Transgender sekswerkers over hun baan: “De maatschappij begrijpt onze identiteit nog niet genoeg”

Touryah en Shirley zijn allebei transgender sekswerker. Touryah werkt in Parijs en Shirley door heel Europa. Ze zitten allebei al meer dan vijftien jaar in het vak. Wij spraken hen over hun leven en de misstanden waar ze mee te maken krijgen.

Wanneer ben je begonnen met sekswerk?

Shirley, 40: “Ik werk al zestien jaar als sekswerker. Ik werk voor mezelf en houd dus ook zelf mijn klantenbestand en agenda bij. Ik werk over de hele wereld. Ik ben begonnen in Spanje, nadat ik mijn geboorteland Mexico had verlaten. Mexico was een gevaarlijk land voor transgenders - en in het algemeen. Mijn bestaanszekerheid en veiligheid waren hier onzeker. Daarom besloot ik naar Barcelona te vertrekken. Eerst op een toeristenvisum, even ongedocumenteerd en nu met een verblijfsstatus. In Barcelona ging ik snel door mijn spaargeld heen en merkte ik dat ik geld moest gaan verdienen. Ik was zelf nooit van mening dat seks per se met één persoon moest zijn. Ik had vaak seks met verschillende mensen. Daarom besloot ik van seks mijn werk te maken. Zo ben ik langzaam in het sekswerk gerold en voor mezelf begonnen.”
Touryah, 50: “Ik werk al 34 jaar als sekswerker. Momenteel doe ik eigenlijk alleen sekswerk in Parijs. Daar woon ik de helft van de tijd, de andere helft woon ik in Amsterdam. In Amsterdam zit ik voornamelijk omdat ik ook werk voor een Europese transgenderrechten- en beleidsorganisatie. Het is in Amsterdam dan ook lastiger om mijn werk en privéleven gescheiden te houden. Dat gaat in een grotere stad als Parijs wat makkelijker. In Parijs werk ik in een underground seksclub waar alleen transgenders werken. Ik bied hier vooral gangbangs aan. Er zijn ook veel mensen die hier speciaal voor langskomen. Ook ben ik een internationale escort, alleen die business ligt door corona nu vrijwel stil.”

Is het anders om transgender sekswerker te zijn dan cis-sekswerker?

Shirley: “Ja. De cis-sekswerker past in het inbeeldingsvermogen van de gemiddelde burger. Als mensen denken aan een sekswerker zullen ze snel denken aan een blonde, Oost-Europese, vrouw. Voor die groep is er dan ook meer sympathie of compassie dan voor de transgender sekswerker. Transgenders komen hierdoor ook niet in aanmerking voor sommige programma’s die ons zouden moeten beschermen. Verder hebben we ook niet dezelfde klanten, maar kunnen ze wel op elkaar aansluiten. Zo kan mijn klant bijvoorbeeld seks willen met een trans-en cis sekswerker, en vice versa. Zo kunnen we samenwerken. Ook zou ik geen internationale escort kunnen zijn. Ik zou Dubai bijvoorbeeld niet in kunnen omdat ik geen geslachtsoperatie heb gehad. Dat probleem heeft een cis-sekswerker niet.”
Touryah: “Ja. Wij krijgen, in tegenstelling tot de cis-sekswerker, veel te maken met transfobie. Wij zien helaas nog steeds heel veel geweld in ons werkveld terug. Er zijn veel mensen die zich aangetrokken voelen tot seks met een trans, maar daar vanbinnen mee worstelen. Dit kan bijvoorbeeld komen door culturele achtergrond of geloof. Op het moment dat zij zich er toch aan overgeven en het hoogtepunt is geweest, komt die worsteling en woede naar boven. Het gevoel van afkeuring door de maatschappij overheerst dan en dat kan gevaarlijk zijn. Die woede en opkropping kan dan namelijk uitmonden in fysiek geweld. Dat is helaas iets waar wij altijd voor op onze hoede moeten zijn.”

Wat voor klanten krijg je?

Shirley: “Ik ben een transvrouw zonder geslachtsverandering. Dit betekent dat ik mijn penis nog heb. De klanten die ik ontvang zijn wel echt op zoek naar wat ik hen te bieden heb. Namelijk een vrouwelijk uiterlijk, maar een mannelijk geslachtsdeel. Ik krijg vaak mannen over de vloer die niet eerlijk tegen hun vrouw durven te zeggen wat zij nou echt lekker en geil vinden in de slaapkamer. Als je als man door een vrouw met een lul genomen wilt worden, wordt de stempel ‘homo’ helaas nog vaak op je gedrukt. Bij mij is die barrière er niet en kunnen ze dus echt helemaal zichzelf zijn. Soms krijg je daardoor wel klanten die meer gaan zoeken achter de relatie die je met ze hebt. Maar als er gevoelens bij komen kijken dan kap ik de relatie direct af. De transactie na het werk zorgt ervoor dat ik een veilige muur opbouw tussen de klant en mijzelf.”
Touryah: “Ik heb een heel divers klantenbestand. Maar de klanten die ik op dit moment vooral krijg zijn mensen die op zoek zijn naar een gangbang ervaring. Het is wel leuk om te zien hoe verschillend een klantengroep kan zijn. Zo zijn er bijvoorbeeld mensen die het hele jaar sparen voor dit uitje en zakenlui die het zo over de balk smijten. Die afwisseling vind ik juist leuk. Ook heb ik onderhand wel vaste klanten waarvoor ik tijd maak. Ik ben mijn eigen manager, dus ik heb alles zelf in de hand. Ik sta daardoor in de luxepositie dat ik zelf kan bepalen met wie en wanneer ik wil werken. Als iets mij niet aanstaat aan een klant wijs ik hem de deur.”

Wat moet er veranderen in de acceptatie van transgender sekswerkers?

Shirley: “Helaas gaat verandering erg langzaam. Ik denk dat acceptatie gepaard gaat met het zichtbaar maken van onze groep. We strijden al meer dan vijftig jaar voor meer huisvesting en banen. Als wij dezelfde kansen krijgen als anderen zullen wij eerder in het straatbeeld passen omdat mensen dan meer ‘geconfronteerd’ worden met ons bestaan.”
Touryah: “Ik denk dat veel transgender sekswerkers in dit werk rollen omdat zij verder niet veel carrièrekansen krijgen. Dit komt voornamelijk omdat de maatschappij de transidentiteit nog niet begrijpt of accepteert. De verandering en verbetering van de acceptatie van transgenders moet dus nog aan gewerkt worden.. Ik heb bijvoorbeeld een verpleegkundige- en rechtenopleiding gevolgd maar toch kan ik niet aan de bak. Bij het reclamebureau waar ik hiervoor werkte werd ik zelfs ontslagen na mijn transitie. Als de acceptatie er is kunnen transgenders het werk uitoefenen waar ze echt gelukkig van worden en waar ze voor gestudeerd hebben. Ook zullen gefrustreerde klanten zich misschien niet meer zo onbegrepen voelen.”

• Deel