Voormalig vluchtelingen Fraasie en Mahi Khalesi over Ter Apel: ‘Mensen zijn immuun geworden voor het leed’
- Artikel
- 27 dec 2023
- 3 minuten leestijd
In het overvolle aanmeldcentrum Ter Apel slapen mensen in wachtruimtes op vieze matrassen, meldt NOS Nieuws. Mahi en Fraasie, hoofdpersonen in de nieuwe documentaire ‘Gelukkig gevlucht’ vertellen hoe zij als voormalig vluchtelingen naar deze situatie kijken en welke azc-herinneringen dit bij hen naar boven brengt.
Als Mahi Khalesi (30) terugdenkt aan haar jeugd, ziet ze direct de beelden van het asielzoekerscentrum waar ze met haar ouders verbleef. Als klein meisje bracht ze dik drie jaar door in het azc in Arnhem. Die periode heeft tot vandaag de dag impact op haar. Mirfan Zeqiri, artiestennaam Fraasie, heeft ook nog heldere herinneringen aan de tijd dat hij in het asielzoekerscentrum in Zeeuws-Vlaanderen verbleef met zijn familie. Daarover praten beiden voor het eerst openlijk in ‘Gelukkig gevlucht’. Een documentaire die vanaf 27 december op NPO Start te zien is.
Hoe kunnen we zo met mensen omgaan?
Net als de rest van Nederland zagen Fraasie en Mahi de beelden van het overvolle aanmeldcentrum in Ter Apel op televisie. Fraasie snapt niet hoe het kan. “We wonen in zo’n rijk land en toch hebben we geen fatsoenlijke opvangplek voor die mensen.” Daar sluit Mahi zich bij aan. “Ik word er heel verdrietig van en kan het nieuws maar moeilijk zien.”
Fraasie: “Soms vraag ik me af of we immuun zijn geworden voor het leed. Het is heel kut om te zeggen, maar het voelt alsof mensen eraan gewend zijn wat er met asielzoekers in Ter Apel gebeurt. Het lijkt ‘normaal’ geworden.”
Normaal of niet, bepaalde problemen speelden ook jaren geleden toen hij en Mahi in een azc verbleven al. Mahi: “Een van die dingen is de beeldvorming dat asielzoekers een luxe leven hebben. Iets wat veel mensen over mij dachten omdat ons azc er van buiten zo statig uitzag. Het was een oud hotel, maar van binnen was alles kapot en leeggehaald. Er liepen ook ratten en kakkerlakken rond.”
Geen luxe leven
“Mijn ouders en ik woonden in wat vroeger een hotelkamer was, van zo’n negen vierkante meter. We sliepen met z’n drieën in een bed. De douches en keuken deelden we met anderen. Mijn vader probeerde het toch leefbaar te maken door zelf verf te hosselen en een koelkast mee te nemen die hij vond bij het grofvuil.”
Ook Fraasie en zijn familie hadden geen luxe leven. “Ons gezin van vijf sliep in een kleine ruimte en de muren waren dun. Je kon alles horen. Voor we in dat azc terechtkwamen, moesten we twee maanden in een soort grote tenten slapen in Eindhoven. Ik wil er wel bij zeggen dat ik ook hele mooie herinneringen heb aan mijn jeugd daar. Voor 80 procent was het positief. Ik groeide op met heel veel verschillende culturen en er waren altijd kinderen om mee te spelen. Maar ook die andere 20 procent die niet leuk was, blijft je bij.” Mahi: “Ik vond het ook mooi om op te groeien met zoveel verschillende culturen om me heen. Ik had bijvoorbeeld een Irakese vriendin. We konden geen woord met elkaar spreken, maar dat maakte niet uit.”
Benieuwd hoe hun vluchtverleden vandaag de dag nog steeds impact heeft op Mahi en Fraasie? En hoe ze dit gebruiken als leidraad in hun huidige leven en carrière in de muziekindustrie? Bekijk dan de documentaire ‘Gelukkig gevlucht’ vanaf 27 december te zien op NPO Start.
‘Gelukkig gevlucht’ is een documentaire van KRO-NCRV in samenwerking met Omroep ZWART.
