Wist je dat pinda's eigenlijk geen noten zijn?

Of het nu gaat om pindakaas, borrelnootjes of satésaus: in Nederland zijn we gek op de pinda. In de supermarkt vaak te vinden in het notenschap, maar wist je dat een pinda eigenlijk helemaal geen noot is?

Een pinda is geen noot
Net als kikkererwten en sperziebonen vallen pinda’s onder de peulvruchten. Nog specifieker: het is een zaad. Ja, ook die knapperige pinda was eerst zacht en vochtig. Hij groeit in de grond als beginnetje van de pindaplant. Vandaar de verwarrende bijnaam ‘grondnoot’ of ‘aardnoot’.

Het verschil is dat noten juist in harde omhulsels zitten. Om de pinda stevig en knapperig te maken, moet het vochtgehalte van 20 tot 50 procent teruggebracht worden tot 10 procent. Daarom worden de pindaplanten met de wortels omhoog te drogen gelegd. Je eet dus eigenlijk uitgedroogde boontjes die vaak nog geroosterd of gefrituurd worden.

De pindaplant de wereld over
Pinda’s komen oorspronkelijk uit Zuid-Amerika. En nog altijd komen er veel pinda’s uit dit deel van wereld. Maar de Spanjaarden hebben de plant meegenomen en verspreid over de wereld. Indonesië was één van de eerste landen waar de Spanjaarden de pinda naartoe brachten om er te laten groeien. Een warm klimaat is namelijk cruciaal.

De pinda werd vrij snel opgenomen in de Indonesische keuken. Pindasaus en gerechten als gadogado zijn voorbeelden van die invloed. En dus ook ‘onze’ Hollandse borrelnoot komt oorspronkelijk uit de Indonesische keuken.

• Deel