Shara: 'Mijn Koerdisch-islamitische ouders accepteerden de relatie met mijn Nederlandse vriend'
- Artikel
- 11 sep 2024
- 9 minuten leestijd
Een biculturele relatie is niet meteen de droom van alle ouders. Redacteur Shara groeide op in een Koerdisch-islamitisch gezin én werd verliefd op een Nederlandse man. Met haar moeder gaat ze in gesprek over wat deze keuze voor haar ouders betekent en hoe zij haar partner hebben geaccepteerd.
Sinds vier jaar zit ik, Shara, in een gelukkige relatie met een Nederlandse man. Maar dit was niet vanzelfsprekend. Op mijn 21e besloot ik om mijn relatie te delen met mijn Koerdisch-islamitische ouders, omdat ik geen dubbelleven wilde lijden. Maar eerlijk is eerlijk: ik was super zenuwachtig.
Nu, een paar jaar later, interview ik mijn moeder over mijn relatie met Niels. Op een zondagmiddag spreken we af in een koffietentje in Amsterdam. We zitten aan een tafeltje buiten waar het wat rustiger is dan binnen. Ik zie aan mijn moeder dat ze het spannend vindt: “Weet je zeker dat je dit wil doen, mam?” Standvastig, zegt ze ja.
Op een gegeven moment kwam ik thuis met de aankondiging dat ik een Nederlandse man wilde leren kennen, wat ging er door je heen?
“Je had al aan mij en jouw vader verteld over Niels voordat je hem ging daten. We wisten dat je hem had leren kennen via een goede vriendin van jou die al vrienden met hem was. Je was erg enthousiast over hem en omschreef hem als een erg goede intelligente man. Dus, stiekem wilde ik ook dat je een serieuze relatie zou krijgen. Maar toen je aan het begin zei dat jullie gingen daten en dat hij niet wist of hij op zoek was naar iets serieus en wilde trouwen, gingen er alarmbellen bij mij af. Jij was serieus op zoek naar een partner om een leven mee op te bouwen en hij wist niet wat hij wilde. Maar in onze cultuur en religie leer je iemand kennen, omdat je de intentie hebt om te trouwen.”
"Ik wilde geen oppervlakkige moeder-dochterrelatie waarin ik mijn dochter eigenlijk niet echt ken"
Kreeg je hier stress van?
“Jazeker, aan de ene kant wilde ik jouw behoeftes respecteren, omdat ik niet wilde dat je tegen mij zou liegen. Ik wilde geen oppervlakkige moeder-dochterrelatie waarin ik mijn dochter eigenlijk niet echt ken. Maar aan de andere kant vond ik het ook zwaar, want je deed het niet op de manier die jouw vader en ik als juist zien. Toen begon ook het gevecht in m’n hoofd, en tussen jou en je vader. Ik dacht: hoe gaat jouw vader dit accepteren als jij echt een relatie krijgt met Niels? Jouw vader wist van Niels. Maar hij wist niet dat je hem zo vaak zag en hij ging ervan uit dat je je aan de religieuze en culturele regels ging houden.”
Shara: "Weet je nog het eerste gesprek waar papa, jij en ik gingen zitten omdat ik jullie wilde vertellen dat ik een relatie aanging met Niels? Zelf was ik super zenuwachtig en had ik buikpijn van de stress. Ik had zelfs op papier het gesprek voorbereid. Ik was bang dat papa boos zou worden, maar hij praatte erg kalm tot mijn verbazing. Hij benadrukte dat dit niet de juiste manier is om een liefdesrelatie aan te gaan. Aan het eind van ons gesprek was hij het alsnog niet eens met mijn keuze en zei hij: ‘Ik geloof dat je een fout begaat, maar als jij dit wil, moet je het doen’. Ik herinner me dat ik veel huilde, omdat ik het gevoel had dat ik jullie had teleurgesteld. Maar ik voelde me gelukkig en ontzettend opgelucht na dat gesprek, omdat we er samen uit waren gekomen."
En, heb ik je teleurgesteld?
“Nee, ik ben nooit teleurgesteld geweest in jou. Toen niet en nu niet. Jouw vader en ik hebben je goed opgevoed en wij houden ontzettend veel van jou. Jouw hart zit op de juiste plek. Ik vond het alleen spannend omdat ik me verscheurd voelde tussen jou en je vader. Jouw vader is een praktiserende moslim, dus ik was bang dat hij dit niet zou accepteren en dat ik moest kiezen tussen jou en je vader.”
Heb je het gevoel dat je gefaald hebt als Koerdisch-islamitische ouder omdat ik momenteel niet op een ‘halal’ en cultureel ‘juiste’ manier een relatie heb?
“Er zijn momenten van wel, maar ook genoeg momenten van niet. Jouw vader en ik hebben je alle islamitische en Koerdische culturele normen en waarden meegeven. Wat jij daar verder mee doet als volwassene is niet aan mij. Islamitisch gezien doe je dit verkeerd en dat weet je. Maar er is geen dwang in de islam dus jouw vader en ik zullen je dan ook tot niets dwingen. Het is jouw eigen reis die je zelf moet maken. Als het allemaal ging volgens mijn wil, had ik het liever anders gezien. Als moeder wilde ik heel graag dat je naar de universiteit zou gaan en daar verliefd zou worden op een man. Jij en deze man zouden elkaar een tijdje zien, waarna hij jouw hand zou vragen en ik jou in een witte jurk zou zien. Dit is anders gegaan en hier baalde ik van.”
"Als het allemaal ging volgens mijn wil, had ik het liever anders gezien"
Wanneer werd de stress minder?
“De dag dat Niels bij ons thuis op bezoek kwam voor het eerst. Alhoewel ik nog kort moest huilen bij jouw vader voordat Niels kwam. Het plaatje in mijn hoofd werd helemaal omgegooid. Maar jouw vader stelde me gerust. En toen we Niels ontmoette wisten we meteen: deze man is intelligent, goed opgevoed, heeft zijn hart op de juiste plek en wil Shara gelukkig maken. Hij zou geen misbruik van jou maken. Ook heb ik de moeder van Niels persoonlijk ontmoet, wat mij nog meer bevestiging gaf dat je in de juiste handen bent. Maar, ik wil alsnog dat jij en Niels jullie relatie zo ver mogelijk houden van familie en kennissen in Koerdistan totdat jullie getrouwd zijn.”
Weet je nog die ene keer dat Niels met ons mee zou gaan naar een Koerdisch feest en dat je blijkbaar heel erg streste?
“Ik wilde heel graag Niels een deel van onze cultuur laten zien, maar ik was tegelijkertijd bang dat mensen over ons zouden praten. Ik vroeg je vader: wat als mensen erachter komen dat Shara een Nederlandse vriend heeft? Hij zei: 'Ik bemoei mij niet met de kinderen van iemand anders, dus niemand bemoeit zich met de levenskeuzes van mijn kinderen.' Wie had ooit gedacht dat jouw vader zo zou reageren. Hij was dertig jaar geleden een conservatieve praktiserende moslim die veel handelde uit angst. Nu is hij nog steeds praktiserend, maar veel meer vanuit liefde. Ik zie een gelukkigere man waar ik erg dankbaar voor ben.”
“Ik weet ook nog dat een tante van jou de foto van jou en Niels op dat Koerdische feest had gezien. Ze belde mij op: ‘Hoe heb je gedurfd om Niels mee te nemen naar dat Koerdische feest? Wat als mensen gaan praten?’ Eerlijk gezegd, weet ik ook niet hoe ik dat heb gedurfd. Ik denk dat niemand van de familie of kennissen zich durft te bemoeien met jouw relatie en negatief commentaar durft te geven, omdat jouw vader en ik achter jou staan. Als wij niet achter je stonden, zouden mensen zich veel makkelijker bemoeien en negatief uitlaten over jouw liefdesleven.”
"Als wij niet achter je stonden, zouden mensen zich veel makkelijker bemoeien en negatief uitlaten over jouw liefdesleven”
Dit artikel komt publiekelijk uit, mensen zullen weten dat ik een relatie heb met een Nederlandse man én dat mijn ouders het accepteren. Waarom wil je hieraan meewerken?
“Ik vind het spannend, maar ik heb ook medelijden met jongvolwassenen die zich genoodzaakt voelen om te liegen tegen hun ouders. Ik zie vaak dat dit misgaat. Dochters die zich gaan isoleren en in onveilige omgevingen of relaties belanden waar misbruik van hun wordt gemaakt. Dan ben je nog verder van huis. Of in de meest extreme gevallen zie je dat dochters verstoten worden. Ik vraag mij dan af: verstoot je je dochter voor God of omdat je bang bent om niet geaccepteerd te worden door de gemeenschap? Ik geloof in het tweede. Vroeger zag je zelfs dat sommige ouders in Nederland uit angst voor schande hun dochters terugstuurden naar Koerdistan om te trouwen, in de hoop dat hun dochter niet het ‘verkeerde’ pad zou opgaan. De dochter trouwde dan en scheidde weer na een paar maanden.”
“Jouw vader en ik wilde dit leven niet voor jou. Ik hoef ook niets aan de rest van de wereld te bewijzen. Je bent mijn dochter en jouw geluk staat op nummer één. Alleen als jij en ik gelukkig zijn, kunnen we een onbreekbare moeder-dochter relatie hebben vol vertrouwen en liefde. Dat is voor mij meer waard dan wat anderen denken over ons.”
Ik hoef ook niets aan de rest van de wereld te bewijzen.
Er zullen islamitische en Koerdische ouders zijn die mij zullen bestempelen als een losgeslagen meid die haar zonde openbaart. Wat vind je daarvan?
“Zo kijk ik er niet naar. Ik verwacht niet dat mensen voor ons applaudisseren, maar met dit artikel laten we zien dat dit soort situaties ook bestaan. Je kan als familie in vrede en liefde leven, ook als je anders kijkt naar dingen. Er zijn zoveel families die soortgelijke situaties meemaken, maar hier niet openlijk over durven te praten. Ze denken dat ze de enige zijn, maar dat is niet zo. En aan de ouders die vinden dat wij falen, wil ik zeggen: als jij in Nederland je kind zo opvoedt dat ze alles op een 100% halal en cultureel juiste manier doen, terwijl jullie band niet wordt geschaad, vind ik dat alleen maar mooi. Het is niet makkelijk om je kinderen op te voeden in Nederland als je een andere culturele en religieuze achtergrond hebt, ook niet makkelijk voor de kinderen zelf. Maar uiteindelijk is God de enige die kan oordelen en gaat het om de liefde die je voor elkaar hebt als familie.”