Sarah kampt met heftige menstruaties: “Ik verloor zoveel bloed dat ik een hartstilstand kon krijgen”

Ongesteldheid. Eén week vol met bloeden, emoties en pijn. Maar ongeveer een op de vijf vrouwen kampt met een hele hevige menstruatie. Zo ook Sarah (24). Die door haar bloedverlies op de spoedpost belandde: dit is haar verhaal.

Hoe begon jouw menstruatie?
“Op mijn twaalfde werd ik ongesteld. Een jaar later kreeg ik daar pijnklachten bij. Die waren heel heftig. Ik kon niet lopen, eten of überhaupt iets doen. Een week voordat ik ongesteld werd deden mijn borsten pijn, had ik veel last van mijn rug en voelden mijn benen heel zwaar. Als ik dan eindelijk ongesteld was, was het alsof er een hark door mijn buik heen was gegaan. Mijn bovenbenen werden door de pijn helemaal verdoofd. Ik was een soort zombie. Alles kostte me heel veel energie, zelfs eten lukte amper. Daarnaast bloedde ik heel erg.Ik moest elke 2 uur een wekker zetten in de nacht zodat ik niet zou doorlekken. Zelfs dan was het soms te laat. Een keer was het zo erg dat ik mijn hele bed onder had gebloed en het op de grond lekte. Het leek net een crimescene.”

Hoe deed je dat met werk en school?
“Ik moest me vaak ziekmelden. Ook uitjes met vrienden moest ik afzeggen, omdat ik de hele dag niks anders kon dan op bed liggen. Soms was ik ook onregelmatig ongesteld. De ene keer om de twee weken, de andere keer sloeg ik een maand over. Hierdoor moest ik belangrijke dagen missen. Ik hoopte dan zo erg dat ik niet ongesteld hoefde te worden in de weken dat ik tentamens had.”

Had je ook beperkingen tijdens seks hierdoor?
“Jammer genoeg wel. Ik kreeg na een tijdje hevige steken in mijn buik. Ook had ik last van bloedingen tijdens de seks. Hierdoor verkrampte ik tijdens het vrijen ook steeds vaker, door de angst om te bloeden of pijn te krijgen. Ik denk dat het kwam, omdat ik bang was om te bloeden of pijn te krijgen. Inmiddels is dit gevoel weg.”

Ik kan me voorstellen dat dit mentaal ook slopend kan zijn. Ervaarde jij dit ook zo?
“Ja. Ik haatte het écht een tijdje om vrouw te zijn. Het was alsof ik vervloekt was. Als ik naar school moest fietsen, bestond er al de kans dat ik door lekte. Ik had daarom altijd extra broeken en slipjes in mijn kluis liggen. Ik moest me altijd voorbereiden voordat ik ergens heen ging, omdat het zo onvoorspelbaar was. Dat was best vermoeiend.”

Wanneer ben je hulp gaan zoeken? 
"Pas jaren later, aan het eind van de middelbare school. Want in eerste instantie dacht ik dat iedereen op deze manier ongesteld werd. Volgens mijn moeder was mijn menstruatie namelijk heel normaal. Ik begreep maar niet hoe andere meisjes wél gewoon naar school gingen en alles deden terwijl ze ongesteld waren. Wanneer ik het er met vriendinnen over had, dachten ze vaak dat ik me gewoon aanstelde. Totdat ik tijdens een gymles flauw viel. Eerst werd gedacht dat het aan mijn suikerspiegel zou liggen. Maar toen ik langs mijn huisarts ging om bloed te prikken tegen mijn vermoeidheid, kon hij niet geloven dat ik niet eerder langs was gekomen. Pas toen kwam ik erachter dat mijn ongesteldheid verre van normaal is. Door mijn hevige bloedingen verloor ik veel rode bloedlichaampjes. Mijn bloedwaardes waren zo enorm laag, dat ik zelfs kans liep een hartstilstand te krijgen."

Hoe werd je uiteindelijk verder geholpen?
"Ik moest naar de spoedpost voor een bloedtransfusie. Toen ik daar allergisch voor bleek te zijn, kreeg ik ijzertabletten en de sterkste pil. Ik kreeg hier alleen wel haaruitval van. Ik ben toen geswitcht naar een andere pil. Dit hielp even, maar na de corona vaccinatie ging het bergafwaarts. Toen werd ik om de maand ineens een maand lang ongesteld, hevig en met veel pijn. Uiteindelijk ben ik doorverwezen naar een gynaecoloog. Die had helaas weinig begrip voor mijn situatie, en schreef medicatie voor die voor geen meter hielp. Uiteindelijk heb ik via mijn huisarts een nieuw onderzoek kunnen afdwingen, en een andere pil. Ik slik nu een pil met de minste hormonen, en ben gelukkig weer normaal ongesteld. Het onderzoek loopt nog, maar ze denken dat het endometriose is, waarbij weefsel dat lijkt op baarmoederslijmvlies, buiten de baarmoeder wordt gevonden."

Wat zou je anderen mee willen geven die ook kampen met hevige menstruaties? 
"Eén van de ergste ervaringen was vooral dat ik niet serieus genomen werd. Alleen doordat ik zelf mijn bek open trok, kreeg ik via mijn huisarts een extra onderzoek. De gynaecoloog wilde me dit niet eens meer geven. Luister niet naar anderen die jouw ervaring kleineren. Ik kom zelf uit een MENA (Midden-Oosters en Noord-Afrikaans) huishouden, waar weinig begrip is voor dit soort dingen. Je moet er maar gewoon mee dealen. Zo werkt het natuurlijk niet. Luister dus naar je lichaam en zoek contact op met je huisarts. Als ze onbegripvol doen, blijf dan aandikken hoe heftig het is en wees niet bang om je mannetje te staan. En laat je niks aanpraten vanuit een cultuur."

Dagen voor de bloeduitbraak kan je ook last hebben van nare kwaaltjes als rugpijn en stemmingswisselingen. Premenstrueel syndroom (PMS) heet dat. Lees hier hoe Maaike van haar PMS-klachten afkwam door te microdoseren.

• Deel