Jullie bad trips

Niemand zit te wachten op een bad trip. Maar zelfs al heb je de juiste setting en dosering, het kan altijd misgaan. Hoe voelt zo’n bad trip precies? Wij vroegen onze Instagram-volgers naar hun naarste tripervaringen.

Elize: Op Boom Festival in Portugal gebruikte ik LSD. Het was door ons zelf gedruppeld op papier maar er was nog over. We besloten het op te maken. En hierdoor was de dosering wat onduidelijk. De trip begon goed maar werd al gauw teveel. Ik ging met een vriendin op avontuur. Maar onze energieën pasten niet bij elkaar dus namen we afscheid. Daarna ben ik verdwaald. Ik wist niet waar ik was, waar ik heen wilde en hoe dingen werkten. Op een gegeven moment heb ik op de dansvloer mijn kleding uitgetrokken en mijn tas met telefoon en geld afgedaan. Stond ik daar naakt te dansen. Later kreeg ik het koud en zocht ik naar hulp. Ik heb toen vijf uur op de Kosmicare (EHBO voor spacers) gezeten omdat ik het niet meer op een rijtje kreeg. Mijn spullen heb ik nooit meer teruggevonden.

Sanne: Ik was met mijn vriend bij mij thuis. We hadden allebei LSD gebruikt. Maar hij teveel. Hij begon met dingen te gooien en dingen kapot te maken. Normaal zou hij dit nooit doen. Hij zei de hele tijd dat hij wilde vliegen en keek alleen maar naar het plafond. Ik wist niet meer wat ik moest doen en heb een ambulance gebeld. Eerst kwamen er drie agenten mijn kamer binnen. Ze konden hem niet kalmeren of rustig krijgen. Hij gaf aan dat hij zelfmoord wilde plegen en maakte een gebaar alsof hij een pistool tegen zijn hoofd drukte. Toen gaf de ambulance hem een spuit waardoor hij rustig werd en mee kon naar het ziekenhuis. Hij heeft lang niet beseft hoe heftig het was omdat hij er zelf niet veel meer van weet. Later kwamen er beelden bij hem terug. Hij zag mijn kat dood in de bek van een van de politiehonden. Met overal bloed op de muur. Doordat ik een normale dosis had weet ik alles nog goed. Ik heb vier maanden later last gekregen van dagelijkse paniekaanvallen en nachtmerries. De huisarts dacht aan PTSS. Gelukkig heb ik het nu bijna allemaal kunnen verwerken. 

Daan: Mijn vader gebruikte voor zijn zenuwpijn en voor het slapengaan CBD druppels. Ik had dat al een paar keer gedaan maar merkte er niet veel van. Toen besloot ik een keer wat meer te nemen. Omdat ik ook veel blowde dacht ik dat ik het wel aan kon. Na een tijdje voelde ik me licht in mijn hoofd en begon ik sterretjes te zien. Ik dacht dat ik knock-out ging en ging klaarliggen. Maar dit gebeurde maar niet. Op een gegeven moment merkte ik dat mijn hartslag abnormaal hoog was. Ik had vuurrode ogen en was bang en in paniek. Ik liep door het hele huis heen om lampen aan en uit te zetten. Mijn moeder merkte dit en probeerde mij te kalmeren. Dit lukte niet. Ik ging toen naar de wc, wat voelde als een bijna-doodervaring. Alle aanrakingen deden pijn omdat mijn lichaam super gevoelig was. Voordat ik het wist werd ik de volgende ochtend wakker. Mijn moeder vertelde dat ik tot vier uur aan het trippen was. Zelf weet ik niet meer wat er na één uur is gebeurd. Sindsdien heb ik geen CBD meer aangeraakt.

Kim: Sinds 2018 experimenteer ik met drugs. Een pilletje, ketamine, 2-CB, coke etc. Ik deed dit elk weekend en het ging altijd goed. Tot ik vorig jaar zomer naar Dreamfields Festival ging. Na een dag met xtc en keta was de maat vol. Drie dagen na het festival kreeg ik last van nare gedachten. Ik wilde mijn moeder of mijzelf iets aandoen. Ik dacht echt dat ik hiertoe in staat was. Ik hou enorm van mijn moeder en de angst was verschrikkelijk. Ik was alleen maar aan het huilen. Ik voelde me leeg en somber en at niet meer. Ik ging naar de dokter. Hij vertelde mij dat ik overspannen was en gaf me medicijnen om me rustig te houden. Gelukkig had ik zelf door wat er aan de hand was en kon ik op tijd reageren. Ik heb het aan mijn moeder verteld en heb sinds die dag geen drugs meer aangeraakt.

Robbert: Na tien truffeltrips en twee LSD-trips dacht ik dat het een goed idee was om in mijn eentje tegaan trippen. Ik had nog een zegel liggen. Ik had besloten om onderweg van school naar huis de zegel te nemen. Om elf uur ‘s ochtends. De reis naar huis duurde langer dan gepland, waardoor de trip begon voordat ik thuis was. De supermarkt was al een interessante ervaring. Maar de narigheid kwam toen ik na een half uur al klaar was met de vragen die ik voor mezelf had. Toen ben ik muziek gaan luisteren. Maar alles klonk negatief, terwijl ik normaal zoveel moois uit muziek haal. Op een gegeven moment lag ik op mijn bed en werd ik één met mijn bed, muren en plafond. Dit begon supertof. Totdat alles veranderde in vlees, bloed en pus. Zoals in horrorfilms. Ik besloot toen om naar buiten te gaan en mijn omgeving te veranderen. Tijdens mijn wandeling door het park bleef ik overal nare dingen zien. Schedels, dood en verderf. Uiteindelijk ben ik rond een uur of vijf naar een vriend toegegaan op de fiets. Dit hielp enorm. Sinds die trip voelde dat huis vijandig. Daarom ben ik binnen zes maanden daarna verhuisd. Alle psychedelica hebben voor mij een donker randje gekregen.

• Deel