Kijk

Op een heerlijke manier verdrinken

Elke vrijdag ploft Alma Mathijsens nieuwsbrief vol kunst en cultuur op de digitale deurmat van onze abonnees. Voor wie, tot ons verdriet, nog niet is ingeschreven op deze wekelijkse parel, delen we haar overdenkingen ook hier. Zo blijf je toch op de hoogte van Alma’s kijk op alles wat er nú te zien, te beluisteren of te bezoeken is in het culturele landschap.

Schermafbeelding 2025 01 21 om 11 17 53

Alma Mathijsen

Geplaatst op zaterdag 25 januari 2025
Een vrouw en een man kijken elkaar intens aan. Wij hebben een zijaanzicht. De vrouw heeft blonde golvende haren tot haar schouders en heeft een wit mouwloos topje aan. De man aan de rechterkant heeft bruin kort haar en heeft een donkere trui aan. Op de achtergrond is de buitenkant van een gebouw te zien. Je ziet ramen.
Foto: VPRO

Iets meer dan een week geleden overleed regisseur David Lynch. Onlangs keek ik Lost Highway voor het eerst. Het was alsof ik een zee inliep die ik niet kende. Mijn voeten kwamen los van het zand, ik sloeg met mijn armen om boven water te blijven, maar de golven kwamen van alle kanten. Ik verdronk in een oceaan waarin ik helemaal niets herkende of begreep. Toch kon ik me er helemaal aan overgeven. Misschien is dat juist waar ik het meest naar op zoek ben, ik wil geen rond verhaal dat blinkt, ik wil verward worden zoals de wereld me verwart. De kale man uit Lost Highway met een glimlach die in zijn wangen is gebeitst doemt nog steeds wel eens op in mijn eigen dromen. Bij al het werk van Lynch krijg ik vooral ontzettend veel zin om zelf iets te maken. Eigenlijk vind ik dat de beste test voor een geslaagd werk: krijgen mensen zin om zelf ook een penseel, camera, toetsenbord of houtskool naar zich toe te trekken? Lynch zei zelf dat het verlangen naar een idee zoiets is als aas aan een haak. Je weet niet wanneer er iets komt, maar ergens in de diepte op een ‘lucky day’ zal je een vis vangen. Ik weet dat ik meer kans maak op een goed idee als ik mezelf laat zakken in de onverklaarbare zee van Lynch.

Kijk Lost Highway (VPRO) hier (126 min)

Schermafbeelding 2025 01 21 om 11 17 53

Alma Mathijsen

Zal nooit ergens aankomen zonder snacks, zelfs in het theater smokkelt ze chips mee. Leest boeken het liefst in een keer uit, bij voorkeur in bad met extreem veel schuim en een bord pasta. Schrijft in de tussentijd romans over alles wat haar hart doet breken.

Op de hoogte blijven?

Schrijf je in voor de NPO Cultuur nieuwsbrief en ontvang iedere vrijdag mooie, inspirerende en interessante tips. Van kunst tot film en van muziek tot theater, zo hoef je niets meer te missen!