Blijkbaar zijn sommige fabrikanten niet vies van een beetje water bij de vis. Maar mag dat wel? Ongemerkt water bij de zeedieren stoppen?

Het mag wel. Maar niet zonder het te vermelden. Voor december 2014 hoefde alleen water als ingrediënt vermeld worden, maar niet de exacte hoeveelheid.  Het was dus gissen hoeveel water er aan de vis was toegevoegd. Tegenwoordig moet het percentage vis wel op de verpakking staan. Daarbij moet vermeld worden dat het een product is met toegevoegd water.

De wet zegt het volgende over water toevoegen aan vlees en vis:

“In geval van vleesproducten en vleesbereidingen die eruit zien als een lap, braadstuk, plak, portie of karkas, bevat de benaming van het levensmiddel een vermelding van de aanwezigheid van toegevoegd water indien het toegevoegde water meer dan 5% uitmaakt van het gewicht van het afgewerkte product. Hetzelfde geldt voor visserijproducten en bereide visserijproducten die eruit zien als een lap, braadstuk, plak, portie, filet of als een volledig visserijproduct.”

Zoals te zien was in de uitzending waren de etiketten van acht van de vijftien onderzochte producten niet juist. Er zat meer water in dan vermeld. Onder de vijf procent toegevoegd water hoeft overigens niet vermeld te worden. Dit is om uitdroging tijdens transport of verwerking te compenseren.

Er zijn twee manieren om water aan een vis toe te voegen. De glaceerlaag om een bevroren filet is een manier om de vis te beschermen. Door de vis te omhullen in een laagje ijs zorg je ervoor dat de vis niet uitdroogt en dat beschermt dus de textuur en smaak. Hoeveel water je maximaal mag gebruiken voor de ‘glazing’ is niet vastgelegd. Het gewicht met en zonder ijslaagje moet echter wel aangegeven worden op de verpakking. Het product zonder de glaceerlaag staat vermeld als het uitlek gewicht. Zo’n ijslaag bestaat volgens de verpakking vaan zo’n 10% of 20% van het totale gewicht, maar we troffen meestal meer water aan dan geëtiketteerd. Daarnaast kan water aan de filets worden toegevoegd.