Verslaafd aan GHB: “Ik gaf het afkicken na twee weken op”

Recreatief GHB gebruiken kan leuk zijn. Maar wat als de drug je leven overneemt? Ex-verslaafde Rosan en verslaafde Robin vertellen over de impact van GHB op hun leven.

Robin, 25 jaar

Wanneer raakte je verslaafd? 
“Ik ben een jaar geleden verslaafd geraakt aan GHB. Ik gebruikte het soms op feestjes. Maar steeds vaker ging ik het ook op andere momenten gebruiken. ’s Middags als ik een dag vrij was bijvoorbeeld. Mijn vrienden deden dit ook regelmatig dus het was makkelijk en binnen handbereik. Ik weet niet precies wanneer het zover kwam. Maar op een gegeven moment gebruikte ik meerdere keren op een dag. En toen raakte ik verslaafd.”

Wat doet deze verslaving met jou? 
“Veel. Ik gebruik elke dag een aantal keer. Ik chill met vrienden die ook GHB gebruiken. Andere vrienden zie ik eigenlijk niet meer. Die willen weinig te maken hebben met junkies. Ik werkte in een magazijn. Maar daar ben ik ontslagen omdat ik op werk gebruikte. Na twee waarschuwingen werd ik weggestuurd. Nu zit ik thuis. Mijn ouders proberen me te helpen en willen dat ik ga afkicken. Ze maken soms geld over. Maar dat gebeurt steeds minder vaak omdat ik er alleen maar drugs van koop. Ik probeer veel te gamen om bezig te blijven. Maar dat werkt mijn gebruik alleen maar in de hand. Het gamen gaat makkelijker als ik veel gebruik. Dan ben ik namelijk een stuk relaxter.”

Wat zijn de lichamelijke effecten van een GHB-verslaving? 
“Ik zit eigenlijk nooit zonder GHB. Wanneer ik merk dat ik me onrustig begin te voelen pak ik bij. Soms pak ik teveel en dan ben ik een paar uur heel wazig. Ik kan weinig en het voelt eigenlijk alsof ik stomdronken ben. Wanneer ik  vlak voor het slapen niet bij heb gepakt slaap ik slecht. Ik merk dat mijn lichaam aftakelt door mijn gebruik. Ik eet en slaap slecht waardoor ik in een jaar tijd dertien kilo ben afgevallen. En ik was al dun.”

Heb je geprobeerd af te kicken? 
“Ik heb het een keer geprobeerd. Dat was vrijwel kansloos. Ik wil het zelf niet graag genoeg, denk ik. Ik heb het toen niet in een afkickkliniek gedaan maar bij mijn ouders thuis. Dat was vreselijk. Ik ben twee weken clean geweest. Maar dat betekende twee weken doodziek zijn. Ik hallucineerde, moest veel overgeven en ik was constant angstig en paniekerig. Het afkicken was zo zwaar dat ik het opgaf. De afkickverschijnselen werden wel minder. Maar de onrust nam het van me over. Sindsdien gebruik ik weer meerdere keren per dag. Ik wil wel ooit afkicken in een kliniek. Maar ik ben daar nu mentaal echt niet klaar voor.”

Rosan, 26 jaar

Wanneer raakte je verslaafd?
“Ik was 22 toen ik voor de eerste keer GHB gebruikte. Ik gebruikte regelmatig harddrugs op feestjes en ik rookte vaak wiet. Ik bleef voorheen altijd een beetje bij GHB uit de buurt. Want daar hoorde ik niet al te beste verhalen over. Op een avond was ik met vrienden op stap en toen haalde een vriend van mij een buisje GHB tevoorschijn. De nieuwsgierigheid nam het van me over en toen heb ik het gebruikt. Vanaf die eerste keer ging ik het in een korte tijd steeds vaker gebruiken. Ik gebruikte het op stap en op huisfeestjes. Ik had het idee dat GHB helemaal niet zo gevaarlijk en verslavend was. Maar opeens zat ik ’s middags om twee uur aan de GHB. En toen raakte ik verslaafd.” 

Wat zijn de lichamelijke effecten van een GHB-verslaving?
“Wanneer ik geen GHB gebruikte, of minder dan normaal, kreeg ik allerlei klachten. Ik ging heel erg zweten en trillen. Ik kon ’s nachts amper in slaap komen. En het vervelendste van alles was de constante stress. Stress dat ik te weinig drugs had. Verder boeide het me echt niet wat er gebeurde. Als ik maar kon gebruiken. Wanneer ik vaak op een dag kon gebruiken was ik ontspannen. Ik was erg rustig en ik maakte me nergens druk om. Wanneer dat gevoel af begon te nemen pakte ik weer bij. En zo ging dat de hele dag door.”

Wat deed deze verslaving met jou? 
“Vanaf het moment dat ik ook overdag begon te gebruiken was ik echt afhankelijk van GHB. Ik studeerde toen af. Gelukkig was ik al bijna klaar dus heb ik mijn studie kunnen afronden. Maar daarna viel ik echt in een gat. Ik gebruikte zo’n zes tot acht keer op een dag. Ik was niet in staat om een baan te zoeken. Ik zat de hele dag thuis een beetje films te kijken en GHB te gebruiken. Mijn vrienden merkten dat ik niet meer naar sociale gelegenheden kwam. Ze begonnen zich zorgen te maken en belden me vaak met de vraag of alles wel goed ging. Ik wimpelde het af. Want ik wilde niet dat ze me in die staat zouden zien. Met mijn ouders had ik weinig en slecht contact. Dus daar hoefde ik niet op te rekenen. Ik heb in een paar maanden tijd al mijn spaargeld er doorheen gejast. Want werk had ik niet. Toen mijn geld eenmaal op was realiseerde ik me dat ik een groot probleem had. Ik was mijn vrienden kwijt aan het raken. Ik kon m’n huur niet meer betalen. En het ergste, ik kon geen GHB meer kopen.” 

Hoe ben je afgekickt?
“Ik realiseerde me op een gegeven moment dat ik mezelf langzaamaan de vernieling in werkte. Ik heb toen een vriendin huilend opgebeld en alles opgebiecht. Ik had haar die afgelopen maanden weinig gesproken. Ondanks mijn gedrag twijfelde ze geen moment. Ze is die avond naar me toegekomen en heeft me geholpen om hulp te zoeken. We zijn die volgende middag samen naar de huisarts gegaan. Daar werd ik doorverwezen naar een afkickkliniek. En met veel geluk kon ik daar binnen twee weken terecht. Die twee weken waren ellendig. Ik gebruikte ontzettend veel. Misschien omdat ik wist dat het de laatste keer zou zijn. Eenmaal in de kliniek werd ik op een speciale GHB-afdeling geplaatst. Het afkicken van GHB is namelijk een van de heftigste afkicktrajecten. De eerste week was echt een hel. Ik had ontzettend veel afkickverschijnselen. Ik was duizelig, misselijk, onrustig en angstig. Ik had last van hallucinaties. En ik had om de paar uur een paniekaanval. Na die eerste week namen de hevige verschijnselen langzaam af. Ik heb in totaal vier maanden in de kliniek gezeten. Toen ik werd ontslagen ben ik ingetrokken bij een vriendin. Ik heb eerst een baan gezocht. Toen ik eenmaal aan het werk was en weer een ritme had heb ik een appartement gevonden. En sindsdien heb ik geen druppel GHB meer aangeraakt.” 

• Deel