De ‘loverboy’ van nu gaat anders te werk, maar bestaat nog wel

Een rijke vent die je overspoelt met cadeaus en waar je langzaam verliefd op wordt. Een loverboy, toch? Misschien gingen ze tien jaar geleden zo te werk, maar tegenwoordig niet meer. Maar: ze bestaan nog wel. Volgens het Rode Kruis zijn er jaarlijks 1.300 minderjarige meisjes slachtoffer van seksuele uitbuiting in Nederland.

Loverboys zijn vaak mannen, maar soms ook jongens. Ze proberen jonge slachtoffers in de prostitutie te krijgen. In enkele gevallen kunnen jongeren ook het slachtoffer worden van vrouwelijke mensenhandelaren. We spreken dan van ‘lovergirls’. Waar een loverboy vroeger met veel romantische poespas soms wekenlang jonge meisjes probeerde binnen te hengelen, kan je nu al binnen 24 uur het slachtoffer worden van een loverboy. De term ‘loverboy’ hoor je daarom bijna nooit meer. In dit artikel laten we deze oude term dan ook achterwege en noemen we ze daders of mensenhandelaren. Wij spraken Shamir Ceuleers, teamleider bij het Centrum Kinderhandel en Mensenhandel (CKM).

In welke zin verschilt een mensenhandelaar van tien jaar geleden met die van nu?
“Social media is inmiddels nauw verweven met het leven van een gemiddelde puber, veel meer dan destijds. Het is haast gek als je geen social media-account hebt. Daders van mensenhandel spelen daar handig op in. Op platforms als Snapchat, Instagram, TikTok en zelfs in spelletjes waar je met elkaar kan chatten, proberen daders slachtoffers te ronselen. Het begint vaak onschuldig: een leuk gesprek, wat flirten. Maar voordat je het weet, wordt er gevraagd om een naaktfoto. Het is makkelijk om te denken: hoe naïef kan iemand zijn? Maar de realiteit is dat veel jonge meiden zoveel tijd op social media doorbrengen dat het online vertrouwen bijna net zo snel wordt opgebouwd als in de echte wereld.”

Het Rode Kruis spreekt van 1.300 minderjarige slachtoffers per jaar. Klopt dit?

"Wij hebben geen aanwijzingen dat dit aantal heel erg is gedaald, maar de exacte cijfers weten wij niet precies. Veel slachtoffers doen geen aangifte uit angst voor de dader en/of uit schaamte. Als ze tóch de moed verzamelen om aangifte te doen, is dat pas het begin van een langdurig proces. Het kan soms wel anderhalf jaar lang duren voordat jouw strafzaak überhaupt wordt behandeld door de rechter. Stel je voor: je moet je verhaal steeds opnieuw vertellen zonder de garantie op een veroordeling. Dat is voor veel slachtoffers een brug te ver.”

Wat zijn de straffen voor de dader?
“Dit verschilt heel erg per zaak: hoe lang de uitbuiting heeft geduurd, hoe oud de dader en het meisje zijn en welke dwangmiddelen zijn ingezet. Maar wie vaak wordt vergeten is de klant die seks koopt van een minderjarige. Eén ding is daarbij wel zeker: deze straffen zijn voor de klant veel te laag. Als je in Nederland iemand verkracht, staat hier vaak een redelijk hoge straf tegenover. Juridisch gezien gaat het dan natuurlijk over iets anders, maar vanuit het perspectief van een minderjarig slachtoffer niet. Ook omdat een slachtoffer vaak met tientallen klanten seks heeft gehad. Vaak komen deze mannen weg met één dag cel, in combinatie met een taakstraf.” 

Hoe kan je een slachtoffer herkennen in je omgeving?
“Het herkennen van een slachtoffer is lastig. Ze lopen niet rond met de tekst: 'Ik ben slachtoffer' op hun voorhoofd. Vaak is het tegendeel waar: ze schamen zich enorm en hebben niet per se de behoefte om hierover te praten. Er zijn wel signalen die een belletje kunnen laten rinkelen dat er iets mis is. Bijvoorbeeld wanneer iemand opeens veel spijbelt, erg lage cijfers haalt of non-stop op de telefoon zit te kijken. Dit betekent natuurlijk niet dat iemand direct slachtoffer is, maar het is wel iets om in je achterhoofd te houden. Als ouder of leraar zou je bijvoorbeeld kunnen kijken of er meer aan de hand is.” 

Heb jij het gevoel dat iemand in je omgeving slachtoffer is van mensenhandel? Trek dan op tijd aan de bel. Bij Fier vind je een luisterend oor en deskundige hulp om iemand uit deze situatie te helpen. Ga naar www.chatmetfier.nl. 

• Deel