Maakt MoJo politiek Den Haag dichterbij?

Het is een bekend beeld op het Binnenhof: verslaggevers die hutje-mutje rondom een politicus staan en allerlei vragen afvuren. Of eigenlijk wás het een bekend beeld, want door corona is er natuurlijk veel meer afstand gekomen tussen de geïnterviewden en verslaggevers. Mobile Journalism zou daarin voor Nieuwsuur een oplossing kunnen zijn.

Door gebruik te maken van een telefoon kom je al sneller dichter bij een politicus. Het geeft een intiemer gevoel dan een grote camera. Ook kun je met een telefoon gebruikmaken van een vertelvorm die de afgelopen maanden snel is ingeburgerd: videobellen. Dat zijn ‘we’ door corona meer gaan doen met vrienden, familie, kennissen. Dus, waarom niet ook met politici? Laten zij zich van een andere kant zien? En: hoe ervaren volgers van Nieuwsuur die vertelvorm ten opzichte van het traditionele interview?

Want: mensen gebruiken hun telefoon in de basis verticaal, maar journalistieke onlinevideo’s worden over het algemeen horizontaal gemaakt en bekeken op desktop of televisie. Hoe reageren gebruikers als er specifiek ‘vertical video’ wordt gemaakt? Bevalt dat beter dan wanneer je je telefoon moet kantelen voor een schermvullende ervaring?

En welke rol speelt MoJo voor de rest van de redactie? Elke redacteur heeft een telefoon bij zich, kunnen we vormen bedenken over onze socialemediakanalen die eenvoudig te produceren zijn door álle redacteuren? Daarnaast kan monteren eenvoudig op een laptop, zodat het ook – door corona – waardevolle redactieruimte scheelt?

Kortom: welke rol kan een simpele telefoon spelen in het hart van de democratie?