MoJo Toolbox

Kan een MoJo toolbox de kwaliteit van content verhogen zonder dat de betrokkenheid daar onder lijdt? Dat wil KRO-NCRV onderzoeken met dit project.

Tijdens de coronacrisis heeft de Monitor videodagboeken laten maken met mobiel door verplegend personeel, ouders van kwetsbare kinderen en psychiatrische cliënten. Doordat de betrokkenen zelf filmen zie je bijzondere momenten waar je anders niet zo snel bij bent. De afstand wordt verkleind. De opnames voelen heel dicht op de huid, waardoor de betrokkenheid wordt vergroot. Deze dagboeken zijn een groot succes en vragen dus naar meer, maar brengt ook uitdagingen met zich mee, zoals:

Betrokkenen filmen de dagboekjes met hun eigen mobiele telefoon en ze sturen het naar de redactie via WhatsApp. Op deze manier is de barrière het kleinst, maar daardoor verlies je onnodig veel kwaliteit.
Betrokkenen zijn geen cameramensen. Ze hebben de neiging om een heel verhaal te vertellen op beeld zonder iets te laten zien. En als ze iets laten zien is dat vaak met veel meebewegen.

Worden deze problemen opgelost door het geven van een MoJo Toolbox aan de betrokkenen?

Conclusie:
Uit het onderzoek blijkt dat de MoJo Toolbox niet zo noodzakelijk is. Naast dat het publiek steeds kwalitatievere telefoons bezit, is het voor hen ook makkelijker om slechts één telefoon op zak te hebben. Daarnaast is user generated content niet altijd nuttig: sommige onderwerpen zijn te complex om door het publiek zelf te laten opnemen. Het gevolg is vaak dat bepaalde stemmen onderbelicht blijven of er geen eenheid zit in het verhaal. Er moet noodzaak zijn wil user generated content gebruikt worden in programma's, anders mist er te veel journalistieke duiding.