Yeliz (37) wil meer moslima’s in de politiek: ‘Als je je niet uitspreekt, gaat een ander voor jou beslissen’
- Artikel
- 23 okt 2024
- 4 minuten leestijd
Ze is de eerste en enige moslima ooit in de gemeenteraad van Den Bosch: Yeliz Dogan. En dat moet écht anders, vindt ze. “Mijn politieke omgeving is vooral wit, oud en mannelijk. Ik zie graag meer vrouwen zoals ik die met hun vuist op tafel slaan.”
Het verbaast haar soms nog steeds: reacties van anderen als ze zegt dat ze raadslid is. “Jij, met jouw achtergrond? Mijn beide ouders komen uit Turkije, maar ik ben hier geboren en getogen. Ik heb brains, discipline en doorzettingsvermogen. Waarom zou ik het niet kunnen maken?”
Yeliz zet zich al vanaf jonge leeftijd in voor de maatschappij. Ze hielp haar buren en ouders door te vertalen en hen te begeleiden naar afspraken. Die maatschappelijke betrokkenheid bracht haar naar een rechtenstudie, en later naar de gemeenteraad van Den Bosch namens GroenLinks. “Door het opgroeien in twee culturen, de Nederlandse en de Turkse, zie ik de behoeftes van de minder dominante gemeenschappen heel scherp. Ik wil de stem zijn voor die mensen, en voor degenen die minder goed voor zichzelf kunnen opkomen.” Maar volgens Yeliz wordt de politiek nog steeds gedomineerd door witte mannen. “Terwijl onze samenleving zo divers is. Er moeten meer perspectieven aan tafel komen.”
Als ik me uitspreek, durven anderen dat ook te doen
Niet in evenwicht
Diversiteit in de politiek: het thema speelt van lokaal niveau tot het wereldtoneel. Bij haar aantreden in 2019 stelde voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen als doel een gelijkere verdeling van mannen en vrouwen in leidinggevende posities. Hoewel dit de afgelopen vijf jaar grotendeels is gelukt, hebben veel landen bij de laatste verkiezingen vooral mannen naar voren geschoven. Yeliz is in elk geval vastbesloten om meer jonge moslima’s te inspireren de politiek in te gaan. “Ik wil niet chargeren, maar ik heb de indruk dat moslima’s in de politiek eerder afhaken als ze kinderen krijgen dan witte vrouwen. Misschien nemen ze thuis meer zorg op zich? Maar een politieke rol is wél te combineren, mits je thuis fijne afspraken maakt.”
Yeliz kaart graag onrecht aan, zowel binnen als buiten de gemeenteraad. “Ik kan er niet van wegkijken. Vooral als het gaat om racisme en discriminatie. Als iemand zelf niet in staat is te reageren, grijp ik in. Dat is nodig, want racisme en discriminatie wordt met de dag erger. Ik zal nooit mijn mond houden.” Ze erkent dat veel mensen het lastig vinden om zulke confrontaties aan te gaan, maar ze benadrukt het belang ervan. "Doordat ik zeg: ‘Luister, wat jij nu doet, is niet oké’, durven anderen dat ook eerder te zeggen.”
Ik heb de indruk dat moslima’s eerder afhaken voor de politiek als ze kinderen krijgen dan andere vrouwen
Politieke mijlpalen
Eén van haar grootste prestaties tot nu toe? “In Nederland is het op weinig plekken mogelijk om als moslim voor onbepaalde tijd begraven te worden. Maar na vier jaar vechten heb ik het vorige week in Den Bosch voor elkaar gekregen. Dat voelde als een enorme last die van mijn schouders viel. Eindelijk kunnen moslims hier in hun eigen stad begraven worden, zonder tijdslimiet.” Mensen kwamen in de dagen erna naar haar toe om Yeliz te bedanken. “Ze zijn trots op me en zeggen: ‘Wat fijn dat jij dit voor ons hebt gedaan’. Dat is waar ik het voor doe, zulke reacties maken me gelukkig.”Ze is ook niet bang om gevoelige thema's aan te kaarten. Zo zette Yeliz menstruatiearmoede op de politieke agenda en zorgde ze ervoor dat er uitgiftepunten voor menstruatieproducten in Den Bosch kwamen. "Taboe of niet, dit zijn onderwerpen die vrouwen raken en die moeten we aankaarten.”
Ik kan niet wegkijken van racisme en discriminatie
Stem laten horen
Yeliz wil dat de wereld waarin haar neefjes en nichtjes opgroeien net zo mooi is als die van haar eigen jeugd, waarin ze zorgeloos buiten speelde met kinderen van verschillende nationaliteiten. Maar de wereld verandert, merkt ze, en de polarisatie neemt toe. “Het is tijd dat we onze stem laten horen en niet langer aan de zijlijn staan. Als je niet uitspreekt wat belangrijk is, gaat een ander voor jou beslissen.”Ze hoopt als politica een rolmodel te zijn voor kinderen en minderheden. “Ik zit niet in de politiek voor mezelf, maar voor al onze kinderen. Voor hen wil ik een lichtpuntje zijn dat laat zien hoe het óók kan. Dat het nut heeft om van jezelf te laten horen in de politiek. Dat je dingen ten goede kan veranderen. Als je maar volhoudt en nooit opgeeft.”