Koeienuier vind je tegenwoordig niet meer terug in je frikandel. Er zijn dus heel veel uiers over. En die worden niet weggegooid.

Tot de jaren 80 kon je nog wel eens een restje koeienuier terugvinden in je frikandel. Maar inmiddels hebben het goedkopere separatorvlees (van de kip) en de hogere kwaliteitseisen de uier buiten spel gezet. Waar gaan al die uiers dan nu wel heen?

Slachthuizen gooien de uiers niet weg. Eerst worden de ze gekeurd door de NVWA, want als melkkoeien afgekeurd worden kan dat zijn om een ‘slechte uier’. Van de goedgekeurde uiers gaat meer dan 99% naar fabrieken waar het tot grondstof voor dierenvoeding wordt verwerkt. Het overige mini gedeelte is voor menselijke consumptie, namelijk uierboord.

Vroeger was dit goedkope orgaanvlees typisch volksvoedsel en ook wel koeientiet of arbeidersbiefstuk genoemd. Maar tegenwoordig is uierboord weer terug als delicatesse in Rotterdam. Het is wel veel werk om een uier schoon te spoelen en uren te koken, dus maar een handjevol slagers verkoopt het product. Mensen rijden om voor een plak gebakken uier geserveerd op een boterham met wat zout en peper.