Van ghetto-wijken tot schoenverkopers: zo kwamen jullie aan drugs in het buitenland

In Nederland hoef je maar één appje naar je dealer te sturen en nog geen half uur later heb je een zakje harddrugs in handen. Dit geldt alleen niet voor veel andere landen. De personen hieronder konden het tóch niet laten en besloten om op drugstocht te gaan buiten Nederlandse grenzen.

Disclaimer: onderstaande verhalen zijn misschien entertainend om te lezen, maar drugs scoren in het buitenland blijft een enorm gevaar. In sommige landen beland je zonder pardon een paar jaar in de gevangenis. Let op jezelf en anderen wanneer je besluit om drugs te kopen in het buitenland <3

Koningsdag-kraampje 

Met redelijk wat angstzweet, knikkende knieën en hartkloppingen, betraden Daan en zijn vriend een paar maanden geleden een favela, oftewel ‘ghetto-wijk’ in Rio de Janeiro. “Ik had een hele goede klik met iemand die mij linkte aan een taxi-chauffeur uit die buurt. Hij vertelde ons dat we daar cocaïne konden halen”, legt Daan uit. “Later die avond reden we in een taxi van het drukkere deel richting het donkere deel van de stad. Ik vroeg aan mijn Braziliaanse vriend of er zomaar geschoten kon worden, waarop hij antwoordde: “Ja, dat kan.” Dat zorgde voor spanning, maar ik wist ook dat hij mij niet mee zou nemen naar een gebied waar het té gevaarlijk was.” 

Wat je in films ziet, bleek niet veel af te wijken van de realiteit. “Op een gegeven moment moesten we gaan lopen en kwamen we langs een huis waar een man op de veranda zat. Hij had een ontbloot bovenlijf, droeg gouden kettingen en zat helemaal onder de tattoo's. Met een enorm geweer in z’n handen. Toen dacht ik wel even: Jezus, waar zijn wij mee bezig?” Toch weerhield het Daan niet om door te gaan met de zoektocht. “Even later liepen we op een grote groep mannen af die onze handen begonnen te schudden. Het waren echt van die gasten van wie je wist: die hebben allemaal een pistool onder hun shirt.”

Nog geen tien meter verderop zat daar opeens een jongen achter een betonnen toonbank, onder TL-licht. “Die had alles uitgesteld alsof het een Koningsdag-kraampje was. Pillen, zakjes, hasj: alles lag er. Zelf was hij ook high.” Daan en zijn vriend rekenden vervolgens tien euro af voor twee zakjes cocaïne. “Voordat we het wisten, zaten we weer in de auto.” Toch was het gevaar nog niet geweken. “Het is een plek waar niet snel witte mensen komen. Die worden dan ook extra goed in de gaten gehouden, want wat heb je daar te zoeken?” Net voordat Daan en zijn vriend wegreden, zei de taxi-chauffeur dan ook: “Doe het raam maar open, dat geeft aan dat je te vertrouwen bent.” Om de hoek stonden politieagenten auto’s te controleren. “De politie keek ons aan, onze taxi-chauffeur gaf een knikje en daarna hebben we een hele leuke avond gehad.”

Wel wil Daan meegeven: “Het is écht een roekeloos verhaal. Ik raad het niemand aan om dit zelf te doen. Het is dat ik iemand ken uit Brazilië en een goede band had met deze taxi-chauffeur, anders had ik het nooit gedaan. Niet iedereen die een grappig gesprek heeft met z’n Uber-chauffeur, moet dit doen. Zo werkt het niet.”

Kiezelsteen Coke

Afgelopen jaar was Max in Colombia toen hij een festival wilde meepakken in Cartagena. “We kwamen een aantal Britten tegen op de boot waar het wel mee klikte. Zij hadden via via iemand leren kennen die sos verkocht.” Een poos later liepen Max, zijn vrienden en de Britten een café in waar de dealer hen op stond te wachten. “Daar kreeg mijn vriend een brok cocaïne ter grootte van een kiezelsteen in zijn handen geduwd. “Ga maar even proberen in de wc”, zei de dealer tegen mijn vriend.” Op een gegeven moment verzamelden zes mannen zich voor de kroeg. “Dat waren vrienden van de dealer”, legt Max uit. “Mijn vriend kwam terug en gaf aan dat het spul goed was.” De vrienden hadden van tevoren een prijs afgesproken: zo’n drie dollar voor één gram. “Toch zei die gast opeens dat het 250 dollar ging kosten.”

Dat vond Max te veel, maar de dealer nam het niet terug. "We konden ook niet weg, want er stonden nog steeds zes gasten buiten te wachten. We waren gewoon de lul. Want zo doen ze dat daar: we waren de enigen in de kroeg, dan ben je gewoon fucked.” Max en zijn vrienden hadden redelijk wat coke in handen gekregen, maar: “Je voelt je alsnog genaaid.”

Schoenenverkoper

“We stonden in een schoenenwinkel in Blanes voor big vloei en tips”, begint Elroy. “De verkoper vertelde ons dat hij achter in het magazijn nog wel wat ‘interessants’ voor ons had liggen.” Elroy kocht een paar gram wiet en liep zonder twijfels de winkel uit. “Er liep direct een politieagent naar ons toe die aangaf ons te willen fouilleren. Die wist meteen dat we wiet bij ons hadden en gaf ons de keuze: óf vijftig euro betalen, óf mee naar het bureau.” Was dit toeval? “Nee, totaal niet. Aan het einde van de dag zagen we de schoenenverkoper en de agent samen het geld verdelen.” 

Oppas gezocht

Twee jaar geleden was Noah met twee vrienden in Mexico. Daar ging de vriendengroep naar het Zamna Festival in Tulum, waar je twee weken lang elke dag een festival hebt in het midden van de jungle. Noah: “We verbleven in een hostel en dachten: we willen eigenlijk wel wat drugs halen. We twijfelden drie dagen lang, maar uiteindelijk dachten we: fuck it. We kozen ervoor om een dealer te bellen.” Het is volgens Noah dan altijd maar de vraag wat voor type het is. “Deze man had een heel lijstje: truffels, wiet, pillen: noem maar op.” Max en zijn vrienden kozen voor dat laatste. “En toen werd het leuk, want wij dachten: dat is echt zo’n gozer die in een gang zit.” 

Toch bleek niets minder waar. “Even later belde hij dat hij voor het hostel stond. Wij keken naar beneden en zagen dat hij kwam aanfietsen met een meisje voorop zijn fiets van ongeveer vijf jaar oud. Waarschijnlijk zijn jongere zusje of dochter. Hij kwam de drugs gewoon afleveren met een kind.” Het was volgens Noah óf een dekmantel voor zijn lugubere zaakjes, “Óf hij had geen oppas kunnen regelen die avond.” 

Eenmaal op het festival dachten Noah en zijn vriend naar eigen zeggen ‘met hun domme hoofd’ dat de pillen nogal mild zouden zijn. “We klapten er in één keer een hele pil in.” Niet slim, want er zaten hallucinerende middelen in. "We hebben de hele avond geen woord tegen elkaar gezegd.”

Verlamde arm

Vol goede moed kochten Wesley en zijn beste vriend een aantal jaren geleden voor honderden euro’s aan drugs. “We gingen naar het Sonus Festival in Kroatië en besloten via Snapchat, lokale dealers en drugsdealers op het festival aan drugs te komen.” Dat pakte niet geweldig uit, want Wesley en zijn vriend kochten voor zo’n driehonderd euro aan nepdrugs. Uiteindelijk was het de vierde avond dan toch raak: “Via Duitse dames hadden we pillen gekregen die ‘nogal heftig’ konden zijn. Dat hebben we geweten.” 

Wesley en zijn vriend werden overdonderd en gingen compleet van de kaart die avond. “We gingen zo hard dat mijn maat dacht dat we toeschouwers waren bij een voetbalwedstrijd, terwijl we helemaal uit ons dak gingen bij Amelie Lens.” Dat was niet de enige vergissing: “We hebben uiteindelijk ook nog DJ Black Coffee uitgescholden omdat hij ‘arrogant’ stond te draaien met één arm. De volgende dag hoorden we dat hij aan die ene arm verlamd was.” 

Wiet in folie

“Oké, Boedapest 2019”, begint Mira haar verhaal. “Voor een beetje context: mijn vriend was met een paar vrienden roadtrippen richting Boedapest en ik zou vijf dagen alleen reizen om elkaar vervolgens te ontmoeten op Sziget.” Eenmaal samengekomen, wilden een maat van Mira’s vriend en zijn vriendin wel wat wiet kopen. “Zij blowden elke avond en hadden vaker wiet gescoord in het buitenland.” De groep zat in totaal met z’n zessen bij de ingang van een park op de stoep, toen er gasten voorbij liepen die wiet verkochten. Twee jongens uit Mira’s vriendengroep liepen mee naar een pinautomaat waar ze tienduizend Hongaarse forint moesten betalen (wat neerkomt op 27 euro). Mira: “Terwijl zij het geld haalden, kwamen er twee andere jongens naast ons zitten die vertelden dat het waarschijnlijk een scam was. De wiet zou worden verpakt in folie, waardoor er bijna niets in zit.” 

Even later keerden de vrienden terug. De dealers die hen eerst hadden aangesproken, liepen erachter. De groep was nu alleen veel groter: ze waren wel met tien man. “Onze vrienden hadden opeens nog maar duizend forint op zak. De wisseltruc met het geld vond dus waarschijnlijk al bij de pinautomaat plaats.” Mira legt uit dat de mannen agressief werden en geld eisten. “Gelukkig had ik nog wat geld bij me dus dat hebben we gauw gegeven.” Als klap op de vuurpijl zat er inderdaad ook bijna geen wiet in de folie. “Eén van mijn vrienden rende er nog achteraan, maar heeft ze nooit meer gevonden. Achteraf was het doodeng, maar gelukkig is iedereen heelhuids teruggekomen.”

Zoals eerder gezegd: het kan ook zeker misgaan. Lees hier de verhalen van mensen die werden opgepakt in het buitenland wegens drugsbezit. 

• Deel