Vrouwen over straatintimidatie: “Ik moest rennen voor m’n leven”

Voor de meeste vrouwen is het niets nieuws: je onveilig voelen wanneer je ‘s avonds alleen op straat loopt. Maar liefst 78% van de Nederlandse vrouwen heeft namelijk weleens met straatintimidatie te maken gehad. En na de dood van de Britse Sarah Everard, die tijdens een wandeling ontvoerd en vermoord werd, is de veiligheid van vrouwen wereldwijd een belangrijk topic geworden. Wij spraken daarom drie vrouwen die op hun manier met straatintimidatie te maken hebben gehad.

Iris, 26

Wat is jouw ervaring met straatintimidatie?

“Daar krijg ik dagelijks mee te maken. Omdat ik een hondje heb loop ik elke dag een blokje om. Hier in de buurt is het redelijk druk. Dus soms stoppen mensen in auto’s voor mijn neus om vervolgens seksistische opmerkingen te roepen. Of word ik achtervolgd door mannen en vragen ze op een onbeschofte manier om m’n nummer. En als ik niet reageer op die mannen dan word ik uitgemaakt voor hoer en slet.”

Welke voorzorgsmaatregelen tref jij wanneer je op straat loopt?

“Ik heb nu altijd een legale pepperspray op zak. Dat is een soort spuitbus die je tijdens zelfverdediging in iemands ogen spuit, waardoor diegene niets meer ziet.”

Welke keer is je het meest bijgebleven?

“Vorige week heb ik gerend voor mijn leven. Wederom was dit tijdens het uitlaten van m’n hond. Ik liep het gebruikelijke blokje om, voorbij een man op een bankje. Wij waren letterlijk de enige personen op straat want het was al na negenen ‘s avonds. Na enige tijd lopen keek ik voor de zekerheid achterom. Ik hoopte natuurlijk dat niemand me achtervolgde. En wat bleek. Die man van dat bankje liep achter me. Dat vond ik behoorlijk spannend. Vooral omdat ik zag dat hij al zijn spullen op het bankje had laten liggen. Hij kwam dus echt achter me aan. Gelukkig heb ik altijd de pepperspray in m’n hand wanneer ik ‘s avonds de hond uitlaat. Dus mocht er iets gebeuren, kan ik dat altijd inzetten. Op een gegeven moment begon ik steeds sneller te lopen, waarna hij dat ook deed. Uiteindelijk ben ik weggerend maar dat hielp niet, hij rende gewoon achter me aan.  Hij kon me gelukkig niet bijhouden.”

Hoe ging jij met de situatie om?

“Toen ik eenmaal thuis was belde ik de politie, maar zij reageerden er nogal nonchalant op. Alsof ik net voor de gein een keiharde sprint had getrokken. Ze zeiden dat ze heel misschien een agent naar die locatie zouden sturen. Aan de politie had ik niets. Dat maakte me ontzettend kwaad.”

Wordt straatintimidatie serieus genoeg genomen volgens jou?

“Door de politie werd het in mijn geval niet heel serieus genomen.”

Wat zouden mannen moeten doen om straatintimidatie aan te pakken?

“Het is best wel erg dat ik inmiddels al op zo’n manier denk, maar vrouwen moeten gewoon niet alleen de straat op. Vooral niet in een grote stad. Er lopen ‘s avonds genoeg gekke mensen op straat. Daarnaast vind ik vooral dat de politie zulke belletjes wat serieuzer moet nemen.”

Marieke, 28

Wat is jouw ervaring met straatintimidatie?

“Elke avond als ik een wandeling maak word ik wel een keer nageroepen. Laatst liep ik in de stad met mijn oordopjes in. En liep ik een random jongen voorbij. Ik vond dat hij te langzaam liep. Maar opeens zag ik in mijn ooghoeken dat hij de moeite nam om een tijdje naast me te lopen. Toen ik hem aankeek zei hij dat ik mijn oordopjes uit moest doen. Hier had ik geen zin in, dus ik liep door. Waarna hij boos reageerde. Heel vervelend. Een andere keer werd ik lastiggevallen toen ik alleen in de trein zat. Er kwam opeens een man precies naast me zitten. Terwijl de coupé verder leeg was. Ik dacht er niet zoveel van, maar ik vond het wel ontzettend ongemakkelijk. Hij raakte me elke keer aan met z’n been en elleboog. Heel naar. Gelukkig moest ik er na een paar haltes uit. Ik moest de bus nemen om thuis te komen. Maar toen ik eenmaal bij mijn straat aankwam zag ik diezelfde man ver achter me lopen. Hij was me dus helemaal achtervolgd. Ik raakte zwaar in paniek en belde meteen m’n vriend op. Hij zei dat ik sleutels in m’n vuist moest houden en de politie moest bellen.”

Welke voorzorgsmaatregelen tref jij wanneer je op straat loopt?

“Als ik ‘s avond alleen op straat loop en ik me bedreigd voel dan doe ik mijn sleutels tussen m’n knokkels. Op die manier weet ik zeker dat wanneer ik iemand in het gezicht mep, ze dat goed voelen. Daarnaast doe ik mijn haar altijd in een staart zodat mensen zien dat ik oordopjes in heb. Hierdoor voelen zij zich niet beledigd wanneer ik niet op ze reageer. En vaak wanneer ik ‘s nachts alleen naar huis loop vraag ik aan m’n vriendinnen of ze op hun telefoon willen letten totdat ik thuis ben.”

Welke keer is je het meest bijgebleven? 

“Dat was de keer toen ik alleen naar huis liep en een taxi mij een lift wilde geven. Ik zei nog tegen de chauffeur dat ik geen geld had voor een rit. Maar dat vond hij niet erg. Hij wilde me wel veilig naar huis brengen. Dus ik stapte in. Vervolgens parkeerde hij de auto een paar straten verderop. Hij deed de deuren op slot en zei dat ik de rit wel in natura kon betalen. Hier schrok ik enorm van en ik wilde zo snel mogelijk weg. Alleen kon dat niet.”

Hoe ging jij met de situatie om?

“Ik probeerde vooral mijn hoofd koel te houden en belde de politie. Ik zei tegen de taxichauffeur dat ik de politie had gebeld. Hij werd boos en zei dat ik moest oprotten. Maar gelukkig waren we op een redelijk druk punt, dus ik durfde te blijven zitten. Ik zei tegen hem dat ik pas weg zou gaan als de politie er zou zijn. Toen ze eenmaal kwamen kon ik veilig naar huis. Hij is zijn taxivergunning kwijtgeraakt.”

Wordt straatintimidatie serieus genoeg genomen?

“Het is fijn dat er de laatste tijd meer aandacht aan wordt gegeven. Op social media zie je veel dingen over dit onderwerp voorbijkomen. Zoals het bericht dat mannen er bewust van moeten zijn dat het zo niet langer door kan gaan. Gelukkig werd ik in mijn geval goed opgevangen door de politie.”

Wat zouden mannen moeten doen om straatintimidatie aan te pakken?

“Het is belangrijk dat je als man zijnde je vrienden erop moet aanspreken wanneer je iets ziet dat niet door de beugel kan. Gelukkig zie dat ik de laatste tijd steeds vaker gebeuren. Dat is wel een fijne gedachte.”

Fay, 27

Wat is jouw ervaring met straatintimidatie?

“Als de zon weer gaat schijnen en ik lekker zomers gekleed ben. Dan ben ik de klos. Ik denk dat ik dan op elke hoek van de straat wel een seksistische opmerking krijg. Een jongen kwam een keer naast me lopen en vertelde me dat ik lekker rook. Hier bedankte ik hem voor. Vervolgens kreeg ik van hem de vraag of ik ook zo ruik tussen m’n benen. Soms worden er dingen naar me geroepen waar ik niet op reageer. Dan word ik meteen uitgemaakt voor hoer. Ik heb een hele waslijst van dit soort momenten.”

Welke voorzorgsmaatregelen tref jij wanneer je op straat loopt?

“Ik neem altijd een grote hoodie mee met een capuchon. Dan vallen m’n vrouwelijke vormen minder op en lijk ik meer op een man. Daarnaast deel ik altijd mijn live locatie met m’n vriendinnen als ik ‘s avonds op straat loop. Als ik op een punt kom waar ik veel aangesproken kan worden dan doe ik alsof ik bel. Of ik bel daadwerkelijk met vriendinnen. ‘s Avonds heb ik nooit m’n oordoppen in. Dan hoor ik in ieder geval wat er om me heen gebeurt. En vaak heb ik ook m’n sleutels tussen m’n vingers. Je weet het maar nooit.”

Welke keer is je het meest bijgebleven?

“Een paar jaar geleden werden een vriendin en ik zwaar lastiggevallen op het station. Ik moest hem letterlijk van me af slaan. We gingen met z’n tweeën naar een restaurant in Amsterdam. Het was toen zomer dus we hadden zomerjurkjes aan. Op weg naar huis moesten we een halfuurtje wachten op de trein. Het was redelijk druk op het station dus we verwachtten niet dat er iets geks zou gebeuren. Maar dat gebeurde toch. Een man ging namelijk heel dicht voor ons staan. Hij probeerde onze aandacht te trekken door van alles te vertellen. We vroegen of hij ons met rust wilde laten, omdat we geen interesse hadden. Dat deed hij niet. Nadat ik dat een paar keer netjes had gevraagd vertelde ik hem boos dat hij moest oprotten. Dat wilde hij al helemaal niet horen, want hierna trok hij zijn piemel uit z’n broek en begon zichzelf af te trekken. Hij keek me aan en leunde bijna over me heen. Wij schrokken ons dood. Ik duwde hem keihard naar achteren. Vervolgens spuugde hij in m’n gezicht en gaf hij me een klap. Dus ik sloeg hem terug en schreeuwde om hulp. M’n vriendin deelde ook een paar klappen uit. Het bizarre is dat er veel mensen omheen stonden maar niemand hielp ons. Ze bleven daar maar staan en kijken. Dat moment was heel raar.”

Hoe ging jij met de situatie om?

“Toen de man eenmaal wegging stuiterde ik van adrenaline. Ik begon te schreeuwen naar de mensen om ons heen. Ik zei: “Omdat ik je zus, dochter of vriendin niet ben komen jullie ons niet helpen. Wij worden aangevallen, aangerand en jullie kijken maar een beetje. Zijn wij hier voor jullie entertainment?” Ik was echt woest. We liepen naar de conducteur maar hij reageerde er ook heel nonchalant op. Ik snapte er niets van. Eenmaal in de trein heb ik met m’n moeder aan de lijn keihard staan huilen. Na dat incident kreeg ik meteen pepperspray van m’n ouders.” 

Wordt straatintimidatie serieus genoeg genomen?

“Nee, absoluut niet. Een agent zei tegen me dat ik straatintimidatie moet zien als een compliment. De politie heeft ook m’n pepperspray afgepakt. Ik vertelde hem wat mij is overkomen. Waarop de agent zei dat ik maar aan zelfverdedigingsport moest doen.” 

Wat zouden mannen moeten doen om straatintimidatie aan te pakken?

“Ik vind het belangrijk dat mannen elkaar moeten aanspreken wanneer zij zien dat intimidatie plaatsvindt. Vooral bij vrienden onderling. Als je twee jonge dames met een man ziet vechten en ze roepen om hulp dan grijp je in. Je hoeft hem niet in elkaar te slaan maar kom alsjeblieft tussenbeide en zorg dat de dames zich veilig voelen.”

• Deel