Maus is taxichauffeur voor transpersonen: “Het kan heel stressvol zijn om geen rit naar de kliniek te vinden”

Maus (34) is non-binair en verhuisde tien jaar geleden vanuit Frankrijk naar Nederland. Een paar maanden geleden postte die een oproep op social media aan transpersonen: iedereen die een rit naar en van de kliniek nodig heeft, mag bij Maus instappen.

Wat houdt de service precies in?
“Het doel van deze vervoersdienst is om veilig, ondersteunend en toegankelijk vervoer te bieden aan transpersonen die hulp nodig hebben om van en naar afspraken in verband met operaties te komen. Zo krijgen ze toegang tot de noodzakelijke gezondheidszorg zonder extra financiële lasten of logistieke uitdagingen. Ik pik de mensen thuis op. Wanneer het een korte controle-afspraak is, wacht ik meestal een uurtje voor de kliniek. Als de afspraak langer duurt, drop ik ze af bij de kliniek en haal ik ze later op. De service zelf is gratis, maar ik vraag vaak wel of mensen willen betalen voor de benzine en parkeerkosten. Soms komt het voor dat iemand hier geen geld voor heeft, maar dat is geen probleem. Sommigen geven aan het einde van de rit wat fooi, en van dat geld kan ik de benzineprijs betalen voor mensen die dit zelf niet kunnen.”

Waarom ben je begonnen met deze service?
“In het begin reed ik alleen vrienden en kennissen naar de kliniek, maar op een gegeven moment ben ik benaderd door iemand van Vluchtelingenwerk, Gabriël Bos. Hij werkt onder andere met transgender vluchtelingen en vertelde me dat deze mensen hard op zoek zijn naar ritjes naar de kliniek. Vandaar dat de meeste personen die ik vervoer vluchtelingen zijn. Ik vind het belangrijk dat ook zij bij hun afspraak komen. Het kan heel stressvol zijn om geen rit te vinden en sterker nog: sommige afspraken zijn niet eens te plannen met het openbaar vervoer. Vaak zit de kliniek of het ziekenhuis in een andere stad en sommige controles of operaties zijn al om 07:00 uur ’s ochtends. Dat is gewoon niet te doen zonder chauffeur.” 

Waar heb je het met deze mensen over in de auto?
“Dat is een goeie, want vaak spreken we niet dezelfde taal. Meestal zet ik gewoon muziek op. Als we wel allebei een beetje Engels, Frans of Nederlands spreken, kan het over van alles en nog wat gaan. Ik vraag pas naar de operatie zelf als ik het gevoel heb dat iemand hier ook echt over wíl praten. Niet iedereen voelt zich namelijk op z’n gemak om over zijn medische traject te praten. Daarnaast wil ik niet dat iemand zich verplicht voelt om deze informatie te delen omdat ik ze vervoer. Het is echt alleen transport, we hoeven geen vrienden te worden. Het zou leuk zijn als dat gebeurt, maar mensen hoeven er niets voor terug te doen.”

Doe je dit helemaal alleen?
“Tot nu toe doe ik het in mijn eentje, maar ik heb vorige week een Instagrampost gedeeld met de vraag of er vrijwilligers openstaan om te rijden. Deze post is door veel mensen gedeeld, waardoor ik al meer dan twintig reacties heb gehad van mensen die willen helpen. Ik heb wel wat richtlijnen opgesteld zodat mensen het idee erachter snappen. Het is bijvoorbeeld niet de bedoeling dat je gelijk vraagt naar de operatie die iemand gaat krijgen en je moet er rekening mee houden dat je soms alleen geld voor de benzine terugkrijgt.”

Wat haal je eruit?
“Ik zie het zelf niet als een bijbaan. Ik doe dit omdat ik mensen wil helpen en ik hou er ook geen geld aan over. Ik ben zelf non-binair en ik heb het privilege gehad dat ik altijd bij de kliniek kon komen. Ik vind het vervelend dat dit niet voor iedereen vanzelfsprekend is. Ik trek de lijn ook niet per se bij transpersonen, maar ik heb tot nu toe nog van niemand een verzoek gekregen die om een andere reden vervoer nodig had. Ik doe het eigenlijk voor iedereen die ergens moet zijn, maar er zelf niet kan komen.”

• Deel