbij komen van mannen die kinderen misbruiken, ik voelde me zo rot omdat ik het niet kon stoppen. Ik kon de site wel stoppen, maar het misbruik niet.” Het viel haar heel zwaar dat ze geen controle had over de situatie.
Onlangs kwam in het nieuws dat steeds meer beeldmateriaal van kindermisbruik afkomstig is van livestreams. Het Openbaar Ministerie maakt zich grote zorgen over deze vorm van misbruik, die sinds de coronapandemie vaker voorkomt. Niet alleen in Nederland, maar over de hele wereld.
Laila heeft het werk uiteindelijk vier maanden volgehouden. “Ik ben erachter gekomen dat ik dit niet mijn hele leven kan doen. De meeste collega’s zitten er gemiddeld een half jaar, omdat het te zwaar is. Ik zat op het randje van een psychose.” Ze hoopte er nog langer te kunnen werken, maar haar eigen gezondheid ging voor. “Het is een dankbaar beroep, maar eist veel van mensen.”
Hulp
Nadat Laila stopte met haar werk, heeft ze hulp gezocht bij een psycholoog en EMDR-therapie gevolgd. “Ik moest zelf een psycholoog zoeken en het bleek dat ik een angststoornis had ontwikkeld."Ik maakte me constant zorgen dat iemand in mijn naaste omgeving iets zou overkomen. Ik ging mijn broertje overal controleren. Als hij later dan gepland thuis was, kreeg ik angst dat hij op een verkeerde plek was.”
“Ik vertrouwde mensen ook minder snel”
“Ik vertrouwde mensen ook minder snel”, vervolgt Laila. “Als ik iemand sprak, ging ik die persoon analyseren om te controleren of het geen dader kon zijn. Als ik ook maar een klein beetje vaag gedrag zag, dacht ik: die is misbruikt of misbruikt zelf mensen.”
De EMDR-therapie heeft Laila uiteindelijk geholpen om veel beelden uit haar hoofd te krijgen. “Ik heb echter nog steeds angst voor nare scenario’s die kunnen gebeuren bij mijn naasten, ook al weet ik dat het niet gevaarlijk is.”
Voorlichtingscampagne
Laila studeert momenteel en houdt zich daarnaast bezig met een voorlichtingscampagne. “Vanaf het moment dat ik stopte met werken, ben ik gaan kijken of ik op een laagdrempelig niveau iets kon betekenen. Ik heb een voorlichtingscampagne opgezet voor ouders in mijn wijk. Daar geef ik tips en tricks om signalen van een kind dat online seksueel wordt misbruikt of foto’s moet delen voor een ander te herkennen.” Laila hoopt later dit jaar de campagne breder te trekken en ouders en scholen door heel het land te bereiken.
Laila: “Ik merk vooral bij bi-culturele ouders dat er een grote afstand is als het gaat om praten over seksueel misbruik. Vroeger gebeurde dit veel buitenshuis, maar tegenwoordig is het vooral online en dat maakt het nog lastiger te herkennen. Het blijft een gevoelig onderwerp, maar juist daarom moeten we erover praten om de jeugd te beschermen.”
*Laila is een gefingeerde naam i.v.m. privacy, haar echte naam en die van haar voormalige werkgever zijn bekend bij de redactie.
Lees ook
