Hoe weet ik dat ik transgender ben?

In De Seksmobiel beantwoordt Jurre samen met een BN’er, YouTuber of artiest allerlei seksvragen. En dat doet hij zo goed mogelijk. Maar sommige vragen worden zó vaak ingestuurd dat ze net iets meer aandacht verdienen. Daarom beantwoorden we hier wekelijks de meest gestelde vragen uit de Seksmobiel. Samen met een professional! En deze week is dat de vraag: hoe weet ik dat ik transgender ben?

In De Seksmobiel beantwoordt Jurre samen met een BN’er, YouTuber of artiest allerlei seksvragen. En dat doet hij zo goed mogelijk. Maar sommige vragen worden zó vaak ingestuurd dat ze net iets meer aandacht verdienen. Daarom beantwoorden we hier wekelijks de meest gestelde vragen uit de Seksmobiel. Samen met een professional! En deze week is dat de vraag: hoe weet ik dat ik transgender ben?

Als je je anders voelt dan je geboortegeslacht noem je dat genderdysforie . Dat betekent dat je lichaam er anders uitziet dan hoe je je voelt en dat je daar last van hebt. Als je gevoelens hebt van genderdysforie, kan dat betekenen dat je transgender bent. Dat is natuurlijk iets wat uiteindelijk alleen jij kunt weten. Een ander kan jou niet vertellen of je transgender bent of niet. De één weet het gelijk en voor de ander is het niet zo simpel. Er zijn wel een aantal stappen die je kan doorlopen als je denkt dat je transgender bent. Iemand die die stappen zelf doorlopen heeft is Jonah Lamers (links op de foto) van de Transketeers .Zelfonderzoek
Jonah: “Voor de één is het heel jong al heel duidelijk: ik wil andere kleren aan. Voor mij was dat niet zo. Ik groeide op als meisje, alleen was ik soms wat bozer en als puber had ik een kleine identiteitscrisis. Ik vond niet echt mensen op wie ik leek. Dus ging ik maar met de meiden mee. In mijn studie kwam ik in aanraking met nieuwe woorden, ‘gender’ bijvoorbeeld, daar had ik nog nooit van gehoord. Ik ging daar heel veel over lezen, en tegelijkertijd kwam ik op YouTube een video tegen van een transpersoon. Ik raakte gefascineerd doordat ik iets herkende. Toen ging ik steeds meer video’s kijken. Ze spraken iets uit wat ik voelde, iets waar ik zelf geen woorden voor kon vinden al die tijd.”Ontdekken
“Er ontstond een fase van ontdekken. Ben ik inderdaad een jongen in een meisjeslichaam, of zit ik ergens tussenin? Vanuit de veiligheid van mijn eigen kamer kon ik naar andere verhalen luisteren. Daar vond ik herkenning, daardoor wist ik dat ik niet alleen op de wereld was. Vervolgens ging ik experimenteren. Wat voelt goed voor mij? Dat geef ik ook als tip. Je kunt bijvoorbeeld vragen of mensen je aanspreken met een andere naam, of met hij of zij. Als dingen dan steeds meer op zijn plek vallen kan je daar verder mee.”Geen hokjes
“Ik vond heel veel video’s van transmannen die van het ene hokje naar het andere gingen. Ze zeiden: “Ik ben geboren als meisje, maar ik voel me man”. Ze verplaatsten zich dus van het vrouwenhokje naar het mannenhokje. Ik merkte heel snel dat ik me daar niet in herkende. Ik had nooit het idee dat ik een man was. En ik dacht dat er maar twee opties waren: man of vrouw. Uiteindelijk lieten vrienden uit de queer-scene  me zien dat er veel meer identiteitsvormen zijn. Ook het woord non binair  kwam daar bijvoorbeeld langs. En dat sloot eigenlijk meer aan bij wat ik voel. Ik voel me 75 % richting man, maar niet 100 %. Ik zou nooit helemaal in het hokje man passen. Maar ik zou het wel fijn vinden als mensen me zien als jongen.”Praten
Naast zelfonderzoek zijn er verschillende mogelijkheden om met anderen te praten over je gevoelens van genderdysforie. Zo kun je bij verschillende GGZ-instellingen verder spreken met een hulpverlener. Ook kun je in contact komen met andere jongeren via groepen. Kijk bijvoorbeeld eens op deze pagina . Je kunt dan ervaringen uitwisselen, of juist te weten komen hoe je van elkaar verschilt. Ook zijn er groepsbijeenkomsten waar je naartoe kan. Amsterdam UMC
In het Amsterdam UMC is er het Kennis- en zorgcentrum voor genderdysforie (KZcG). De meeste mensen die zich daar aanmelden, denken aan een medische verandering. Je doet dan eerst een jaar een reallife phase . Je krijgt hormonen en de opdracht om in de rol die je wil te leven. Als dat goed gaat word je besproken voor verdere stappen. Jonah: “Ook ik ben naar het Amsterdam UMC gegaan om me aan te melden en mijn opties te verkennen. Ik stuitte daar toen wel op wat onbegrip omdat ik niet binnen het traject viel van man of vrouw. Dat is nu wel veranderd, er is nu meer ruimte voor verschillende identiteiten. Ik ben destijds zelf meer uit gaan zoeken en later teruggegaan.”En verder
Op de website van Amsterdam UMC  is nog veel meer info te vinden over hoe dit verder in zijn werk gaat. Als je twijfelt, loop dan deze stappen na, kijk filmpjes, luister naar ervaringsdeskundigen. Of misschien dat je je meer thuis voelt op de website van de Transketeers . Zij houden zich wat minder bezig met de medische kant, maar geven een positieve blik op het hele bestaan. Ook zonder operaties en hormonen.

• Deel